Radek Štěpánek
Państwo | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 27 listopada 1978 | |||||||||
Wzrost | 185 cm | |||||||||
Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
Status profesjonalny | 1996 | |||||||||
Zakończenie kariery | listopad 2017 | |||||||||
Trener | ||||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wygrane turnieje | 5 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 8 (10 lipca 2006) | |||||||||
Australian Open | 3R (2003, 2005, 2007, 2009, 2013) | |||||||||
Roland Garros | 4R (2008) | |||||||||
Wimbledon | QF (2006) | |||||||||
US Open | 4R (2009) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wygrane turnieje | 18 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 4 (12 listopada 2012) | |||||||||
Australian Open | W (2012) | |||||||||
Roland Garros | SF (2007) | |||||||||
Wimbledon | SF (2013, 2014) | |||||||||
US Open | W (2013) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Radek Štěpánek (ur. 27 listopada 1978 w Karwinie) – czeski tenisista, zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa w latach 2012–2013, brązowy medalista igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro (2016) w grze mieszanej.
Prywatnie w grudniu 2006 roku Štěpánek zaręczył się z Martiną Hingis, jednak 12 sierpnia 2007 roku para się rozstała. Obecnie jest mężem czeskiej tenisistki, Nicole Vaidišovej. Para pobrała się 17 lipca 2010 roku w Pradze[1]. W 2013 małżeństwo rozpadło się, po czym w 2018 nastąpił ich ponowny ślub[2].
Kariera tenisowa
Karierę tenisową Štěpánek rozpoczął w roku 1996. Pierwsze sukcesy szczebla ATP World Tour Czech zaczął odnosić od roku 1999, kiedy to dotarł do finału rozgrywek deblowych wspólnie z Martinem Dammem w Pradze. W finale czeski debel pokonał parę Mark Keil i Nicolás Lapentti. W 2000 roku nie odniósł większych sukcesów, dopiero w 2001 roku zanotował lepsze rezultaty; awansował do pięciu finałów w grze podwójnej, z których trzy wygrał, najpierw Estoril (w parze z Michalem Tabarą), potem w Monachium (z Petrem Luxą) i w Wiedniu (z Martinem Dammem).
W roku 2002 Štěpánek osiągnął kolejne finały turniejowe w deblu, wygrywając w Monachium z Petrem Luxą. Dodatkowo awansował do finału wielkoszlemowego US Open. Partnerem deblowym Czecha był Jiří Novák, jednak finałowe spotkanie przegrali z Maheshem Bhupathim i Maksem Mirnym.
Rok 2003 Czech zakończył mając w swoim dorobku zwycięstwo deblowe Petrem Luxą w Mediolanie. W finale pokonali innych Czechów, Tomáša Cibuleca oraz Pavela Víznera.
Sezon 2004 Štěpánek rozpoczął od finału gry podwójnej w Rotterdamie, gdzie razem z Paulem Hanleyem wygrali cały turniej. Następnie partnerując Jiříemu Novákowi odniósł zwycięstwo w Stuttgarcie. Trzeci w sezonie turniej Štěpánek wygrał w Delray Beach. Ponadto osiągnął również z Jonasem Björkmanem finał zawodów w Lyonie oraz awansował do pierwszego w karierze finału w grze pojedynczej, na kortach w Paryżu, podczas rozgrywek ATP Masters Series. Mecz finałowy Czech przegrał jednak z Maratem Safinem.
Kolejny rok, 2005, Štěpánek rozpoczął od wygranych w deblu w Marsylii i Dubaju. W obu turniejach grał w parze z Martinem Dammem. Do końca sezonu awansował również do finału singla w Ho Chi Minh, gdzie w finale nie sprostał Jonasowi Björkmanowi oraz Mediolanie, przegrywając decydującą rundę z Robinem Söderlingiem.
W 2006 roku, na początku sezonu, Štěpánek wygrał swój pierwszy turniej ATP World Tour w grze pojedynczej, w Rotterdamie, eliminując po drodze m.in. Novaka Đokovicia, Nikołaja Dawydienkę, a w finale Belga Christophe Rochusa. Wspólnie z Dammem triumfował też w rozgrywkach deblowych w Marsylii oraz awansował do finału singla w Hamburgu, gdzie przegrał z Tommym Robredo.
Rok 2007 Czech zainaugurował od finału debla w Adelaide (w parze z Novakiem Đokoviciem), lecz w finale przegrali z Wesleyem Moodiem i Toddem Perrym. W marcu zagrał w finale debla z Maheshem Bhupathim w Dubaju (porażka z parą Fabrice’a Santoro-Nenad Zimonjić) oraz w lipcu zwyciężył w grze pojedynczej, na twardych kortach w Los Angeles, eliminując po drodze m.in. Mardy'ego Fisha i w finale Jamesa Blake’a.
