Quercus stellata

Quercus stellata
Ilustracja
(c) Larry D. Moore, CC BY-SA 4.0

Pokrój
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bukowce

Rodzina

bukowate

Rodzaj

dąb

Gatunek

Quercus stellata

Nazwa systematyczna
Quercus stellata Wangenh.
Beytr. Teut. Forstwiss. 78 1787[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Zasięg występowania
Mapa zasięgu

Quercus stellata Wangenh. – gatunek rośliny z rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Występuje naturalnie w środkowych i wschodnich Stanach Zjednoczonych[5][6].

Rozmieszczenie geograficzne

Rośnie naturalnie w środkowych i wschodnich Stanach Zjednoczonych[5][6]. Został zarejestrowany w Alabamie, Arkansas, Connecticut, Dystrykcie Kolumbii, Delaware, na Florydzie, w Georgii, Iowa, Illinois, Indianie, Kansas, Kentucky, Luizjanie, Massachusetts, Marylandzie, Missisipi, Karolinie Północnej, New Jersey, stanie Nowy Jork, Ohio, Oklahomie, Pensylwanii, Rhode Island, Karolinie Południowej, Tennessee, Teksasie, Wirginii oraz Wirginii Zachodniej[7]. Porasta między innymi stoki gór Ouachita[8].

Morfologia

Liść na tle kory
Pokrój
Zrzucające liście drzewo dorastające do 20 m wysokości. Kora ma szarą barwę, łuszczy się[6].
Liście
Blaszka liściowa jest skórzasta i ma kształt od odwrotnie jajowatego do eliptycznego lub odwrotnie trójkątnego. Mierzy 15–20 cm długości oraz 2–10 cm szerokości, jest klapowana na brzegu, ma klinową lub sercowatą nasadę i ostry wierzchołek. Ogonek liściowy jest nagi i ma 3–15 mm długości[6].
Owoce
Orzechy zwane żołędziami o kształcie od jajowatego do kulistego, dorastają do 10–20 mm długości i 8–12 mm średnicy. Osadzone są pojedynczo w miseczkach w kształcie kubka, które mierzą 7–12 mm długości i 10–15 mm średnicy. Orzechy otulone są miseczkami w 25–65% ich długości[6].

Biologia i ekologia

Rośnie w lasach zrzucających liście, na łąkach oraz skalistych stokach. Występuje na wysokości do 800 m n.p.m.[6]

Zastosowanie

Niektóre plemiona Indian stosowały ten gatunek w medycynie tradycyjnej[6].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-02-22] (ang.).
  3. a b Quercus stellata Wangenh. (ang.). The Plant List. [dostęp 2017-02-22].
  4. Quercus stellata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  5. a b Discover Life: Point Map of Quercus stellata (ang.). Encyclopedia of Life. [dostęp 2017-02-22].
  6. a b c d e f g Quercus stellata (fr.). Plantes & botanique. [dostęp 2017-02-22].
  7. Comprehensive Report Species - Quercus stellata (ang.). NatureServe. [dostęp 2017-02-22].
  8. Ouachita Mountains. Encyclopedia of Oklahoma History and culture, 2010-08-25. [dostęp 22 lutego 2017 2014].zły zapis daty dostępu

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Quercus stellata range map 1.png
Distribution map for Quercus stellata - post oak
Houston campsite oak.jpg
(c) Larry D. Moore, CC BY-SA 4.0
The Houston Campsite Oak, a Post Oak (Quercus stellata) in Grapevine Springs Preserve, Coppell, Texas, United States, is where Sam Houston and his agents camped in 1843 while successfully negotiating a peace treaty with Native American tribes. The Works Progress Administration built the retaining wall in 1936 to protect the slope from erosion.