Rüdiger Hitzigrath

Rüdiger Hitzigrath
Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1929
Berlin

Data i miejsce śmierci

22 marca 2017
Berlin

Zawód, zajęcie

polityk, samorządowiec, urzędnik

Stanowisko

poseł do Bundestagu (1981–1983), poseł do Parlamentu Europejskiego (1984–1989)

Partia

Socjaldemokratyczna Partia Niemiec

Rüdiger Hitzigrath (ur. 27 grudnia 1929 w Berlinie, zm. 22 marca 2017 tamże[1]) – niemiecki polityk, samorządowiec i urzędnik, parlamentarzysta krajowy, poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji.

Życiorys

Syn pastora ewangelickiego Helmuta Hitzigratha (1891–1950). Jego ojciec sprawował posługę w Berlinie i wstąpił do organizacji Pfarrernotbund (zgromadzenia duchownych sprzeciwiających się wprowadzeniu paragrafu aryjskiego do Kościołów; należał do niej m.in. Martin Niemöller). W 1948 zdał egzamin maturalny, po czym podjął studia z prawa na Wolnym Uniwersytecie Berlińskim. W 1956 zdał prawniczy egzamin państwowy pierwszego stopnia, następnie od 1958 był współpracownikiem krajowej instytucji ubezpieczeń społecznych Bundesversicherungsanstalt für Angestellte. Wstąpił do branżowego związku zawodowego Gewerkschaft Öffentlicher Dienst und Dienstleistungen. W 1981 rozpoczął działalność jako samodzielny agent ubezpieczeniowy[2][3].

W 1963 zaangażował się w działalność Socjaldemokratycznej Partii Niemiec, w 1967 wybrano go radnym okręgu Charlottenburg-Wilmersdorf. Od 1971 do 1981 zasiadał w Izbie Deputowanych (landtagu miasta Berlin), od 1977 do 1980 będąc wiceprzewodniczącym frakcji. W listopadzie 1981 objął wakujący mandat w Bundestagu (zastępując Marie Schlei), sprawował go do końca kadencji w 1983[2][3]. W kolejnym roku kandydował bez powodzenia do Parlamentu Europejskiego, mandat europosła II kadencji uzyskał 18 grudnia 1984 w miejsce Jürgena Brinckmeiera. Przystąpił do grupy socjalistycznej. Został wiceprzewodniczącym Komisji ds. Petycji (1987–1989), należał także m.in. do Komisji ds. Stosunków Gospodarczych z Zagranicą, Komisji ds. Kontroli Budżetu, Komisji ds. Transportu oraz Komisji ds. Rolnictwa, Rybołówstwa i Rozwoju Wsi[4]. Później został kierownikiem fundacji wspierającej berlińskie szpitale[2].

W 2008 wyróżniony przez Senat Berlina honorowym tytułem Stadtältester von Berlin[1].

Przypisy

  1. ↑ a b Müller zum Tod des Berliner Stadtältesten Rüdiger Hitzigrath (niem.). berlin.de, 31 marca 2017. [dostęp 2019-10-02].
  2. ↑ a b c Claudia Ehlert: Biogram na stronie berlińskiej SPD (niem.). spd.berlin. [dostęp 2019-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-04)].
  3. ↑ a b Rudolf Vierhaus: Biographisches Handbuch der Mitglieder des Deutschen Bundestages 1949–2002. Walter de Gruyter, 2011, s. 346. ISBN 978-3-11-096905-4.
  4. ↑ Rüdiger Hitzigrath. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-10-02].