Qinshan Wensui

Qinshan Wensui (chiń. 欽山文邃 pinyin Qīnshān Wénsuì; kor. 흠산문수 Hŭmsan Munsu; jap. Kinzan Bunsui; wiet. Khâm Sơn Văn Thúy; ur. IX wiek) – chiński mistrz chan ze szkoły caodong.

Życiorys

Pochodził z Fuzhou. Już jako młody człowiek został uczniem mistrza chan Zishana Huanzhonga w klasztorze chan w Hangzhou. Nieco później, razem ze swymi przyjaciółmi Yantou Quanhuo i Xuefengiem Yicunem, praktykował u mistrza chan Deshana Xuanjiana. Jednak ścisłe metody nauczania Deshana były zbyt surowe dla Qinshana, dlatego opuścił tego mistrza i rozpoczął naukę u mistrza chan Dongshana Liangjie.

Pod kierunkiem Dongshana, Qinshan urzeczywistnił Dharmę Buddy i stał się bardzo znanym nauczycielem chanu.

Qinshan spytał Deshana: „Tianhuang mówił tak, a Longtan mówił tak. Jak mówi mistrz?”

Deshan powiedział: „Dlaczego nie sprawdzisz Tianhuanga i Longtana, a wtedy zobaczysz?”

Qinshan chciał coś powiedzieć, gdy nagle Deshan uderzył go.

Qinshan wrócił do Domu Długiego Życia i powiedział: „Co słuszne, to słuszne, ale uderzenie mnie, to już za dużo.”

Yantou powiedział: „Jeśli mówisz tak jak teraz, nigdy nie zobaczysz Deshana.”

Następnie Qinshan praktykował u Dongshana i osiągnął urzeczywistnienie. Został spadkobiercą Dharmy Donghsana. Gdy miał dwadzieścia siedem lat udał się na górę Qin. I tam, siedząc przed całą kongregacją mnichów, osiągnął wielkie oświecenie. Opowiedział wtedy mnichom o swoim pierwszym spotkaniu z Dongshanem.

Dongshan spytał mnie: „Skąd przychodzisz?”

Powiedziałem: „Z góry Dazi (Wielkiego Współczucia).”

Dongshan powiedział: „Czy widziałeś Wielkie Współczucie?”

Powiedziałem: „Widziałem je.”

Dongshan powiedział: „Czy widziałeś je przed formą? Czy widziałeś je po formie?”

Powiedziałem: „Zobaczyłem je ani przed ani po formie.”

Dongshan milczał.

Następnie Qinshan [powiedział do kongregacji na górze Qin]: „Opuściłem mistrza zbyt szybko. Ja jeszcze w pełni nie urzeczywistniłem znaczenia Dongshana.”

Klasztor Qinshan znajduje się w mieście Daohe w powiecie Lixian. Został zbudowany na zachodzie góry Peng przez mistrza chan Qinshana Wensui w okresie Dade w czasach dynastii Tang.

Mnich powiedział do Qinshana: „Jest coś szczególnego w spotkaniu z tobą. Mistrzu, to powoduje wymiotowanie doktrynalnym wiatrem naszej szkoły.”

Qinshan powiedział: „Jeśli przychodzisz w pewien szczególny sposób, muszę zwymiotować.”

Mnich powiedział: „Proszę zrób to.”

Qinshan uderzył go.

Mnich milczał.

Qinshan powiedział: „Próbowanie schwytania królika poprzez czekanie na niego aż wpadnie na pniak. Niszczysz swój umysł^[1].”

Mistrz ten występuje w 56 gong’anie z Biyan lu.

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Indiach Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Chinach Bodhidharmy.

• 33/6. Huineng (638–713)
  • 34/7. Qingyuan Xingsi (660–740)
    • 35/8. Shitou Xiqian (700–790)
      • 36/9. Yaoshan Weiyan (751–834)
        • 37/10. Yunyan Tansheng (770–841)
          • 38/11. Dongshan Liangjie (807–869) szkoła caodong
            • 39/12. Jiufeng Puman (bd)
              • 40/13. Tong’an Wei (bd)
            • 39/12. Youqi Daoyou (bd)
            • 39/12. Tiantong Weiqi (bd)
            • 39/12. Yunju Daoying (zm. 902)
              • 40/13/1. Taekyŏng Yŏŏm (862–930) szkoła sŏngju – Korea
              • 40/13. Tong’an Daopi (bd) (także Daoying)
                • 41/14. Tong’an Guanzhi (bd)
                  • 42/15. Liangshan Yuanguan (bd)
                    • 43/16. Dayang Jingxuan (943–1027) (także Jingyan)
            • 39/12. Longya Judun (835–923)
              • 40/13. Yanqing (bd)
              • 40/13. Hanzhu (bd)
            • 39/12. Qinshan Wensui (bd)
            • 39/12. Yuezhou Qianfeng (bd)
            • 39/12. Qinglin Shiqian (bd)
            • 39/12. Sushan Kuangren (837–909)
              • 40/13. Huguo Shoucheng (bd)
              • 40/13/1. Tongjin Kyŏngbo (868–948) szkoła tongni – Korea
            • 39/12. Jingdiao Xianzu (bd)
            • 39/12. Caoshan Benji (840–901)

Przypisy

Bibliografia

• Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings. Wisdom Publications. Boston, 2000. s. 518. ISBN 0-86171-163-7.