Qilin
 Pomnik qilina z czasów dynastii Qing w cesarskim Pałacu Letnim w Pekinie | |||||||||
| Nazwa chińska | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Qilin, jap. Kirin, wiet. Kỳ lân – mityczne zwierzę z mitologii chińskiej, w literaturze zachodniej nazywane nieprecyzyjnie chińskim jednorożcem.
Pojawienie się qilina uważane było za dobry znak, symbol łaski Niebios. Qilin ukazywał się bowiem tylko tam, gdzie ludzie żyli uczciwie i panowała harmonia. Po raz pierwszy miał się ukazać za panowania Żółtego Cesarza, para qilinów widziana też była za panowania cesarza Yao[1]. Według legendy qilin był obecny również przy narodzinach Konfucjusza[2].
Istnieją warianty ikonograficzne qilina z jednym, dwoma, a nawet trzema rogami. Podobnie jak żółw czy smok, qilin w chińskiej mitologii to stwór złożony z części pochodzących od innych zwierząt. I tak np. w czasach dynastii Qing przedstawiano go z głową smoka, rogami jelenia, łuskami ryby, kopytami wołu i ogonem lwa.
Kiedy w XV wieku admirał Zheng He przywiózł z wyprawy do Afryki żyrafy, dworzanie cesarza Yongle sugerowali mu, że musi to być qilin, pojawiający się na ziemi w okresie rządów doskonałego mędrca. Cesarz powiedział im jednak, żeby nie wykazywali się głupotą[3]. Mimo to w języku chińskim oraz japońskim tym słowem zaczęto nazywać żyrafy.
Przypisy
- ↑ qilin, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2011-03-19] (ang.).
- ↑ Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 297. ISBN 83-85909-61-3.
- ↑ C.P. Fitzgerald: Chiny. Zarys historii kultury. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974, s. 452.
Bibliografia
- Wolfram Eberhard: Symbole chińskie. Słownik. Kraków: Wyd. Universitas, 2007, s. 96-98. ISBN 97883-242-0766-4.
Media użyte na tej stronie