Quercus stellata
(c) Larry D. Moore, CC BY-SA 4.0 Pokrój | |||||
Systematyka[1][2] | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Podkrólestwo | |||||
Nadgromada | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Nadklasa | |||||
Klasa | |||||
Nadrząd | |||||
Rząd | |||||
Rodzina | |||||
Rodzaj | |||||
Gatunek | Quercus stellata | ||||
Nazwa systematyczna | |||||
Quercus stellata Wangenh. Beytr. Teut. Forstwiss. 78 1787[3] | |||||
| |||||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||||
Zasięg występowania | |||||
Quercus stellata Wangenh. – gatunek rośliny z rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Występuje naturalnie w środkowych i wschodnich Stanach Zjednoczonych[5][6].
Rozmieszczenie geograficzne
Rośnie naturalnie w środkowych i wschodnich Stanach Zjednoczonych[5][6]. Został zarejestrowany w Alabamie, Arkansas, Connecticut, Dystrykcie Kolumbii, Delaware, na Florydzie, w Georgii, Iowa, Illinois, Indianie, Kansas, Kentucky, Luizjanie, Massachusetts, Marylandzie, Missisipi, Karolinie Północnej, New Jersey, stanie Nowy Jork, Ohio, Oklahomie, Pensylwanii, Rhode Island, Karolinie Południowej, Tennessee, Teksasie, Wirginii oraz Wirginii Zachodniej[7]. Porasta między innymi stoki gór Ouachita[8].
Morfologia
- Pokrój
- Zrzucające liście drzewo dorastające do 20 m wysokości. Kora ma szarą barwę, łuszczy się[6].
- Liście
- Blaszka liściowa jest skórzasta i ma kształt od odwrotnie jajowatego do eliptycznego lub odwrotnie trójkątnego. Mierzy 15–20 cm długości oraz 2–10 cm szerokości, jest klapowana na brzegu, ma klinową lub sercowatą nasadę i ostry wierzchołek. Ogonek liściowy jest nagi i ma 3–15 mm długości[6].
- Owoce
- Orzechy zwane żołędziami o kształcie od jajowatego do kulistego, dorastają do 10–20 mm długości i 8–12 mm średnicy. Osadzone są pojedynczo w miseczkach w kształcie kubka, które mierzą 7–12 mm długości i 10–15 mm średnicy. Orzechy otulone są miseczkami w 25–65% ich długości[6].
Biologia i ekologia
Rośnie w lasach zrzucających liście, na łąkach oraz skalistych stokach. Występuje na wysokości do 800 m n.p.m.[6]
Zastosowanie
Niektóre plemiona Indian stosowały ten gatunek w medycynie tradycyjnej[6].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-02-22] (ang.).
- ↑ a b Quercus stellata Wangenh. (ang.). The Plant List. [dostęp 2017-02-22].
- ↑ Quercus stellata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ a b Discover Life: Point Map of Quercus stellata (ang.). Encyclopedia of Life. [dostęp 2017-02-22].
- ↑ a b c d e f g Quercus stellata (fr.). Plantes & botanique. [dostęp 2017-02-22].
- ↑ Comprehensive Report Species - Quercus stellata (ang.). NatureServe. [dostęp 2017-02-22].
- ↑ Ouachita Mountains. Encyclopedia of Oklahoma History and culture, 2010-08-25. [dostęp 22 lutego 2017 2014].zły zapis daty dostępu
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Distribution map for Quercus stellata - post oak
(c) Larry D. Moore, CC BY-SA 4.0
The Houston Campsite Oak, a Post Oak (Quercus stellata) in Grapevine Springs Preserve, Coppell, Texas, United States, is where Sam Houston and his agents camped in 1843 while successfully negotiating a peace treaty with Native American tribes. The Works Progress Administration built the retaining wall in 1936 to protect the slope from erosion.