Róża Thun

Róża Thun

(c) Foto-AG Gymnasium Melle, CC BY-SA 3.0 Róża Thun (2014)
Pełne imię i nazwisko	Róża Maria Barbara Gräfin von Thun und Hohenstein
Imię i nazwisko urodzenia	Róża Woźniakowska
Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1954 Kraków
Zawód, zajęcie	działaczka polityczna, publicystka
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Stanowisko	dyrektor Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce (2005–2009), posłanka do Parlamentu Europejskiego VII, VIII i IX kadencji (od 2009)
Partia	UD, UW, PO, Polska 2050
Odznaczenia
Strona internetowa

Róża Thun z domu Woźniakowska, właśc. Róża Maria Barbara Gräfin von Thun und Hohenstein^[a] (ur. 13 kwietnia 1954 w Krakowie) – polska działaczka organizacji pozarządowych, działaczka polityczna i publicystka. W latach 2005–2009 dyrektor Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce, od 2009 posłanka do Parlamentu Europejskiego VII, VIII i IX kadencji.

Życiorys

Wykształcenie i działalność do 1991

W 1979 ukończyła filologię angielską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Jej praca magisterska poświęcona była dramatom Oscara Wilde’a.

W drugiej połowie lat 70. działała w opozycji demokratycznej w Krakowie. Była związana z dominikańskim duszpasterstwem akademickim Beczka, z którego wywodziła się część późniejszego środowiska Studenckiego Komitetu Solidarności. W okresie 1978–1979 pełniła funkcję rzecznika SKS^[1], współpracowała też z Komitetem Obrony Robotników. Wraz m.in. z Józefem Baranem i Bogusławem Sonikiem należała do sygnatariuszy listu do Amnesty International, opisującego represje wobec niezależnych grup studenckich w PRL. W okresie pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski w czerwcu 1979 współorganizowała niezależne biuro prasowe^[1], w którym m.in. informowała dziennikarzy zachodnich o celach i działalności opozycji demokratycznej oraz o sytuacji Kościoła w Polsce. Zajmowała się organizacją tzw. Uniwersytetu Latającego^[1] oraz spotkań dyskusyjnych działaczy opozycyjnych, kolportowała wydawnictwa niezależne.

W latach 1981–1991 przebywała za granicą, głównie w Niemczech, a w okresie 1989–1991 w Nepalu. Była uczestnikiem konferencji we Francji i w Niemczech, poświęconych sytuacji w Polsce i wyjaśniających tło polityczno-społeczne po ogłoszeniu stanu wojennego. Przekazywała m.in. zachodnim mediom informacje o sytuacji politycznej w Polsce, pomagała przebywającym na Zachodzie działaczom „Solidarności”. Współorganizowała i uczestniczyła w transportach humanitarnych do kraju, a także pomagała przy organizacji stoisk wydawnictw drugiego obiegu na Międzynarodowych Targach Książki we Frankfurcie. Z upoważnienia krakowskiego oddziału NSZZ „Solidarność” uczestniczyła w pierwszym (po 13 grudnia 1981) spotkaniu działaczy związku w Brukseli. Zawodowo pracowała jako tłumaczka, była autorką recenzji książek dla Herder Verlag.

Działalność od 1991

Hanna Gill-Piątek i Róża Thun na demonstracji przeciwko podręcznikowi 1945–1979. Historia i teraźniejszość (2022)

Od 1992 do 2005 pełniła funkcję dyrektora generalnego, a następnie prezesa zarządu Polskiej Fundacji im. Roberta Schumana. W tym czasie była współorganizatorką sieci proeuropejskich organizacji pozarządowych. Pomysłodawczyni konferencji, spotkań naukowych i publicznych (np. tzw. Parada Schumana), imprez masowych, szkoleń i debat organizowanych przez tę fundację. Jest autorką tekstów publicystycznych i wystąpień konferencyjnych w Polsce, Francji, Niemczech i innych krajach europejskich, dotyczących przeważnie tematyki integracji europejskiej, drukowanych w pracach zbiorowych i periodykach^[2]. Członek Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie, w latach 2003–2004 wchodziła w skład zarządu tej organizacji. Działaczka Stowarzyszenia Francja-Polska dla Europy, Stowarzyszenia Przyjaciół Muzeum Emeryka Czapskiego w Krakowie oraz Stowarzyszenia Szkoła Liderów.

W latach 90. związana z Unią Demokratyczną i następnie z Unią Wolności (była członkiem rady krajowej tej partii). W latach 1998–2000 sprawowała mandat radnej Gminy Warszawa-Centrum. Wchodziła w skład Narodowej Rady Integracji Europejskiej funkcjonującej przy premierze oraz Grupy Refleksyjnej dla Przyszłości Unii Europejskiej przy prezydencie. Organizowała Forum Świętego Wojciecha oraz zjazd „Dokąd idziesz Europo?” (w 2002 w Gnieźnie). W latach 2002–2003 należała do grupy ekspertów przy przedstawicielu Rady Ministrów do Konwentu Europejskiego, minister Danucie Hübner. W okresie przedreferendalnym w 2003 była inicjatorką i współorganizatorką licznych spotkań publicznych. Wspierała powstawanie szkolnych klubów europejskich oraz szkół noszących imię Roberta Schumana, a także organizowała Inicjatywę Obywatelskiej „TAK w Referendum”. W 2005 objęła stanowisko dyrektora Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce^[3], które zajmowała do 2009.

