Radamel Falcao

Radamel Falcao
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Radamel Falcao García Zárate

Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1986
Santa Marta

Wzrost

177 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Rayo Vallecano

Numer w klubie

9

Kariera juniorska
LataKlub
2001–2005River Plate
Kariera seniorska[a]
LataKlubWyst.Gole
1999–2000Lanceros Boyacá8(1)
2005–2009River Plate90(34)
2009–2011Porto51(41)
2011–2013Atlético Madryt68(52)
2013–2019Monaco108(65)
2014–2015Manchester United (wyp.)26(4)
2015–2016Chelsea (wyp.)10(1)
2019–2021Galatasaray34(19)
2021–Rayo Vallecano34(8)
W sumie:429(225)
Kariera reprezentacyjna[b]
LataReprezentacjaWyst.Gole
2001 Kolumbia U-17
2005 Kolumbia U-209(3)
2007– Kolumbia102(36)
  1. Aktualne na: 13 grudnia 2022.
  2. Aktualne na: 13 grudnia 2022.
podpis

Radamel Falcao García Zárate (ur. 10 lutego 1986[1] w Santa Marta) – kolumbijski piłkarz, występujący na pozycji napastnika w hiszpańskim klubie Rayo Vallecano oraz w reprezentacji Kolumbii.

O piłkarzu

Radamel woli, gdy koledzy z boiska wołają na niego Falcao, gdyż jest to imię, którym posługuje się na co dzień, bądź po prostu El Tigre – bo taki ma przydomek[2]. Falcao jest dynamicznym napastnikiem, posiadającym niezwykłe umiejętności i siłę. Jego ojciec, Radamel Garcia, również był piłkarzem i grał zawodowo jako obrońca, był reprezentantem Kolumbii. Swe imię zawdzięcza słynnemu Brazylijczykowi z lat 80. Radamel jest pobożny i przewodniczy w młodzieżowych grupach katolickich „Locos Por Jesus” i „Atletas de Cristo”.

Początki

Jako młody chłopiec zapisał się do kolumbijskiej szkółki piłkarskiej, a jeszcze wcześniej trenował w młodzieżowym klubie Bogota's Millonarios. W wieku 15 lat podczas jednego z meczów reprezentacji U-17 został odkryty przez River Plate i niedługo później już związał się z klubem. Zanim podpisał pierwszy profesjonalny kontrakt z drużyną River Plate, zaczął studia dziennikarskie na Uniwersytecie Palermo w Buenos Aires.

Kariera

Początki kariery i pierwsze sukcesy

W wieku 18 lat, kiedy debiutował w pierwszej drużynie River Plate, zdobył dwa gole. Falcao bardzo szybko zdobył ogromną popularność zdobywając siedem goli w siedmiu pierwszych spotkaniach. Niestety w 2005 roku przytrafiła mu się kontuzja kolana, która później spowodowała, że zawodnik raził swoją nieskutecznością.

Do prawidłowej kondycji udało mu się dojść wiosną 2007 roku. Zgodnie z obietnicą, zdobył kilka ważnych bramek dla swojej drużyny, a jedną z ważniejszych było trafienie 27 września w meczu przeciwko Botafogo. Dzięki tej bramce River Plate awansował do ćwierćfinału Copa Sudamericana – a nota bene jego drużyna grała w 9 po tym, jak arbiter wyrzucił dwóch piłkarzy. Falcao zdobył także bramkę w słynnych derbach z Boca Juniors, a miało to miejsce w październiku 2007. Jest także reprezentantem swojej drużyny narodowej i grał przeciwko Brazylii czy Wenezueli w ramach eliminacji Mistrzostw Świata 2010.

Opierając się na jego występach w 2007 roku, jeden z dzienników w Montevideo wybrał go do prestiżowej „jedenastki Ameryki Południowej”.

