Rada Wychowania Fizycznego i Kultury Cielesnej

Rada Wychowania Fizycznego i Kultury Cielesnej – utworzona rozporządzeniem Ministerstwa Zdrowia Publicznego z 1919 r. [1] jako jego organ opiniodawczy, doradczy i rzeczoznawczy.

Charakterystyka

Na czele stał minister zdrowia Witold Chodźko, zastępcą był Władysław Leon Osmolski. W skład wchodzili przedstawiciele Ministerstw: Spraw Wojskowych, Wyznań i Oświecenia Publicznego oraz Robót Publicznych, a także przedstawiciele wyższych uczelni i stowarzyszeń sportowych, w tym TZR, sekcji nauczycieli wychowania fizycznego Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych, „Sokoła” oraz Polskiego Komitetu Igrzysk Olimpijskich. W 1922 Rada zawiesiła działalność z powodu trudności finansowych[2].

Pierwsze posiedzenie miało miejsce 6 stycznia 1920[3], drugie 6 czerwca 1920[4], trzecie 12 sierpnia 1921[5], czwarte i ostatnie 25 lutego 1922[6].

W 1925 powstała Naczelna Rada Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego.

Przypisy