Qui Pro Quo

Tablica upamiętniająca teatrzyk Qui Pro Quo i jego artystów przy ul. Senatorskiej 29/31 w Warszawie

Qui Pro Quo – teatrzyk działający w Warszawie w latach 1919–1931. Jego siedzibą były podziemia Galerii Luxenburga przy ul. Senatorskiej 29.

Teatrzyk skrystalizował styl warszawskiego kabaretu literackiego, był inspiracją nie tylko dla innych scen tego gatunku działających przed wojną, ale i tych zakładanych po 1945 (Szpak, Wagabunda oraz Dudek).

Historia

Założycielami Qui Pro Quo byli: ziemianin, a później aktor Bolesław-Leszek Przyłuski, architekt Tadeusz Sobocki i kupiec Izydor Weisblat, kierownikiem artystycznym, a później także współwłaścicielem (od 1922) kompozytor i dziennikarz Jerzy Boczkowski.

Od początku istnienia teatrzyku aż do ostatniego programu głównym dostarczycielem tekstów był Julian Tuwim, od 1926 roku wspomagany przez Mariana Hemara. Wśród wykonawców byli: Eugeniusz Bodo, Hanka Ordonówna, Mieczysław Fogg, Mira Zimińska, Zula Pogorzelska, Adolf Dymsza, Tadeusz Olsza, Gustaw Cybulski. Konferansjerem kabaretu był od 1925 artysta Fryderyk Jarosy, reżyserujący tu od 1924. Oprawę taneczną przygotowywali słynni polscy tancerze i choreografowie, wśród nich Feliks Parnell i Tacjanna Wysocka. Dekoratorem teatru był scenograf Józef Galewski.

Jednym z programów było "Kochajmy się" w 2 aktach (16 obrazach), napisali Lijan, Rjan i Nrad. Reżyser F. Jarosy, kapelmistrz I. Wesby. tańce i ewolucje układu Tacjanny Wysockiej, dekorator J. Gaiewski, akompaniator R. Szlosberg. W programie grano Hotel Q.P.Q., Księżyc z Caroliny, Diga-diga-doo!, Bajka, Gdybym ja to miał, Rodacy, Ja chcę do mamy, Sweet Marie, Co będzie w lipcu?, A ja mówię ..., Pieśń szubienic ..., Z moich przeżyć, Mężczyźni wolą blondynki, Nie wracaj, In flagranti, Kochajmy się!, Sto lat!.

Od 1937 w warszawskiej kawiarni „Mała Ziemiańska” występował kabaret pod nazwą Małe Qui Pro Quo^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Mościcki T.: Kochana stara buda. Teatr "Qui Pro Quo", Łomianki 2008.