Grając pod wodzą Diego Simeone wygrał pierwsze trofeum Clausura 08, a miało to miejsce 22 czerwca 2008 roku. Simone stosuje formację 4-2-3-1 i to właśnie Falcao jest tym najbardziej wysuniętym napastnikiem wspomaganym przez trójkę ofensywnych pomocników. Ponadto może się pochwalić jedenastoma trafieniami na wiosnę (6 w lidze i 5 w Copa Libertadores). Został królem strzelców sezonu 2007-08, mając na koncie 19 goli w 35 meczach.

W latach 2009–2011 występował w FC Porto. W sezonie 2009/2010 klub zajął trzecie miejsce w lidze, do ligowego króla strzelców Falcao zabrakło jednego gola. W finale Pucharu Portugalii Falcao zdobył bramkę dającą Porto zwycięstwo 2:1, sam został najlepszym strzelcem edycji z 5 golami. W następnym sezonie Porto wygrało potrójną koronę zdobywając Mistrzostwo i Puchar kraju oraz wygrywając Ligę Europy. W finale o Puchar Ligi Europy UEFA rozegranego 18 maja 2011 w Dublinie z SC Bragą Falcao strzelił w 44. minucie jedynego zwycięskiego gola meczu.

Atlético Madryt

18 sierpnia 2011 roku przeszedł do Atlético Madryt za 40 milionów euro[3]. 9 maja 2012 wygrał z Atlético Ligę Europejską w sezonie 2011/2012. W finale z Athletikiem Bilbao w Bukareszcie zdobył dwie bramki; stał się zarazem pierwszym graczem w historii, który wygrał to trofeum dwa razy z rzędu, zostając jednocześnie drugi raz z rzędu królem strzelców rozgrywek. 31 sierpnia 2012 wygrał dla Atlético Superpuchar Europy, pokonując zwycięzcę Ligi Mistrzów Chelsea F.C.. W meczu, który odbył się w Monako, zdobył klasycznego hat-tricka strzelając trzy bramki w pierwszej połowie spotkania. Obrońcy trofeum odpadli z Ligi Europy 2012/2013 już w 1/16 finału z Rubinem Kazań, po porażce 0:2 u siebie, Falcao strzelił jedyną bramkę w wyjazdowym meczu rewanżowym. Dzięki skuteczności Kolumbijczyka w La Lidze Atlético od 3. do 26. kolejki zajmowało drugą pozycję w tabeli, utraconą po słabszej serii w 2013 na rzecz Realu Madryt, klub skończył sezon na 3. miejscu, najwyższej pozycji od wywalczenia mistrzostwa w 1996. Falcao strzelił po jednym golu w ćwierćfinale i półfinale Pucharu Króla z Realem Betis i Sewillą. W finale Copa del Rey 17 maja 2013 na Estadio Santiago Bernabéu Atlético wygrało po dogrywce 2:1 spotkanie derbowe z Realem i zdobyło 10. Puchar Króla, Falcao asystował przy wyrównującym golu Diego Costy w 35. minucie.

AS Monaco

31 maja 2013 podpisał pięcioletni kontrakt z francuskim AS Monaco[4]. Monakijski klub zapłacił za niego 43 mln euro[5]. Swojego pierwszego gola dla ASM zdobył w meczu towarzyskim przeciwko Fortunie Düsseldorf w przegranym meczu 2:3[6]. 10 sierpnia 2013 odbył się jego pierwszy, oficjalny mecz we francuskiej Ligue 1. AS Monaco zmierzyło się z Girondins Bordeaux. Mecz zakończył się zwycięstwem 2:0, a sam Falcao wpisał się na listę strzelców w 87. minucie meczu. W styczniu 2014 zerwał wiązadło krzyżowe, przez co nie zagrał do końca sezonu oraz nie pojechał na mistrzostwa świata[7].

