RWD-20

RWD-20
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo Polska
ProducentDWL
Typsamolot doświadczalny
Konstrukcjamieszana, kryta płótnem.
Załoga2
Historia
Data oblotu1937
Liczba egzemplarzy1
Dane techniczne
Napęd4-cylindrowy silnik rzędowy Walter "Major 4"
Moc96 kW (130 KM)
Wymiary
Rozpiętość11,64 m
Długość7,85 m
Wysokość2,75 m
Powierzchnia nośna16 m²
Masa
Własna560 kg
Użyteczna210 kg
Startowa770 kg
Osiągi
Prędkość maks.200 km/h
Prędkość przelotowa180 km/h
Prędkość minimalna72 km/h
Prędkość wznoszenia4,5 m/s
Pułap5000 m
Rozbieg90 m
Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska

RWD-20 – polski dwumiejscowy samolot doświadczalny.

Historia

Prototyp został wykonany na bazie istniejącego prototypu RWD-9 w celu zbadania zachowania samolotu z podwoziem z kołem przednim dla potrzeb projektu RWD-18. Przeróbka prototypu RWD-9 została wykonana przez Bronisława Żurakowskiego w Doświadczalnych Warsztatach Lotniczych (DWL) w roku 1937[1]. Samolot zmodyfikowano poprzez pozostawienie w nim tylko dwóch miejsc, usunięto tylne okna w kabinie oraz zmieniono usterzenie pionowe na zbliżone do stosowanego w RWD-13[2].

Samolot początkowo badano w locie z kółkiem przednim nie posiadającym sterowania i amortyzacji. Po pierwszych lotach koło przednie zostało zmodyfikowane, dalsze loty doświadczalne wykazały pozytywne własności rozwiązania nowego podwozia, znacznie wzrosła widoczność podczas kołowania na lotnisku i startu samolotu. Podczas prób kołowania z prędkością 30 km/h samolot miał promień zakrętu 8 m. Samolot uległ zniszczeniu podczas bombardowania wytwórni we wrześniu 1939 roku[1].

Konstrukcja

Dwumiejscowy samolot doświadczalny o konstrukcji mieszanej w układzie zastrzałowego górnopłata.

Silnik PZInż. Walter Major 4 eksponowany w MLP w Krakowie

Kadłub wykonany ze spawanych rur stalowych, kryty płótnem. Kabina załogi zamknięta z dwoma miejscami obok siebie. Skrzydła o konstrukcji drewnianej, kryte płótnem. Składane, wyposażone w dwa zbiorniki paliwa oraz w automatyczne sloty. Usterzenie klasyczne, statecznik pionowy stanowił część kadłuba, statecznik poziomy wolnonośny, dwuczęściowy. Podwozie trójpunktowe z kółkiem przednim. Kółko przednie skrętne, sprzężone z drążkiem i sterem kierunku, osłonięte owiewką. Golenie główne z amortyzatorem olejowo-powietrznym, zamocowane przy okuciu zastrzału. Koła główne były wyposażone w hamulce[2].

Silnik rzędowy chłodzony powietrzem Walter Major 4, o mocy nominalnej 120 KM przy 2100 obr/min i mocy startowej 130 KM. Napędzał drewniane dwułopatowe śmigło Szomański o stałym skoku[1].

Malowanie

Cały samolot był malowany na zielonooliwkowo, statecznik pionowy i ster kierunku miał kolor kremowy[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Glass 1976 ↓, s. 328.
  2. ↑ a b Skrzydlata Polska 1959 ↓, s. 6.

Bibliografia

Ciąg oznaczeń samolotów RWD

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
PZInż. Major Typ 4 MLP 01.jpg
Autor: Zala, Licencja: CC BY-SA 4.0
Licencyjny czechosłowacki 4-cylindrowy silnik rzędowy Walter Major z 1935 r. produkowany w Państwowych Zakładach Inżynierii w Ursusie pod nazwą PZInż. Major Typ 4, ze zbiorów Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.