Queen Latifah

Queen Latifah
Ilustracja
Imię i nazwisko

Dana Elaine Ownes

Data i miejsce urodzenia

18 marca 1970
Newark

Gatunki

hip-hop, jazz, R&B,

Zawód

raperka, piosenkarka, producentka, aktorka, scenarzystka

Wydawnictwo

Motown Records

Strona internetowa

Queen Latifah, właśc. Dana Elaine Owens (ur. 18 marca 1970 w Newark[1]) – amerykańska raperka, piosenkarka, aktorka, prezenterka i producentka muzyczna.

Jej pseudonim artystyczny, Latifah (لطيفة), oznacza po arabsku delikatny, wrażliwy.

Sprzedała około dwa miliony albumów na całym świecie. Jest jedną z pierwszych kobiet w muzyce hip-hopowej. Za swoje dokonania otrzymała Grammy, Emmy, Złoty Glob oraz nominację do Oscara. Była inspiracją dla takich artystów jak: Missy Elliot, Lil' Kim, Fugees czy Lauryn Hill. W 2006 uhonorowano ją gwiazdą na Hollywood Walk of Fame.

Biografia

Dorastała w New Jersey i Kalifornii. Jej starszy brat, Lancelot Jr., zginął w 1992 roku w wypadku motocyklowym, jadąc pojazdem zakupionym przez jego siostrę. Queen Latifah do dziś nosi na szyi klucz od tego motocykla.

W 1989 podpisała kontrakt z wytwórnią Tommy Boy Records. Jeszcze tego samego roku wydała debiutancki album All Hail the Queen. Dwa lata później pojawił się drugi i ostatni album z Tommy Boy Records, Nature of a Sista.

Karierę filmową rozpoczęła na początku lat 90., grając drugoplanowe role w filmach Miasto aniołów 2 i Malaria, które nie odniosły wielkich sukcesów.

W 1993 roku pojawiła się trzecia płyta artystki, Black Reign, zawierająca przebój „U.N.I.T.Y.”, za który Queen Latifah otrzymała nagrodę Grammy. W 1996 zagrała jedną z głównych ról w filmie Desperatki. Dwa lata później na rynek muzyczny wyszedł czwarty już album raperki, Order in the Court. W 1999, u boku Denzela Washingtona i Angeliny Jolie, wystąpiła w thrillerze Kolekcjoner kości.

Swój główny sukces i uznanie zdobyła dzięki roli Mamy Morton w oscarowym musicalu Chicago (2002). Ona sama otrzymała nominację dla najlepszej aktorki drugoplanowej, przegrywając z Catherine Zeta-Jones nagrodzoną za rolę w tym samym filmie.

Kolejne trzy albumy ukazały się w latach 2004, 2007 i 2009; kolejno: The Dana Owens Album, Trav'lin' Light i Persona. W tym czasie grała również w licznych produkcjach filmowych: Wszystko się wali (2003), New York Taxi (2004), Salon piękności (2005), Ostatnie wakacje (2006), Lakier do włosów (2007), Sekretne życie pszczół (2008), Radośnie śpiewajmy (2012) czy 22 Jump Street (2014). Podkładała także głos pod rolę Eli w Epoce lodowcowej.

W latach 2013–2015 prowadziła swój własny program telewizyjny The Queen Latifah Show.

Dyskografia

  • 1989: All Hail the Queen
  • 1991: Nature of a Sista
  • 1993: Black Reign
  • 1998: Order in the Court
  • 2002: She's the Queen: A Collection of Hits
  • 2004: The Dana Owens Album
  • 2005: 20th Century Masters – The Millenium Collection: The best of Queen Latifah (2005)
  • 2007: Trav'lin' Light
  • 2009: Persona
  • 2011: We all ella: celebrating the first

Filmografia

jako Angela

Przypisy

  1. Queen Latifah w bazie AllMusic (ang.)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Golden Globe icon.svg
Autor: User:Bryan Derksen, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Stylized silhouette of the Golden Globe award, for use as an icon.
Queen Latifah performing BET.jpg
Autor: forcefulally, Licencja: CC BY-SA 2.0
Latifah performing at the 2nd Annual BET Honors.