Rémy-Louis Leprêtre
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 28 sierpnia 1878 Le Portel | |
|---|---|---|
| Data śmierci | 10 stycznia 1961 | |
| Delegat apostolski w Syrii | ||
| Okres sprawowania | 1936–1947 | |
| Wyznanie | katolicyzm | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Inkardynacja | Zakon Braci Mniejszych | |
| Prezbiterat | 25 lipca 1903 | |
| Nominacja biskupia | 18 marca 1936 | |
| Sakra biskupia | 12 maja 1936 | |
| |||||
| Data konsekracji | 12 maja 1936 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | kard. Luigi Maglione | ||||
| Współkonsekratorzy | Victor Colomban Dreyer OFM, Henri-Édouard Dutoit | ||||
| |||||
Rémy-Louis Leprêtre OFM (ur. 28 sierpnia 1878 w Le Portel, zm. 10 stycznia 1961) – francuski duchowny rzymskokatolicki, franciszkanin, arcybiskup tytularny, dyplomata papieski.
Biografia
25 lipca 1903 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem Zakonu Braci Mniejszych.
18 marca 1936 papież Pius XI mianował go delegatem apostolskim w Syrii oraz arcybiskupem tytularnym rhusiańskim. 12 maja 1936 przyjął sakrę biskupią z rąk kard. Luigiego Maglione. Współkonsekratorami byli delegat apostolski w Indochinach abp Victor Colomban Dreyer OFM oraz biskup Arrasu Henri-Édouard Dutoit.
Będąc delegatem apostolskim w Syrii abp Leprêtre udzielił w 1946 w Bejrucie święceń kapłańskich polskim klerykom, byłym więźniom sowieckim, którzy opuścili Związek Sowiecki wraz z Armią Andersa. Wśród nich byli przyszły kardynał Władysław Rubin oraz o. Łucjan Królikowski OFMConv[1].
17 kwietnia 1946 zastało go ogłoszenie przez Syrię niepodległości. Z Syrii odwołał go 7 maja 1947 papież Pius XII. Przez kolejnych 6 lat stanowisko papieskiego przedstawiciela w tym państwie pozostawało nieobsadzone.
Przypisy
- ↑ Burzliwe losy polskiego franciszkanina. Właśnie kończy 100 lat (pol.). wiara.pl. [dostęp 2019-12-25].
Bibliografia
- Rémy-Louis Leprêtre w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)
- Archbishop Rémy-Louis Leprêtre (ang.). GCatholic. [dostęp 2019-12-25].