RAF Tiree

RAF Tiree

(c) Oliver Dixon, CC BY-SA 2.0 Stary barak mieszkalno-biurowy
Państwo	Wielka Brytania
Kraj	Szkocja
Miejscowość	wyspa Tiree, adm. Argyll and Bute
Kod taktyczny	TI[1]
Rodzaj bazy	baza lotnicza obrony wybrzeża
Historia
Używana od	13 maja 1942[a]
Używana do	13 czerwca 1942
Dane taktyczne
Stacjonujące jednostki	Dywizjon 304
Bazująca broń	Vickers Wellington
Użytkownicy
Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii
Położenie na mapie Argyll and Bute Contains Ordnance Survey data © Crown copyright and database right, CC BY-SA 3.0 RAF Tiree
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de RAF Tiree
Położenie na mapie Szkocji (c) Eric Gaba, NordNordWest, CC BY-SA 3.0 RAF Tiree
56°29′57″N 006°52′09″W/56,499167 -6,869167

RAF Tiree – baza RAF w latach 1941–1947, położona na wyspie Tiree (w jęz. szkockim Tiriodh) na Hebrydach Wewnętrznych, około 180 km na północny zachód od Glasgow. Jedna z baz RAF używanych w okresie II wojny światowej przez jednostki Polskich Sił Powietrznych. Od 1947 jest lotniskiem cywilnym Tiree Airport^[2].

Historia

Przygotowanie bazy

Istniejące od 1934 pole lotnicze zostało zarekwirowane przez RAF w 1941. Korzystając z miejscowych kamieniołomów oraz ruin zbudowano trzy drogi startowe i dziesięć hangarów typu pół T2 (zwane przez lotników beczką śmiechu) wraz z wyposażeniem technicznym. Oficjalnie baza została otwarta w listopadzie 1941. Była przygotowana na przyjęcie ponad 2000 osób personelu^[2]. Z powodów logistycznych jedzenie było marne, brakowało papierosów i alkoholu. Jedyną rozrywką było kino lotniskowe^[3].

Dowódcą bazy był G/Cpt G.W. Turtle^[4]. Od kwietnia do lipca 1942 w bazie stacjonowała 224 Eskadra latająca na Lockheed Hudsonach na patrole przeciw okrętom podwodnym, chroniąc konwoje Północnego Atlantyku i pełniąc funkcje ratownicze na morzu^[2].

Polski dywizjon

W dniu 13 maja 1942 do bazy przybył Dywizjon 304, przydzielony do 15 Grupy Lotnictwa Obrony Wybrzeża (RAF Coastal Command). Zadaniem eskadr było patrolowanie północnego Atlantyku w poszukiwaniu i zwalczaniu U-bootów. W dniu 11 czerwca 1942, dowódca dywizjonu 304 poleciał do bazy RAF Lindholme ze sztandarem PSP, aby przekazać go dywizjonowi 305^[5]. Po miesiącu pobytu, 13 czerwca 1942 rzut kołowy dywizjonu wyruszył do bazy RAF Dale, 16 samolotów poleciało tam 15 czerwca 1942, rzut przybył tam cztery dni później^[6].

Eksploatacja bazy

Do września 1943 baza została zamknięta z powodu konserwacji. W okresie od września 1943 do września 1945 w bazie stacjonowała 518 eskadra z Halifaxami. Jej zadaniem był pomiar warunków meteorologicznych nad Atlantykiem na obszarze ponad 800 mil bez względu na warunki pogodowe, co spowodowało utratę 12 samolotów. Od lutego dołączyła 281 eskadra. W 1944 w zderzeniu dwóch Halifaxów nad lotniskiem zginął wnuk ówczesnego premiera Czech Jana Masaryka^[2].

Okres powojenny

Od 1 lipca 1946 lotnisko przeniesiono pod zarząd Ministerstwa Lotnictwa Cywilnego, a lotnisko cywilne otwarto w 1947. Około 1961 RAF opuścił lotnisko. W 1975 zarządzanie przeszło na Urząd Lotnictwa Cywilnego (CAA). W 1978 lotnisko zostało przejęte przez Highlands and Islands Airports Limited (HIAL)^[1].

Pamiątki

Zachowały się dwie sale operacyjne z polem operacji zachodnich oraz sala operacji bojowych. Wiele fundamentów betonowych hangarów jest widocznych na polu lotniczym. Blisko wejścia jest też odziemna sala operacyjna Royal Observer Corps (ROC)^[2].

Zobacz też

• Bazy RAF używane przez PSP

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06745-7.
• Mariusz Konarski: 304 Squadron. Wellingtons against the U-boats. Mushroom Model Publications, 2005, s. 98. ISBN 83-89450-18-6.
• KrzysztofK. Mroczkowski KrzysztofK., AndrzejA. Olejko AndrzejA., Nocnych Lotów Świadectwa, Acta Aeronautica, Muzeum Lotnictwa Polksiego w Krakowie, 2011, ISBN 978-83-931259-1-3 .
• ŁukaszŁ. Jaśkiewicz ŁukaszŁ., 304 Dywizjon Bombowy „Ziemi Śląskiej im.ks. Józefa Poniatowskiego, NapoleonV, 2013, ISBN 978-83-78890-38-6 .
• JerzyJ. Iszkowski JerzyJ., Dywizjon 304, Wacław Iszkowski, 2018, ISBN 978-83-947963-4-1 .