RK-55 Granat

RK-55, S-10

Państwo	ZSRR/Rosja
Producent	Nowator NPO
Rodzaj	ziemia-woda, głębina wodna-woda
Wymiary
Długość	8.09 metra
Średnica	0.51 metra / 0.533 metra
Masa	1700 kg
Parmetry techniczne
Napęd	turbowentylatorowy z rakietowym silnikiem startowym na paliwo stałe
Prędkość	Ma 0.7
Zasięg	2400 km
Naprowadzanie	inercyjne i samonaprowadzanie radarem
Parametry użytkowe
Celność	CEP: 150 metrów
Głowica	nuklearna 200 kT, 410 kg HE bądź kasetowa

S-10 Granat (3K10) – radziecki poddźwiękowy jednogłowicowy pocisk manewrujący pośredniego zasięgu, wystrzeliwany z okrętów podwodnych, uzbrojony w głowicę nuklearną (200 kT). W kodzie NATO oznaczony SS-N-21 Sampson.

Pocisk Granat został opracowany w ZSRR po ujawnieniu prac prowadzonych w USA nad pociskami UGM-109 Tomahawk SLCM, wystrzeliwanymi z wyrzutni torpedowych okrętów podwodnych i przeznaczonymi do rażenia celów lądowych^[1]. W radzieckim pocisku zastosowano zmodyfikowany rakietowy stopień startowy rakietotorpedy 83R i nowy drugi cylindryczny stopień, wyposażony w rozkładane prostokątne skrzydła o rozpiętości ok. 3,3 m, krzyżowe stabilizatory i silnik turboodrzutowy TRDD-50^[1]. Naprowadzanie na cel w pierwszych seriach było tylko inercyjne^[1]. Część bojową stanowiła tylko głowica jądrowa^[1].

Pocisk 3M10 Granat przyjęto do uzbrojenia w 1984 roku w składzie kompleksu uzbrojenia 3K10, na który składał się pocisk 3M10 Granat, system kierowania ogniem Akacja, aparatura kontrolna i zmodyfikowane wyrzutnie torpedowe, przyjęto na uzbrojenie ZSRR w 1983 roku^[1].

Opracowano też wersję lądową systemu RK-55 (w kodzie NATO SSC-X-4 Slingshot), lecz nie weszła do eksploatacji przed podpisaniem rozbrojeniowego traktatu INF.

Zobacz też

• Kalibr

Przypisy

Bibliografia

• Duncan Lenox: Jane's Strategic Weapon Systems. Wyd. Issue Forty-nine. Coulsdon, Surrey: Jane's Information Group, 2008, s. 155-156. ISSN 0958-6032.