Rabsztyn (gmina)
gmina wiejska | |||
1919–1954[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | 1919–39: kieleckie (II RP) | ||
Powiat | |||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
| |||
Portal Polska |
Rabsztyn (od 1973 Olkusz) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1954 w woj. kieleckim i woj. krakowskim. Siedzibą władz gminy był Rabsztyn[2].
W okresie międzywojennym gmina Rabsztyn należała do powiatu olkuskiego w woj. kieleckim.
W 1939, w następstwie okupacji, jej główna część (Bogucin, Golczowice, Gorenice, Olewin, Osiek, Pomorzany, Rabsztyn, Sieniczno, Skalskie, Wisliczka i Zimnodol) wcielona do III Rzeszy (część znalazła się w GG). 24 maja 1941 zniesiona i przekształcona w gminę Ilkenau-Land (Olkusz)[3].
Po wojnie przywrócona. Przez bardzo krótki czas zachowała przynależność administracyjną sprzed wojny, lecz już 18 sierpnia 1945 roku została wraz z całym powiatem olkuskim przyłączona do woj. krakowskiego[4]. 1 stycznia 1950 roku część obszaru gminy Rabsztyn weszła w skład nowych gmin Klucze i Przeginia[5].
Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 14 gromad: Bogucin Duży, Bogucin Mały, Gorenice, Kosmołów, Olewin, Osiek, Podlesie, Pomorzany, Rabsztyn, Sieniczno, Skalskie, Zawada, Zederman i Zimnodół[6]. Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[7]. Po reaktywowaniu gmin z dniem 1 stycznia 1973 roku gminy Rabsztyn nie przywrócono[8], utworzono natomiast jej terytorialny odpowiednik, gminę Olkusz w tymże powiecie.
Przypisy
- ↑ Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. kieleckiego; w czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską, w latach 1941–45 zniesiona
- ↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Amtsbezirk Ilkenau-Land
- ↑ Dz.U. z 1945 r. nr 27, poz. 167
- ↑ Dz.U. z 1949 r. nr 60, poz. 472
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).