RMS Carinthia

RMS Carinthia

Bandera	Wielka Brytania
Port macierzysty	Liverpool
Armator	Cunard Line
Dane podstawowe
Typ	statek pasażerski
Historia
Stocznia	Vickers
Data wodowania	24 lutego 1925
Data oddania do eksploatacji	sierpień 1925
Data zatonięcia	7 czerwca 1940
Dane techniczne
Liczebność załogi	450
Liczba pasażerów	1650
Długość całkowita (L)	190,2 m
Szerokość (B)	22,4 m
Zanurzenie (D)	10 m
Pojemność	brutto 20 277 RT
Napęd mechaniczny
Silnik	turbiny parowe, 13 500 KM
Liczba śrub napędowych	2
Prędkość maks.	16 w.

HMS Carinthia

Historia
Royal Navy
Wejście do służby	wrzesień 1939
Zatopiony	7 czerwca 1940
Dane taktyczno-techniczne
Uzbrojenie
8 dział 152 mm (8xI) 2 działa 76 mm plot (2xI)

RMS Carinthia – brytyjski oceaniczny statek pasażerski (transatlantyk), należący do przedsiębiorstwa żeglugowego Cunard Line. Podczas II wojny światowej służył jako krążownik pomocniczy HMS Carinthia, zatopiony przez U-Boota 7 czerwca 1940.

Budowa i służba jako statek

Statek zbudowano w stoczni Vickers w Barrow-in-Furness z przeznaczeniem na linię nowojorską, jako drugi statek o tej nazwie tego armatora, oznaczającej historyczną Karyntię (początkowo przewidywano nazwę „Servia”). Należał do serii 5 statków, nazwanych od historycznych krain („Scythia”, „Laconia”, „Franconia”, „Samaria”). Miał pojemność 20 277 BRT i mógł zabrać 240 pasażerów w klasie I, 460 w klasie II i 950 w klasie III^[1].

„Carinthia” została zwodowana 24 lutego 1925 roku (numer budowy 586), a budowę ukończono w sierpniu 1925. W swój pierwszy rejs wyruszyła 22 sierpnia 1925 z Liverpoolu do Nowego Jorku. Oprócz rejsów na linii transatlantyckiej, pływała także z wycieczkami. W 1931 zmodyfikowano pomieszczenia pasażerskie, na klasy: kabinową, turystyczną i III^[1].

Służba wojenna

Wkrótce po wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939 statek został zarekwirowany przez brytyjską Admiralicję i przekształcony w krążownik pomocniczy HMS „Carinthia”. Przebudowa została dokonana w macierzystej stoczni w Barrow-in-Furness. Okręt otrzymał uzbrojenie z 8 pojedynczych armat kalibru 152 mm MK VII (o kącie podniesienia 20°) i dwóch armat przeciwlotniczych 76 mm. Zapas paliwa wynosił 2270 ts^[1].

HMS „Carinthia” służyła od 18 stycznia do kwietnia 1940 w składzie Patrolu Północnego (Northern Patrol), patrolując wody na północ od Wielkiej Brytanii^[1]. W maju 1940 weszła w skład sił eskorty konwojów atlantyckich North Atlantic Escort Force. W czerwcu 1940 dowódcą okrętu był komandor J.F.B. Barrett^[1].

6 czerwca 1940 o 13.13 na zachód od zatoki Galway w Irlandii „Carinthia” została trafiona jedną torpedą w rufę przez niemiecki okręt podwodny U-46, w rejonie pozycji 53°13′N 10°40′W/53,216667 -10,666667^[1]. Okręt utrzymał się na wodzie i odgonił U-Boota od dalszych ataków salwami z dział. U-46 wystrzelił jeszcze jedną torpedę, lecz niecelnie. 7 czerwca rano przybyły dla asysty stare niszczyciele typu V/W HMS „Volunteer” i „Wren” oraz trałowiec HMS „Gleaner”, który zaczął holować „Carinthię”, po czym hol przejął holownik „Marauder”. Z powodu jednak trudnych warunków pogodowych, holowanie przerwano, a o 13.15 „Carinthia” przełamała się i zatonęła 35 mil morskich od Irlandii. Zginęło 4 członków załogi^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Jacek Jarosz, Brytyjskie krążowniki pomocnicze II wojny światowej w: Morza, Statki i Okręty nr 6/2005