Równina Transylwańska
| Megaregion | Region Karpacki |
|---|---|
| Prowincja | Góry Zachodniorumuńskie i Wyżyna Transylwańska |
| Podprowincja | Wyżyna Transylwańska |
| Makroregion | Równina Transylwańska |
| Zajmowane jednostki administracyjne | Rumunia – okręg Kluż – okręg Bistriţa-Năsăud – okręg Marusza |
Równina Transylwańska (541.2, rum. Câmpia Transilvaniei) – makroregion fizycznogeograficzny Wyżyny Transylwańskiej w centralnej Rumunii (Siedmiogród).
Równina Transylwańska stanowi centralną część Wyżyny Transylwańskiej. Leży na północ od Doliny Środkowej Maruszy i na południe od doliny Wielkiego i Małego Samoszu, dzielącymi ją od Wyżyny Samoszu. Na wschodzie przechodzi w pasma górskie Łańcucha Kelimeńsko-Hargickiego Karpat Wschodnich, na zachodzie graniczy z Masywem Biharu w Górach Zachodniorumuńskich.
Równina Transylwańska jest zbudowana z lekko pofałdowanych utworów górnomioceńskich – margli, iłów i tufów wulkanicznych. Wbrew nazwie powierzchnia regionu nie jest równa - wysokości względne dochodzą do 100–150 m. Równina jest wyniesiona preciętnie 500 m n.p.m., tylko obrzeża północne i południowo-zachodnie są wyniesione na ponad 600 m n.p.m.
Na Równinie Transylwańskiej występują bogate złoża gazu ziemnego.
Bibliografia
- Krystyna Jawecka (red.) Mapa przeglądowa Europy. Rumunia. Skala 1:1 000 000, PPWK Warszawa-Wrocław 1983/84.
- Jerzy Kondracki Fizycznogeograficzna regionalizacja Czech, Słowacji, Węgier i Rumunii w układzie dziesiętnym, „Przegląd Geograficzny”, tom LXVIII, z. 3–4, 1996, s. 457–466.
- Jerzy Kondracki Karpaty, wydanie drugie poprawione, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1989, ISBN 83-02-04067-3.
- Andrzej Maryański Rumunia, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973.