Rabunek (górnictwo)
Rabowanie drewnianej obudowy za pomocą automatu na sprężone powietrze, fot. początek XX wieku
Rabunek – jeden ze sposobów podziemnej eksploatacji złóż (wybieranie z zawałem).
Istotą tego sposobu jest osiągnięcie zawału poprzez rabowanie obudowy, a tym samym usuwanie podparcia stropu podziemnego wyrobiska eksploatacyjnego. Jeżeli rabowanie (usuwanie) obudowy z miejsc wybranej kopaliny nie powoduje samoistnego załamania skał stropowych, wierci się w żądanej linii załamania otwory strzałowe które następnie wypełniane są ładunkami wybuchowymi i je odpala.
Górnik wykonujący rabunek nazywany jest górnikiem-rabunkarzem. Praca przy rabunku jest niebezpieczna z uwagi na duże ryzyko niekontrolowanego opadu i przemieszczenia skał[1][2][3]. Do prac przy rabunku rabunkarze używają narzędzi m.in. ciągarek rabunkowych.
Przypisy
- ↑ Wyższy Urząd Góniczy: MAKOSZOWY: Śmierć podczas rabunku obudowy (pol.). 2012-05-10. [dostęp 2012-07-07].
- ↑ Wyższy Urząd Góniczy: Śmierć podczas demontażu obudowy (pol.). 2011-06-18. [dostęp 2012-07-07].
- ↑ Wyższy Urząd Góniczy: Gliwice: Spotkanie z kierownikami działów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz szkolenia podziemnych zakładów górniczych (pol.). 2011-06-01. [dostęp 2012-07-07].
Zobacz też
- maszyny górnicze
Bibliografia
- Adam Tadeusz Troskolański: Mała Encyklopedia Techniki (s. 442). F. Matczyński, A. Przyjałkowski, I. Stabrowska, K. Wieczffiński. Wyd. IV. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Naukowe, 1973.
- Narzędzia i urządzenia do robót górniczych, urządzenia do odstawy urobku i transportu (pol.). [dostęp 2012-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-30)].
Media użyte na tej stronie
Rabowanie drewnianej obudowy górnictwo Drawing off.tif
Rabowanie drewnianej obudowy za pomocą automatu na sprężone powietrze, fotografia z początku XX wieku. Ze zbiorów Muzeum Górnictwa Węglowego. (il. 9).
Rabowanie drewnianej obudowy za pomocą automatu na sprężone powietrze, fotografia z początku XX wieku. Ze zbiorów Muzeum Górnictwa Węglowego. (il. 9).