Pyŏgam Kaksŏng
| Data i miejsce urodzenia | 1575 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Nauczyciel | |
| Następca | Ch'wimi Such'o |
| Zakon |
Pyŏgam Kaksŏng (ur. 1575, zm. 1660) – koreański mistrz sŏn o silnym nastawieniu doktrynalnym.
Życiorys
Pochodził z Poŭn w prowincji Ch’ungbuk. Jego rodzinne nazwisko to Kim.
Nie jest pewne, kiedy został mnichem. Wiadomo, że praktykował w wielu słynnych klasztorach. Został uczniem Puhyu Sŏnsu.
Podczas japońskiej inwazji na Koreę wstąpił do armii za swojego nauczyciela i wyróżnił się w służbie. Awansował podczas pobytu w klasztorze Pongŭn, ale zrezygnował z pozycji i odseparował się od świata. W 1624 roku za panowania króla Injo (pan. 1623–1649) wielu mnichów zaangażowało się w odbudowę twierdzy Namhan. Pyŏgam Kaksŏng został wyznaczony kierownikiem prac i twierdzę odbudowano w ciągu trzech lat. Za tę pracę został obdarzony tytułem "Wielkiego Mistrza Sŏn Wonjo Gugila Szerzącego Nauki w Poŭn".
Wkrótce nastąpiła kolejna inwazja - tym razem Mandżurów - i Pyŏgam Kaksŏng podjął się zorganizowania armii. Zebrał około 3000 ludzi i ruszył na północ, ale po drodze otrzymał informację o poddaniu się więc odstąpił od planu.
Powrócił do klasztoru Hwaŏm, w którym poświęcił się praktyce i studiom.
Zmarł w 1660 roku[1].
Pisma mistrza i jego ocena
Mistrz Pyŏgam Kaksŏng wychował wielu bardzo różnorodnych uczniów. Stali się oni jednymi z najbardziej widocznych mistrzów tego czasu. Mówiło się nawet o "ośmiu sektach" pod Pyŏgamem.
Kładł wielki nacisk na zjednoczenie sŏnu i kyo (doktryny). Szczególnie próbował zharmonizować sŏn i szkołę hwaŏm i czynił to w odmienny od Sŏsana Taesy sposób.
- Sŏnwonjipdojunggyŏrui (Rozwiązanie wątpliwości w Diagramie Pochodzenia Sŏn)
- Kanhwagyŏrui (Rozwiązanie wątpliwości w obserwowaniu niejasności)
- Sŏngmunsang uich'o (Wyjątki z buddyjskich rytuałów pogrzebowych)[2].
Linia przekazu Dharmy zen
Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.
Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.
- 56/29. Shiwu Qinggong (Shishi) (1272-1352) Chiny; szkoła yangqi
- 57/30/1. T'aego Poŭ (1301–1382) Korea; szkoła imje chong; od 1356 r. chogye chong
- 58/31/2. Ch'anyǒng
- 58/31/2. Choi
- 58/31/2. Wŏngyu
- 58/31/2. Hwanam Honsu (1320–1392)
- 59/32/3. Kugok Kakun (bd)
- 60/33/4. Pyŏkkye Chŏngsim (zm. ok. 1492)
- 61/34/5. Pyŏksong Chiŏm (1464–1534)
- 62/35/6. Ilsŏn Kyŏngsŏng (1482–1568)
- 62/35/6. Puyong Yŏnggwan (1485–1571)
- 63/36/7. Puhyu Sŏnsu (1543-1615)
- 64/37/8. Noejŏng Ŭngmuk (bd)
- 64/37/8. Siga Huiok (bd)
- 64/37/8. Songgye Sŏnghyŏn (bd)
- 64/37/8. Hwanjŏk Inmun (bd)
- 64/37/8. P'oheo Tamsu (bd)
- 64/37/8. Huiŏn (bd)
- 64/37/8. Pyŏgam Kaksŏng (1575–1660)
- 65/38/9. Hoeŭn Ŭngjun (1587-1627)
- 66/39/10. Ch’ŏsang (bd)
- 66/39/10. Tohak (bd)
- 65/38/9. Moun Ch'inŏn (bd)
- 65/38/9. Paekgok Ch'ŏnŭng (zm. 1680)
- 65/38/9. Ch'wimi Such'o (1590-1660)
- 66/39/10. Paegam Sŏngch'ong (1631-1700)
- 67/40/11. Pogwang Wonmin (bd)
- 68/41/12. Hoeam Sŏng'an (bd)
- 67/40/11. Muyong Suyŏn (1651-1719)
- 68/41/12. Yŏnghae Yakt'an (bd)
- 68/41/12. Wanhwa Ch'ŏhae (bd)
- 67/40/11. Pogwang Wonmin (bd)
- 66/39/10. Ch'wiam Haeran (bd)
- 66/39/10. Sŏlp'a Mingi (bd)
- 66/39/10. Paegam Sŏngch'ong (1631-1700)
- 65/38/9. Paekgok Ch'ŏnŭng (bd)
- 66/39/10. Ku'am Sŭnggak (bd)
- 66/39/10. Sigyŏng Chinmyŏng (bd)
- 66/39/10. Taeji Haeyŏn (bd)
- 66/39/10. Sŏlbin Sasun (bd)
- 65/38/9. Hoeŭn Ŭngjun (1587-1627)
- 63/36/7. Ch'ŏnghŏ Hyujŏng (1520–1604) (znany jako Sŏsan Taesa)
- 63/36/7. Puhyu Sŏnsu (1543-1615)
- 61/34/5. Pyŏksong Chiŏm (1464–1534)
- 60/33/4. Pyŏkkye Chŏngsim (zm. ok. 1492)
- 59/32/3. Kugok Kakun (bd)
- 57/30/1. T'aego Poŭ (1301–1382) Korea; szkoła imje chong; od 1356 r. chogye chong
Przypisy
Bibliografia
- Byung-jo Chung: History of Korean Buddhism. Seoul: Jimoondang, 2007, s. 220. ISBN 978-89-88095-24-9.