RIM-66 Standard MR
 | |
| Informacje podstawowe | |
| Inne nazwy | SM-1MR / SM-2MR |
|---|---|
| Rodzaj systemu | przeciwlotniczy morski |
| Zwalczane cele | statki powietrzne |
| Warstwa obrony | średniego / dalekiego zasięgu |
| Państwo | |
| Producent | |
| Wejście do służby | 1968 |
| Pociski | |
| Rodzaje głowic | odłamkowa |
| Zasięg | RIM-66A: 46,25 km |
| Pułap plot. | RIM-66A: 45 – 15 240 m |
| System | |
| Liczba pocisków | 2, 1 lub wyrzutnie pionowe |
RIM-66 Standard MR – seria amerykańskich morskich rakietowych pocisków przeciwlotniczych średniego zasięgu należących do rodziny pocisków Standard, produkowanych obecnie przez Raytheon. Obejmuje pociski SM-1MR i SM-2MR.
Historia i odmiany
Prace nad rodziną pokrewnych konstrukcyjnie standardowych pocisków rakietowych podjęto w USA na początku lat 60. Pociski te początkowo powstały w dwóch odmianach: jednostopniowej średniego zasięgu RIM-66 Standard SM-1MR (medium range – średni zasięg), dla zastąpienia pocisków RIM-24 Tartar, oraz dwustopniowej dalekiego zasięgu RIM-67 Standard SM-1ER (extended range – wydłużony zasięg), dla zastąpienia pocisków RIM-2 Terrier[1].
SM-1MR
Pierwsza wersja RIM-66A Standard SM-1MR miała zasięg 46,25 km i pułap zwalczanych celów od 45 do 15 240 metrów (150 – 50 000 stóp)[1]. Weszła do służby w 1968 roku, zarówno na nowych okrętach, jak i dostosowanych starszych[1].
Ulepszoną wersją była RIM-66B Standard SM-1MR, w której zastosowanie nowego silnika rakietowego o zmiennym ciągu (ang. dual thrust) zwiększyło zasięg o 45% i pułap o 25%[1]. Mogła ona zwalczać cele w odległości 67 km i na wysokości 19 050 m (62 500 stóp)[1].
SM-2MR
Drugą zasadniczą wersją pocisku średniego zasięgu była RIM-66C Standard SM-2MR, opracowana pod kątem nowych okrętów wykorzystujących zintegrowany system kierowania obroną powietrzną Aegis. Dzięki optymalizacji trajektorii lotu, zasięg pocisku jeszcze wzrósł i odpowiadał pierwszej wersji pocisku o wydłużonym zasięgu (SM-1ER)[2]. Wersja ta może zwalczać cele w odległości 74 km i na wysokości 24 385 m (80 000 stóp)[1].
Pocisk ten podlegał dalszym ulepszeniom w ramach poszczególnych serii produkcyjnych (ang. block). Pierwsza wersja Block I (RIM-66C) została wprowadzona w 1979 roku, Block II (RIM-66G/H) w 1984, a Block III (RIM-66L/M) w 1990 roku[3].
SM-2 MR Block 3
Pocisk przeciwlotniczy i przeciw pociskom samosterującym.
 | |
| Przeznaczenie | pocisk przeciwlotniczy/ przeciwrakietowy |
|---|---|
| Operacyjność | od 1981 |
| Długość | 4,41 m |
| Średnica | 34,3 cm |
| Rozpiętość | 1,08 m |
| Masa | 621 kg |
| Napęd | paliwo stałe |
| Zasięg | |
| Naprowadzanie | radarowe (RF) + na podczerwień INS (IR) |
| Użytkownicy | |
| USA, Japonia | |
Wersje pocisków SM-2 Medium Range Block III:
- Block III - posiada procesor sygnału bardziej odporny na zagłuszanie elektromagnetyczne, nowy system napędowy i ulepszoną głowicę zbliżeniową-wybuchową mogącą niszczyć małe twarde cele.
- Block IIIA - jest wyposażona w nową głowicę prętową i może niszczyć cele lecące na najniższym pułapie, posiada półaktywne naprowadzanie radarowe (RF).
- Block IIIB - została opracowana w ramach programu Missile Homing Improvement Program (MHIP), i posiada dodatkowo poza naprowadzaniem RF, naprowadzanie na podczerwień IR. Dzięki zastosowaniu dwóch rodzajów naprowadzania pocisk ten jest bardziej odporny na zakłócanie[3].
Zastosowanie
Japonia zakupiła od USA 24 pocisków SM-2 Block IIIB Tactical STANDARD z odpowiednim oprzyrządowaniem i częściami zamiennymi za łącznie 40 milionów dolarów US. W pociski te są wyposażone niszczyciele rakietowe typu Kongō.
Opis
Jednostopniowy pocisk na paliwo stałe. Długość wynosi 4470 mm (RIM-66A) lub 4724 mm (B, C). Średnica kadłuba wynosi 343 mm, a rozpiętość brzechw 914 mm[1]. Masa pocisku wynosi 578,8 kg (RIM-66A) lub 608,7 kg (B, C)[1].
Pocisk rozwija prędkość ponad Ma 2[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i A fully illustrated guide to Naval Surface-to-Air Missiles. „War Machine”. vol. 6 (64), s. 1275, 1278, 1984. (ang.).
- ↑ A fully illustrated guide to Naval Surface-to-Air Missiles. „War Machine”. vol. 6 (64), s. 1275-1276, 1984. (ang.).
- ↑ a b Maksymilian Dura. AEGIS - Najlepszy okrętowy system walki na świecie. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 3/2000, s. 56, marzec 2000. Magnum X.
Bibliografia
- A fully illustrated guide to Naval Surface-to-Air Missiles. „War Machine”. vol. 6 (64), 1984. Londyn: Orbis Publishing. (ang.).
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
An SM-1 STANDARD MISSILE is launched from the guided missile destroyer USS SAMPSON (DDG 10) near the Atlantic Fleet Weapons Training Facility (ATWTR), Puerto Rico.
A launching Standard Missile surface-to-air missile. 060730-N-8977L-012 Pacific Ocean (July 30, 2006) - The Spanish frigate FFG Canaras participates in a Missile exercise during the UNITAS Pacific Phase exercise. UNITAS is an annual exercise in the South American region. This year’s Pacific phase, hosted by Chile, includes navies from seven countries Chile, Colombia, Ecuador, Mexico, Peru, Spain and the United States. The exercise is designed to train each navy in a variety of maritime scenarios, with each operating as a component of the multinational force. U.S. Navy photo by Mass Communication Specialist 2nd Class Johansen Laurel (RELEASED)