Ręczno (gmina)

Ręczno

gmina wiejska
Herb Flaga
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	piotrkowski
TERC	1010072
Wójt	Piotr Łysoń
Powierzchnia	88,90 km²
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności	3568[1]
• gęstość	40,1 os./km²
Nr kierunkowy	44
Tablice rejestracyjne	EPI
Adres urzędu: ul. Piotrkowska 5 97-510 Ręczno
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba sołectw 14
Położenie na mapie powiatu
51°11′26″N 19°51′10″E/51,190556 19,852778
Strona internetowa
Biuletyn Informacji Publicznej
Portal Polska

Ręczno – gmina wiejska w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie piotrkowskim.

Siedziba gminy to Ręczno.

Przez gminę przepływa rzeka Pilica. Inne cieki wodne znajdujące się na terenie to Struga Zbyłowicka, Stobniczanka i jej dopływ Struga Młynki.

Według danych z 31 grudnia 2007^[2] gminę zamieszkiwało 3616 osób.

Główna arterią komunikacyjną łączącą teren gminy z ośrodkami miejskimi jest droga wojewódzka nr 742.

Struktura powierzchni

Według danych z roku 2007^[3] gmina Ręczno ma obszar 88,90 km², w tym:

• użytki rolne: 56%
• użytki leśne: 38%

Gmina stanowi 6,22% powierzchni powiatu piotrkowskiego.

Rezerwaty przyrody

Na terenie gminy znajdują się następujące rezerwaty przyrody^[4]:

• rezerwat przyrody Jawora – chroni wyżynne lasy liściaste i mieszane,
• rezerwat przyrody Wielkopole – chroni drzewostan jodłowy z rzadkimi gatunkami roślin w sąsiedztwie północnej granicy zasięgu.

Historia

Ukazem carskim z dnia 15 III 1859 r. dotyczącym reorganizacji gmin wiejskich w Królestwie Polskim została utworzona gmina Ręczno, położona na terenie powiatu piotrkowskiego, guberni warszawskiej. W latach 1914-1918 zniesiony został dotychczasowy podział na gubernie. Gmina Ręczno znalazła się na terenie Gubernatorstwa Lubelskiego w austriackiej strefie okupacyjnej. Po odzyskaniu niepodległości w 1919 r. znalazła się w województwie łódzkim. Wydany 28 XI 1918 r. Dekret wprowadził w miejsce pełnomocników gminnych - rady gminne, jako organa zarządzające. W 1921 r. gmina zajmowała obszar 27.060 mórg podatkowych i liczyła 11.542 mieszkańców. Dekret z 1918 r. obowiązywał do dnia wydania ustawy tj. do 23 III 1933 r., gdzie w miejsce Urzędów Gminy wprowadzono Zarządy Gminy. Od 1934 r. funkcjonowała nazwa Zarząd Gminny w Łękach Szlacheckich, Gminy Ręczno. Nazwa ta funkcjonowała do 1950 r., co świadczy o przeniesieniu siedziby gminy z Ręczna do wsi Łęki Szlacheckie. W okresie okupacji niemieckiej gmina znalazła się w granicach Dystryktu Radomskiego Generalnej Guberni. Z chwilą wyzwolenia kraju, na mocy ustawy KRN z 1944 r.gmina Ręczno została przekształcona na Gminną Radę Narodową w Ręcznie ^[5][6][7]. Gmina Ręczno została przywrócona w wyniku reformy administracyjnej z 1975 roku, kiedy to wprowadzona została w życie ustawa z 28 maja 1975 r. o dwustopniowym podziale administracyjnym Państwa oraz o zmianie ustawy o radach narodowych^[8]. Nowo powstała gmina znalazła się w województwie piotrkowskim. W wyniku kolejnej reformy ustrojowej z 1999 roku wprowadzonej Ustawą z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, zlikwidowane zostało województwo piotrkowskie, gmina Ręczno znalazła się w granicach powiatu piotrkowskiego, województwie łódzkim.

Demografia

Dane o ludności z dnia 31 grudnia 2007^[9]:

• Piramida wieku mieszkańców gminy Ręczno w 2014 roku^[1].

Turystyka

Przez teren gminy przebiegają szlaki turystyczne:

- czerwony pieszy szlak turystyczny – Szlak Partyzancki. Cały szlak ma 201 km długości i biegnie z Radomska przez Przedbórz, Łęg Ręczyński, Sulejów, Polichno, Tomaszów Mazowiecki, Inowłódz do Brudzewic. Szlak przebiega przez miejsca związane z walkami partyzantów i żołnierzy Wojska Polskiego podczas wojny obronnej w 1939 roku, a później podczas okupacji hitlerowskiej

- szlak wodny Pilicy długość: 228 km. Trasa: Zarzecze k. Szczekocin - Zarzecze k. Szczekocin – Przedbórz – Faliszew – Skotniki (powiat piotrkowski) – Sulejów – Zalew Sulejowski – Tomaszów Mazowiecki – Spała – Inowłódz – Żądłowice – Grotowice – Domaniewice – Nowe Miasto nad Pilicą – Białobrzegi – Warka – ujście Pilicy

- fragmenty Łódzkiego Szlaku Konnego.

Zabytki

Według rejestru zabytków NID na listę zabytków wpisane są obiekty:

- Ręczno Kościół Parafialny pw. Św. Stanisława, decyzja nr WUOZ-640/359/2008 z dnia 2008-10-09

- Ręczno Dzwonnica, decyzja nr WUOZ-640/359/2008 z 2008-10-09

- Bąkowa Góra – Kościół parafialny parafialny p.w. św. Trójcy, nr rej.: 212, decyzja nr KL.IV-680/553/67 z 1967-12-27

- Bąkowa Góra – Dzwonnica, nr rej.: 213, decyzja nr KL.IV-680/554/67 z 1967-12-27

- Bąkowa Góra – Zamek, nr rej.: 214, decyzja nr KL.IV-680/555/67 z 1967-12-27

- Majkowice – Ruiny zamku, nr rej.: 738, decyzja nr KL.IV-680/591/67 z 1967-12-27.

Na terenie gminy występują także zabytkowe obiekty techniczne. Dwa drewniane młyny w Stobnicy (Młyn Piła i Młyn Olszyny) wpisane do gminnej ewidencji zabytków.

Sołectwa

Bąkowa Góra, Będzyn, Dęba, Kolonia Ręczno, Łęg Ręczyński, Łęki Królewskie, Majkowice, Nowinki, Paskrzyn, Ręczno, Stobnica, Stobnica-Piła, Wielkopole, Zbyłowice.

Sąsiednie gminy

Aleksandrów, Łęki Szlacheckie, Masłowice, Przedbórz, Rozprza, Sulejów

Przypisy