Rabarbar tybetański

Rabarbar tybetański

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	goździkowce
Rodzina	rdestowate
Rodzaj	rabarbar
Gatunek	rabarbar tybetański
Nazwa systematyczna
Rheum tibeticum Maxim. ex Hook. f. Fl. Brit. India 5(13): 56 1886[3]

Rabarbar tybetański (Rheum tibeticum Maxim. ex Hook. f.) – gatunek rośliny z rodziny rdestowatych (Polygonaceae Juss.). Występuje naturalnie w północnych Indiach, Pakistanie, Afganistanie oraz Chinach (w Tybecie)^[4][5].

Morfologia

Pokrój

Bylina bez wyraźnej łodygi^[5].

Liście

Mają okrągły kształt. Mierzą 10–35 cm długości oraz 11–30 cm szerokości. Blaszka liściowa jest całobrzega lub karbowana na brzegu, o sercowatej nasadzie i tępym wierzchołku. Ogonek liściowy jest owłosiony i osiąga 10–20 cm długości. Gatka jest błoniasta^[5].

Kwiaty

Zebrane w wiechy o długości do 100 cm, rozwijają się na szczytach pędów. Listki okwiatu mają eliptyczny kształt i mierzą 2–3 mm długości^[5].

Owoce

Mają jajowaty kształt, osiągają 8–10 mm długości^[5].

Biologia i ekologia

Rośnie na murawach oraz terenach skalistych. Występuje na wysokości od 2500 do 4000 m n.p.m. Kwitnie od czerwca do sierpnia^[5].

Przypisy