RD-191

RD-191
Ilustracja
Model silnika RD-191
Kraj pochodzenia

 Rosja

Projektant

NPO Energomasz

Wykorzystanie

Angara (URM-1)

Materiały napędowe

nafta i ciekły tlen

Pierwszy lot

9 lipca 2014

Osiągi
Siła ciągu na poziomie morza

1920 kN

Siła ciągu w próżni

2090 kN

Impuls właściwy na poz. morza

310,7 s

Impuls właściwy w próżni

337 s[1]

Maks. czas działania

325 s

Parametry
Komory spalania

1

Ciśnienie w komorze

258 bar

Stosunek ciągu do masy

89

Wymiary
Długość

4 m

Średnica

1,45 m

Masa

2290 kg[2]

RD-191 – rosyjski silnik rakietowy na paliwo ciekłe, jednokomorowa pochodna radzieckiego silnika RD-170. Od 2014 wykorzystywany jako silnik startowy rakiet Angara.

Budowa

Silnik, konstrukcyjnie wzorowany na RD-170, jest jego jednokomorową pochodną. Zapłon mieszanki paliwowej odbywa się za pomocą specjalnej mieszanki, która po wprowadzeniu do komory spalania ulega samozapłonowi w kontakcie z ciekłym tlenem. Silnik może zmniejszyć siłę ciągu do ok. 30% nominalnej wartości, a także pozwala na krótkotrwałe zwiększenie siły ciągu (do 105% wartości nominalnej). Silnik posiada możliwość wychylania komory spalania o maks. 8 stopni w celu korekcji trajektorii lotu.

Silnik wyposażono w zestaw sensorów monitorujących pracę silnika podczas lotu. Ponadto ciepło powstające wskutek spalania paliwa jest wykorzystywane do ogrzewania helu w celu zapewnienia utrzymania prawidłowego ciśnienia w zbiornikach paliwa.

Opracowywanie i użycie

5 września 2008 przedsiębiorstwo NPO Energomasz, odpowiedzialne za skonstruowanie silnika RD-191, poinformowało o zakończeniu prac badawczych oraz testów silnika i gotowości do rozpoczęcia właściwej produkcji[3].

Do 2010 zbudowano 9 prototypowych modeli silnika, które poddawano testowym zapłonom przez łącznie 23000 sekund. Jeden z tych prototypów podczas 12 testów przepracował 3635 sekund[4].

Pierwszy operacyjny lot silnika RD-191 odbył się 9 lipca 2014, kiedy to rakieta Angara w wersji 1.2 wystartowała do lotu suborbitalnego[5].

Konstrukcje pochodne

RD-151

Jest to wersja silnika o obniżonej sile ciągu do ok. 1700 kN. W latach 2009-2013 wykorzystywana jako silnik startowy rakiet Naro-1.

RD-181

Silnik skonstruowany specjalnie na potrzeby rakiet Antares po katastrofie startu misji Cygnus CRS Orb-3 w październiku 2014. 7 grudnia tego samego roku firma Orbital Sciences zapowiedziała wykorzystanie w nowej serii rakiet Antares silników RD-181 i zamówiła 20 sztuk tego silnika[6]. W 2015 przeprowadzono serię testowych zapłonów, które nie wykazały żadnych problemów[7]. 17 października 2016 pierwsza rakieta Antares 230, wykorzystująca parę silników RD-181, wystartowała, wynosząc na orbitę pojazd Cygnus CRS OA-5[8].

RD-193

Projektowana lżejsza wersja silnika docelowo ma służyć za napęd pierwszego stopnia rakiety Sojuz 2.1w, obecnie wykorzystującej poradzieckie jednostki NK-33. Wprowadzenie RD-193 do eksploatacji ma nastąpić po wyczerpaniu zapasowych silników NK-33. W 2013 zakończono testy silnika[9].

Przypisy

  1. ↑ RD-191. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2016-11-29].
  2. ↑ Angara 1.2. Spaceflight101.com. [dostęp 2016-11-29].
  3. ↑ В РФ создан уникальный двигатель (ros.). [dostęp 2016-11-29].
  4. ↑ Vladimir Chvanov. Russia's liquid rocket enginges are unrivalled. „Military Parade”. s. 40–41. 
  5. ↑ Udany pierwszy start nowej rosyjskiej rakiety nośnej Angara. kosmonautyka.pl, 2014-07-09. [dostęp 2016-11-29].
  6. ↑ Peter B. de Selding: Orbital Sciences Orders RD-181 Engines for Antares Rocket. Spacenews.com, 2014-12-07. [dostęp 2016-11-29].
  7. ↑ Peter B. de Selding: Orbital ATK Sees Commercial Satellites as Top Growth Area. Spacenews.com, 2015-05-29. [dostęp 2016-11-29].
  8. ↑ Michał Moroz: Udany lot rakiety Antares. kosmonauta.net, 2016-10-18. [dostęp 2016-11-29].
  9. ↑ Новый двигатель для легкой ракеты “Союз” подготовят к серийному производству в конце года (ros.). Nowosti Kosmonawtiki, 2013-04-08. [dostęp 2016-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-06)].

Media użyte na tej stronie