Manchester United (wypożyczenie)

1 września 2014 został wypożyczony, na jeden sezon, do Manchesteru United. W Premier League zadebiutował 14 września 2014 w wygranym 4:0 meczu przeciwko Queens Park Rangers, zmieniając w 67. minucie Juana Matę. Swoją pierwszą bramkę dla klubu strzelił 5 października 2014, w wygranym 2:1 meczu z Evertonem. 24 maja 2015 Manchester United ogłosił że nie wykupi zawodnika i powróci on do AS Monaco[8].

Chelsea (wypożyczenie)

3 lipca 2015 Falcao został wypożyczony do Chelsea na cały sezon z opcją wykupu. W Chelsea spotkał się z byłymi kolegami z Atlético Madryt, czyli Thibautem Courtoisem i Diego Costą[9].

Galatasaray

W 2019 Falcao przeszedł do tureckiego klubu Galatasaray. Zdobył tam 10 goli w 16 meczach. Zagrał również w Lidze Mistrzów, jednak nie strzelił w niej żadnego gola.

Statystyki kariery

Stan na 17 maja 2017

KlubSezonLigaPuchar krajowyPuchar ligiPuchary
kontynentalne
Inne1Łącznie
MeczeGoleMeczeGoleMeczeGoleMeczeGoleMeczeGoleMeczeGole
Argentyna River Plate2004/2005400040
2005/2006770077
2006/200720354257
2007/200827111283919
2008/20093213333516
Razem9034201511049
Portugalia FC Porto2009/20102825552084004334
2010/2011221633001618114238
2011/2012100000001020
Razem514188202422218772
Hiszpania Atlético Madryt2011/201234241015125036
2012/201334284221134134
Razem6852521713139170
Francja AS Monaco2013/201417922001911
2014/20153200000032
2016/2017292121211074330
Razem49324321107006543
Anglia Manchester United (wyp.)2014/20152643000294
Razem26430000000294
Anglia Chelsea F.C. (wyp.)2015/2016101001010121
Razem10100100000121
Łącznie w karierze294165201351715744395236

1 Uwzględniono Superpuchar Portugalii, Superpuchar Europy UEFA i Tarcza Wspólnoty.

Sukcesy

River Plate

FC Porto

Atlético Madryt

AS Monaco

Indywidualne

Rekordy

Odznaczenia

Przypisy

  1. Radamel Falcao zaniżył swój wiek?. sport.wp.pl, 2013-07-23. [dostęp 2013-07-23]. (pol.).
  2. Radamel Falcao What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2022-01-18]. (ang.).
  3. Gazeta.pl: 43 mln za Pastore, 40 za Falcao, czyli najważniejsze transfery lata. [dostęp 2011-09-01]. (pol.).
  4. Agreement with Atletico Madrid for Falcao. AS Monaco, 2013-05-31. [dostęp 2013-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-15)]. (ang.).
  5. Falcao, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2016-01-23].
  6. Szczegóły meczu
  7. Pechowcy, którzy nie zagrają na mundialu, [w:] baza Transfermarkt (wiadomości) [online] [dostęp 2020-12-03].
  8. Falcao leaves United and returns to Monaco. Manchester United, 24 maja 2015. [dostęp 2015-05-24]. (ang.).
  9. Chelsea sign striker Falcao on loan. bbc.com. [dostęp 2016-01-22]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Redirect arrow without text.svg
Redirect arrow, to be used in redirected articles in Wikipedias written from left to right. Without text.
Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Portugal.svg
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Radamel Falcao García Signature.svg
Firma del Futbolista colombiano Falcao García
Order of Boyacá - Knight (Colombia) - ribbon bar.png
Autor: McOleo, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar of the Order of Boyacá - Knight (Colombia)
FWC 2018 - Round of 16 - COL v ENG - Photo 026 (cropped).jpg
Autor: Oleg Bkhambri (Voltmetro), Licencja: CC BY-SA 4.0
FIFA World Cup 2018, Round of 16, Colombia vs. England