Róg obfitości

Róg obfitości trzymany przez rzymską boginię Aequitas na rewersie tego antoniniana wybitego przez rzymskiego cesarza Klaudiusza II.
Putto z rogiem obfitości
Dwa rogi obfitości

Róg obfitości (także róg Amaltei; gr. κέρας Ἀμαλθείας kéras Amáltheias, łac. cornu copiae) – związek frazeologiczny, pochodzący z mitologii greckiej. Wyrażenie to ma związek z powstaniem świata według Greków. Podczas, gdy Kronos, który był bogiem świata Hellenów, panował na niebie, mały Zeus, jego syn, który nie został przez niego zjedzony, wychowywał się pod okiem kozy Amaltei. Pewnego razu, kiedy zwierzę ułamało róg, mały bóg wziął go do ręki i pobłogosławił, tak powstał róg obfitości. Napełniał się on wszystkim, czego zapragnął jego posiadacz. Dzisiaj jest to symbol dostatku i dobrobytu. Wyrażenie jest często używane w literaturze, np.: „Założona przez nich firma okazała się istnym rogiem obfitości”. Rogiem obfitości nazywa się także tytę.

W starożytności termin ten odnosił się do ziem pomiędzy doliną nilową a Mezopotamią – pasa ziem przynoszących największe plony i zapewniających dobrobyt. Według niektórych teorii w tym starożytnym rogu obfitości pojawiły się pierwsze osady ludzkie około 10 000 lat p.n.e.

Media użyte na tej stronie

Cornucopias.svg
Autor: Milenioscuro / SajoR, Licencja: CC BY 3.0
Cornucopia
Antoninianus Claudius II-RIC 0137.jpg

Claudius II Gothicus, AE Antoninianus (4.0 gr. 20 mm). Mediolanum mint (end of 268).

IMP CLAVDIVS P F AVG, radiate draped bust right
AEQUITAS AVG, Aequitas standing left holding scales and cornucopia, S in ex.
RIC 137, Cohen 12.