Pyton zielony

Pyton zielony

Morelia viridis[1]
(Schlegel, 1872)
Pyton zielony na drzewie
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Rząd	łuskonośne
Podrząd	węże
Infrarząd	Alethinophidia
Rodzina	pytony
Rodzaj	Morelia
Gatunek	pyton zielony
Synonimy
Chondropython azureus Meyer, 1874[2] Chondropython pulcher Sauvage, 1878[2] Chondropython viridis (Schlegel, 1872)[2][1] Python viridis Schlegel, 1872[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski

Pyton zielony (Morelia viridis) – gatunek nadrzewnego węża z rodziny pytonów (Pythonidae).

Opis

Średniej wielkości dusiciel o zielonym ubarwieniu.

Wymiary

Około 120–190 cm, maks. ok. 250 cm

Występowanie i biotop:

Pytony zielone zamieszkują lasy deszczowe Nowej Gwinei, otaczające wyspy będące częścią Indonezji oraz północną Australię. Ich populacja rozwinęła się na niewielkiej części globu, przez co zwierzęta te wymagają specyficznych warunków, które zapewnia im klimat tamtejszego regionu. W Indonezji panuje klimat charakterystyczny dla stref równikowych (bardzo wilgotny). Centralna część Kalimantanu i Małych Wysp Sundajskich ma klimat podrównikowy. Można wyróżnić dwie pory roku: suchą i deszczową. Od kwietnia do października panuje okres ciepły i suchy. Od listopada do marca na terenie Indonezji wieje północny monsun znad Chin i Pacyfiku, a od maja do września monsun południowy znad Australii i Oceanu Indyjskiego. Cały kraj wyróżnia się wysokimi temperaturami, chłodniej jest w górach Indonezji. Pytony zielone zamieszkują głównie obszary lasów tropikalnych oraz ich obrzeża, rzadko spotyka się je na obszarach bagien i lasów nizinnych. Tereny te charakteryzują się dużym zacienieniem, a jedynie w wyższych partiach Papui na wysokościach sięgających do 2000 m można je spotkać w lasach nasłonecznionych i jest to prawdopodobnie związane z koniecznością wygrzania się po chłodnych nocach oraz większą liczbą potencjalnych ofiar występujących na tym terenie. Średnia temperatura powietrza wynosi 25–28 °C na nizinach, 19 °C w górach oraz 21–23 °C na wyżynach. W najcieplejszym okresie, czyli maju temperatura wynosi ponad 31 °C, w najchłodniejszym, czyli lutym może dochodzić nawet do 30 °C. Inaczej jest w przypadku opadów deszczu, w lutym jest ich najwięcej, z kolei w okresie letnim najmniej. Wilgotność powietrza utrzymuje się w okolicach 80%. Większość obszarów praktycznie nie ma pory suchej, a opady ulegają niewielkiemu ograniczeniu. Częste są gwałtowne wieczorne burze. Pyton zielony jest gatunkiem nadrzewnym i większą część dnia spędza w wysokich zacienionych partiach drzew zwinięty na gałęzi z głową ułożoną między splotami swojego ciała. Na obszarach górskich, gdzie notowane są niższe temperatury, można spotkać je wygrzewające się na słońcu. Zazwyczaj przebywają na wysokości od 3 do 4 m, można jednak spotkać je na wysokości do 18 m, a czasem także na ziemi^[3].

Pożywienie

Pyton zielony jest doskonałym nocnym myśliwym, wykorzystując sensory ciepła na swojej szczęce z łatwością lokalizuje stałocieplną zdobycz. W ciągu nocy polują na wysokości ok. 30 cm, zwinięte w charakterystyczne „S”. Często wybierają te same miejsca zarówno do polowania w nocy, jak i odpoczynku w ciągu dnia. Samice można spotkać również polujące w ciągu dnia, jest to prawdopodobnie związane z przygotowaniem do okresu rozrodczego. Podczas polowania często poruszają końcówką ogona, aby zainteresować ciekawskie gryzonie oraz ptaki, które zbliżają się na odległość wystarczającą do ataku^[3].

Zachowanie

Aktywny w nocy.

Rozmnażanie

Gody w okresie zimowym, po 70–90 dniach od kopulacji samica składa jaja, zwykle od 12 do 24, następnie przystępuje do inkubacji, która trwa zwykle 45 do 55 dni.

Uwagi

Gatunek chroniony międzynarodową konwencją CITES oraz odpowiednimi przepisami Unii Europejskiej. Zgodnie z ustawą o ochronie przyrody wymaga rejestracji.

Przypisy