W wyborach w 2009 została wybrana na posłankę do Parlamentu Europejskiego z listy Platformy Obywatelskiej w okręgu obejmującym województwa małopolskie i świętokrzyskie^[4]. W lipcu tego samego roku wstąpiła do PO^[5]. Po rozwiązaniu przez władze krajowe PO małopolskich struktur była komisarzem krakowskiej PO. Pełniła tę funkcję do marca 2010, gdy nowym przewodniczącym został Łukasz Gibała. W maju tego samego roku bez powodzenia ubiegała się o stanowisko przewodniczącej regionu. W 2014 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w wyborach europejskich, uzyskując mandat deputowanej do PE VIII kadencji^[6]. Objęła funkcję przewodniczącej grupy roboczej ds. jednolitego rynku cyfrowego^[7]. W Parlamencie Europejskim weszła w skład Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów. Dołączyła również do Spinelli Group, inicjatywy działającej na rzecz federalizacji Unii Europejskiej^[8]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 kandydowała z listy komitetu wyborczego Koalicja Europejska ponownie w okręgu wyborczym nr 10 (Kraków), uzyskując po raz kolejny mandat poselski^[9]. W lipcu tego samego roku została wybrana na wiceprzewodniczącą Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów^[10]. W maju 2021 Róża Thun wystąpiła z Platformy Obywatelskiej^[11][12]. W listopadzie 2021 przystąpiła do ugrupowania Polska 2050 oraz do frakcji Odnówmy Europę w PE^[13].

W styczniu 2018 eurodeputowany PiS Ryszard Czarnecki porównał ją do szmalcowników^[14]. Róża Thun wytoczyła mu powództwo o naruszenie dóbr osobistych. Proces zakończył się we wrześniu 2020, kiedy to Sąd Apelacyjny w Warszawie prawomocnie nakazał Ryszardowi Czarneckiemu przeproszenie eurodeputowanej oraz zapłatę na cel społeczny^[15]. Wcześniej w związku z tymi słowami polityk PiS został odwołany ze stanowiska wiceprzewodniczącego Parlamentu Europejskiego^[16].

Odznaczenia i wyróżnienia

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2003^[17]
• Oficer Orderu Narodowego Zasługi – Francja, 2004
• Oficer Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – Włochy, 2005^[18]
• Kawaler Legii Honorowej – Francja, 2015^[19][20]

Nagrody i wyróżnienia

Wyróżniona Medalem Europejskim (przyznawanym przez Business Center Club i Urząd Komitetu Integracji Europejskiej), a także Nagrodą „Elle” oraz Nagrodą „Zwierciadła”. W 2008 otrzymała Laur Umiejętności i Kompetencji przyznawany przez Regionalną Izbę Gospodarczą w Katowicach. W 2011 i w 2013^[21] zdobyła nagrodę MEP Awards dla najbardziej pracowitych posłów Parlamentu Europejskiego w kategorii rynek wewnętrzny i ochrona konsumentów, a w 2014 otrzymała tę nagrodę w kategorii polityka internetowa^[22]. W 2014 otrzymała nagrodę „Polonicus”^[23].

Życie prywatne

Córka historyka sztuki Jacka Woźniakowskiego, założyciela wydawnictwa „Znak” i prezydenta Krakowa w latach 1990–1991, oraz Marii Karoliny z domu Plater-Zyberk. Siostra wydawcy Henryka Woźniakowskiego. Prawnuczka ekonomisty Jana Gwalberta Pawlikowskiego i praprawnuczka malarza Henryka Rodakowskiego.

Od 1981 żona Franza Grafa von Thun und Hohenstein (ur. 1948), hrabiego, a następnie księcia w tym rodzie^[24]. Matka trzech córek i syna^[25].

Zna języki angielski, francuski, niemiecki i włoski^[26].

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
2009		Platforma Obywatelska RP	Parlament Europejski VII kadencji	nr 10	153 966 (16,53%)[4]
2014		Platforma Obywatelska RP	Parlament Europejski VIII kadencji	nr 10	125 738 (13,74%)[6]
2019		KKW Koalicja Europejska PO PSL SLD.N Zieloni	Parlament Europejski IX kadencji	nr 10	219 734 (12,71%)[9]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Róża Thun und Hohenstein. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-06-13].
• Agnieszka Rybak: Róża Europy. polityka.pl, 2006-07-14. [dostęp 2010-05-01].

Linki zewnętrzne

• Róża Thun. rozathun.pl. [dostęp 2019-05-28].