Radamantys
 | |
| mityczny król mniejszych wysp Archipelagu Egejskiego | |
| Dane biograficzne | |
| Ojciec | |
|---|---|
| Matka | |
| Rodzeństwo | |
Radamantys (gr. Ῥαδάμανθος Rhadámanthos, gr. Ῥαδάμανθυς Rhadámanthys, łac. Rhadamanthus) – w mitologii greckiej król mniejszych wysp Archipelagu Egejskiego, sędzia zmarłych w Hadesie, heros[1].
Uchodził za syna boga Zeusa i tyryjskiej królewny, Europy[1][2][3][4]. Był bratem Minosa i Sarpedona[1][2]. Został zaadoptowany, wraz z braćmi, przez króla Krety – Asteriona[1][2]. Obawiając się brata, Minosa, opuścił rodzinną Kretę i udał się do Beocji, gdzie ożenił się z Alkmeną, matką Heraklesa[2][5].
Za swoją prawość charakteru, mądrość i sprawiedliwość stał się jednym z trzech sędziów w Hadesie, razem z Minosem i Ajakosem (Eak)[1][2][4].
Imieniem herosa nazwano jedną z planetoid – (38083) Rhadamanthus oraz rodzaj roślin z rodziny szparagowatych – Rhadamanthus.
Przypisy
- ↑ a b c d e Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 310. ISBN 83-04-04673-3.
- ↑ a b c d e Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 395. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
- ↑ Bohaterowie. W: Jan Parandowski: Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1989, s. 157. ISBN 83-210-0677-9.
- ↑ a b Starsi bogowie. W: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 206-207. ISBN 83-7391-077-8.
- ↑ Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Jerzy Łanowski (red.), Maria Bronarska (tłum.), Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2008, s. 23, ISBN 978-83-04-04673-3, OCLC 297685612.
Bibliografia
- Aaron J. Atsma: Judges of the dead. theoi.com. [dostęp 2010-09-27]. (ang.).
- Rhadamanthys. mythindex.com. [dostęp 2010-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-16)]. (ang.).
- Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003, s. 1063. ISBN 83-7399-022-4.
- Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 633. ISBN 83-01-03529-3.
- Carlos Parada: Rhadamanthys. maicar.com. [dostęp 2010-09-27]. (ang.).
- Oskar Seyffert: Dictionary of Classical Antiquities, 1894, s. 541: Rhadamanthus. ancientlibrary.com. [dostęp 2011-01-08]. (ang.).
- William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Rhadamanthus. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-14]. (ang.).
- Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Rhadamanthus. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-14]. (ang.).
- pod red. Lidii Winniczuk: Mały słownik kultury antycznej: Grecja, Rzym. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1962.
Media użyte na tej stronie
Ludwig Mack / Lithograph: Rudolph Lohbauer: Die Unterwelt (zwischen 1824 und 1829), Ausschnitt mitte: Das Totengericht. Flachrelief, Verbleib unbekannt. Die Totenrichter Minos, Aiakos (mit dem Szepter), Rhadamanthys sitzen auf der Thronbank und befragen die Schatten nach ihrem Leben und ihren Taten.