RS-24

RS-24
Ilustracja
Wyrzutnia RS-24 w trakcie prób do parady
Państwo

 Rosja

Producent

OAO Wotkinskij Zawod[1], projektant Moskiewski Instytut Techniki Cieplnej[2]

Inne nazwy

SS-27 Mod 2, SS-29[3]

Typ

ICBM

Przeznaczenie

pocisk strategiczny

Wyrzutnia

• mobilne-drogowe
silosy
• kolejowe (planowane)[4]

Status

w służbie

Lata służby

od 2010 roku

Długość

~ 17,8 m, z głowicą ~ 21–23 m[3]

Średnica

1,86 m [3]

Masa startowa

46 000[3]

Napęd

trzystopniowy na stałe paliwo rakietowe

Paliwo

stały materiał pędny

Zasięg

11 000 km[2] (min. 2 000 km)[3]

Udźwig

1250 kg

Naprowadzanie

bezwładnościowe, GLONASS[5]

Celność

CEP: 250 m[5]

Głowica

3-6 × 100-300 kt MIRV[2]

RS-24 Jars (ros. РС-24 Ярс) – rosyjski pocisk balistyczny dalekiego zasięgu klasy ICBM. Z uwagi na wiek i znaczenie broni, jest ona objęta tajemnicą. Dostępne informacje są niepotwierdzone i czasem sprzeczne. Pierwsze RS-24 są w służbie od 2010 roku i mają być użytkowane do roku 2050[6].

Historia

Pierwsza udana próba pocisku miała miejsce 29 maja 2007 - oficjalnie w odpowiedzi na ogłoszone przez Stany Zjednoczone plany budowy tarczy antyrakietowej na terenie Czech i Polski[6]. Kolejne miały miejsce: 25 grudnia 2007, 26 listopada 2008[7], 14 kwietnia 2014 (cel: poligon Kura na Kamczatce)[1]. Wystrzelony z poligonu rakietowego Plesieck, RS-24 uwolnił głowice MIRV, które po przebyciu 9000 km trafiły w cele na poligonie Kura na Kamczatce[7][8]. Testy miały zakończyć się w 2008, a na 2009 planowane było rozpoczęcie produkcji. RS-24 miały stopniowo zastępować pociski typu RS-18B (w klasyfikacji NATO: SS-19) oraz RS-20 (SS-18 "Satan") i stać się podstawą rosyjskich lądowych sił jądrowych. Według niektórych źródeł Jars ma zastąpić również mobilne pociski Topol/Topol-M (z którymi dzieli niektóre rozwiązania)[1], ale służyć równolegle z podziemnymi wersjami tych ostatnich[2].

Opis

Jars to międzykontynentalny pocisk balistyczny na paliwo stałe, zdolny przenosić od 3 do 6 niezależnych głowic atomowych (MIRV) o mocy 150-300 kt każda. Zasięg pocisku szacowany jest na 11 000 km[2].

Podwozie mobilnych wyrzutni rakiet RS-24 stanowią ośmioosiowe pojazdy MZKT-79221, produkowane w MZKT w Mińsku - takie same jak mobilnych Topol-M. Rozwijają prędkość do 45 km/h i mają zasięg do 500 km[2].

Masa wersji na platformy kolejowe ma nie przekraczać 47 ton i 22,5 metra długości. Wagon-chłodnia ma mieć długość 24 metrów[4].

Służba

Pierwszy pułk (2 dywizjony, 6 rakiet, 18 głowic; część Tejkowskiej dywizji rakietowej) uzbrojony w te rakiety osiągnął gotowość bojową na początku 2011 roku. Pułk stacjonuje w Obwodzie Iwanowskim. Jeszcze w tym samym roku, 27 grudnia 2011, gotowość osiągnął drugi pułk (2 dywizjony) Tejkowskiej dywizji rakietowej, również uzbrojony w RS-24. Przezbrojenie tej dywizji miało się zakończyć w 2012. Następnie pociski miał wchodzić na stan jednostek w zgrupowaniach nowosybirskim i kozielskim (wyrzutnie stacjonarne)[9].

W 2014 Wojska Rakietowe Strategicznego Przeznaczenia miały przyjąć na stan 22 pociski rakietowe Jars[10]. Przedstawiciele dowództwa tych wojsk przekazali także, że do roku 2020 powstanie wersja Jarsów na platformy kolejowe[4] (Rosja wycofała się z takiego pomysłu w 2005 roku pod naciskiem USA[1]).

Przypisy

  1. a b c d Udany test Jarsa (pol.). Altair, 2014-10-14. [dostęp 2017-04-13].
  2. a b c d e f Pierwszy pułk RS-24 w linii (pol.). Altair, 2011-04-03. [dostęp 2017-04-13].
  3. a b c d e SS-29 (RS-24 Yars) (ang.). Center for Strategic and International Studies, 2016-10-08. [dostęp 2017-04-13].
  4. a b c Zmodyfikowany Jars na platformie kolejowej (pol.). Altair, 2013-12-18. [dostęp 2017-04-13].
  5. a b RS-24 Yars Nuclear Intercontinental ballistic missile (ang.). Army Recognition. [dostęp 2017-04-13].
  6. a b Mark Wade: RS-24 (ang.). Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-04-13].
  7. a b РВСН осуществили успешный пуск межконтинентальной ракеты РС-24 (ros.). [dostęp 2008-11-30].
  8. Russia Tested Satan Successor (ang.). 2007-05-27. [dostęp 2008-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-08)].
  9. Drugi pułk RS-24 w linii (pol.). Altair, 2011-12-28. [dostęp 2017-04-13].
  10. Dostawy rakiet Jars (pol.). Altair, 2014-10-13. [dostęp 2017-04-13].

Media użyte na tej stronie