RD-180
 Prowadzony przez NASA test RD-180 w Marshall Space Flight Center | |
| Kraj pochodzenia |  Rosja |
|---|---|
| Projektant | NPO Energomasz |
| Wykorzystanie | Atlas III, Atlas V (Common Core Booster) |
| Materiały napędowe | nafta i ciekły tlen |
| Pierwszy lot | 1999 |
| Osiągi | |
| Siła ciągu na poziomie morza | 3 830 kN |
| Siła ciągu w próżni | 4 510 kN |
| Impuls właściwy na poz. morza | 311 s |
| Impuls właściwy w próżni | 338 s |
| Maks. czas działania | 270 s |
| Parametry | |
| Komory spalania | 2 |
| Ciśnienie w komorze | 266,8 bar |
| Stosunek ciągu do masy | 78,44 |
| Wymiary | |
| Długość | 3,56 m |
| Średnica | 3,15 m |
| Masa | 5480 kg |
RD-180 (ros. РД-180) – dwukomorowy silnik rakietowy zaprojektowany i produkowany przez rosyjskie przedsiębiorstwo NPO Energomasz, stanowiący pochodną czterokomorowych silników RD-170 i RD-171, używanych w rosyjskich rakietach nośnych Energia i Zenit[1]. Silnik oferowany jest na rynku przez amerykańską spółkę RD AMROSS, stanowiącą joint venture Pratt & Whitney Rocketdyne (50%) i NPO Energomasz (50%). Silnik wykorzystuje technikę cyklu zamkniętego wzbogaconego ciekłym tlenem, opracowaną w Związku SR Radzieckich.[2] na potrzeby rakiety N1. Technikę stosowano też w USA, Europie, Japonii oraz w Chinach. Radzieckie osiągnięcie owocowało 25-procentowym wzrostem wydajności silnika, względem dotychczas stosowanych technik ciekłopaliwowych[2]. Silnik jest dostarczany m.in. do United Launch Alliance (ULA), gdzie został dostosowany do wymagań amerykańskich rakiet nośnych Atlas III i Atlas V.
Przypisy
- ↑ RD-180 Engine; overview (ang.). Pratt and Whitney. [dostęp 2012-08-06].
- ↑ a b Brooke Mosley: RD-180 Engine: An Established Record of Performance and Reliability on Atlas Launch Vehicles (ang.). United Launch Alliance. [dostęp 2012-08-06].
Media użyte na tej stronie
NASA engineers successfully tested a Russian-built rocket engine on November 4, 1998 at the Marshall Space Flight Center (MSFC) Advanced Engine Test Facility, which had been used for testing the Saturn V F-1 engines and Space Shuttle Main engines. The MSFC was under a Space Act Agreement with Lockheed Martin Astronautics of Denver to provide a series of test firings of the Atlas III propulsion system configured with the Russian-designed RD-180 engine. The tests were designed to measure the performance of the Atlas III propulsion system, which included avionics and propellant tanks and lines, and how these components interacted with the RD-180 engine. The RD-180 is powered by kerosene and liquid oxygen, the same fuel mix used in Saturn rockets. The RD-180, the most powerful rocket engine tested at the MSFC since Saturn rocket tests in the 1960s, generated 860,000 pounds of thrust.