Qian Qichen

Qian Qichen

Qian Qichen (1997)
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone 钱其琛 Pismo tradycyjne 錢其琛 Hanyu pinyin Qián Qíchēn Wade-Giles Ch’ien Ch’i-ch’en

Qian Qichen (ur. 5 stycznia 1928 w Tiencinie, zm. 9 maja 2017 w Pekinie^[1]) − chiński polityk i dyplomata, minister spraw zagranicznych ChRL w latach 1988–1998 i jednocześnie wicepremier w latach 1993–1998.

Urodził się w Jiading (ob. dzielnica Szanghaju)^[2], w 1942 roku wstąpił do KPCh^[3]. W latach 1954–1955 studiował w Moskwie. Po ukończeniu studiów zajmował kolejno następujące stanowiska: II sekretarza Ambasady ChRL w Moskwie; dyrektora Departamentu ds. Chińskich Studentów za Granicą, zastępcy dyrektora generalnego Departamentu Zagranicznego Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego^[2].

Po rozpoczęciu w 1966 roku rewolucji kulturalnej zesłany na wieś, gdzie przebywał do 1972 roku^[4]. W latach 1972–1974 pracował jako radca Ambasady ChRL w Moskwie, a następnie od 1974 do 1976 był ambasadorem w Gwinei, z jednoczesną akredytacją w Gwinei Bissau w latach 1974–1975^[2]. W latach 1976–1982 dyrektor generalny Departamentu Informacji Ministerstwa Spraw Zagranicznych^[2].

W latach 1982–1988 sprawował urząd wiceministra spraw zagranicznych^[5]. W 1987 roku wybrany na członka Komitetu Centralnego KPCh, w którym zasiadał do 2002 roku^[5]. W latach 1988–1998 był ministrem spraw zagranicznych^[4]. Jako szef MSZ, był odpowiedzialny za stworzenie warunków i organizację procesu powrotu Hongkongu i Makau do ChRL w ramach polityki jeden kraj, dwa systemy^[2]. W latach 1993–1998 sprawował urząd wicepremiera łącznie z urzędem ministra spraw zagranicznych^[2].

Qian odegrał istotną rolę w procesie uregulowania stosunków dwustronnych z ZSRR i następnie z Rosją. W latach 1982-1987, jako specjalny wysłannik rządu chińskiego, prowadził na szczeblu wiceministrów rozmowy z ZSRR w sprawie normalizacji stosunków dyplomatycznych i rozwiązania konfliktów granicznych. Stosowne porozumienia podpisał w imieniu rządu ChRL w 1991 i 1994 roku^[2]. W 1991 roku odwiedził Polskę, Czechosłowację i Węgry. Wizyta ta miała istotne znaczenie dla stosunków dwustronnych ze względu na zmiany ustrojowe, jakie zaszły w krajach Europy Środkowo-Wschodniej^[2].

Władał biegle językami rosyjskim i angielskim. W 2005 roku został odznaczony mongolskim Orderem Gwiazdy Polarnej. Jego żona nazywała się Zhou Hanqiong. Mieli syna i córkę^[6].

Przypisy