W 2008 roku Štěpánek osiągnął jeden turniejowy finał, w San José. Mecz o tytuł przegrał z Amerykaninem Andym Roddickiem. Latem zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie, z których odpadł w I rundach zawodów singlowych i deblowych.
Sezon 2009 Czech rozpoczął od wygranej w Brisbane w grze pojedynczej. W drodze po zwycięstwo wyeliminował m.in. Robina Söderlinga, Richarda Gasqueta oraz w finale Hiszpana Fernando Verdasco. W lutym, podczas zawodów w San José, Štěpánek zdobył tytuł mistrzowski zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. W singlu pokonał m.in. w półfinale Andy’ego Roddicka, a w finale Mardy'ego Fisha, natomiast w deblu razem z Tommym Haasem pokonali w finale parę Rohan Bopanna-Jarkko Nieminen. Ostatni finał jaki Czech rozegrał w sezonie miał miejsce w Memphis, jednak w finale tym razem przegrał z Roddickiem.
Rok 2010 Štěpánek rozpoczął od finału w Brisbane, gdzie w finale ponownie pokonał go Roddick. Na początku sierpnia awansował z Tomášem Berdychem do finału debla w Waszyngtonie, jednak w finale czeski duet nie sprostał Mardy'emu Fishowi oraz Markowi Knowlesowi.
Na początku sierpnia 2011 roku Czech wygrał swój piąty singlowy turniej, podczas rywalizacji w Waszyngtonie. W pojedynku finałowym pokonał 6:4, 6:4 Gaëla Monfilsa.
W sezonie 2012 Czech wygrał pierwszy finał wielkoszlemowego turnieju deblowego, którym był Australian Open. W finale, w parze z Leanderem Paesem pokonali Boba i Mike’a Bryanów wynikiem 7:6(1), 6:2[3]. Kolejny tytuł para zdobyła w Miami zwyciężając w finale z Maksem Mirnym oraz Danielem Nestorem[4]. We wrześniu Paes ze Štěpánkiem awansowali do finału gry podwójnej na US Open ponosząc jednak porażkę w finałowym pojedynku z braćmi Bryanami. W październiku debel wystąpił w finale turnieju w Tokio, gdzie zawodnicy przegrali z Alexanderem Peyą i Bruno Soaresem. W następnym tygodniu para zwyciężyła w rozgrywkach deblowych w Szanghaju, gdzie w finale zawodnicy pokonali Mahesha Bhupathiego i Rohana Bopannę. Štěpánek w sezonie 2012 wystąpił również na igrzyskach olimpijckich w Londynie. Wziął udział we wszystkich konkurencjach najdalej dochodząc do II rundy zawodów gry podwójnej.
Pierwszy finał do jakiego Czech awansował w sezonie 2013 miał miejsce na początku sierpnia, w Waszyngtonie w grze podwójnej. Startował w parze z Mardym Fishem, jednak finałowe spotkanie przegrali z Julienem Benneteau i Nenadem Zimonjiciem. Na początku września Štěpánek wspólnie z Leanderem Paesem triumfowali w US Open. Para czesko-hinduska wyeliminowała po drodze bliźniaków Boba i Mike’a Bryanów, a w finale Alexandera Peyę i Bruno Soaresa.
W lipcu 2015 roku Štěpánek osiągnął pierwszy deblowy finał od prawie dwóch lat. Razem z Édouardem Rogerem-Vasselinem pokonali w meczu mistrzowskim w Bogocie Mate Pavicia i Michaela Venusa wynikiem 7:5, 6:3.
W styczniu 2016 roku Czech został finalistą Australian Open, grając wspólnie z Danielem Nestorem. Para ta przegrała decydujący mecz z Jamiem Murrayem i Brunem Soaresem 6:2, 4:6, 5:7. W sierpniu zdobył brązowy medal igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro w grze mieszanej partnerując Lucie Hradeckiej. Czeska para spotkanie o finał przegrała z duetem Bethanie Mattek-Sands–Jack Sock, natomiast pojedynek o brązowy medal wygrała 6:1, 7:5 z Sanią Mirzą i Rohanem Bopanną.
W styczniu 2017 roku czeski tenisista został wspólnie z Vaskiem Pospisilem finalistą zawodów deblowych w Doha. W listopadzie ogłosił zakończenie kariery tenisowej.
Od roku 2003 Štěpánek reprezentował Czechy w Pucharze Davisa. W 2009 awansował wraz z drużyną do finału rozgrywek, eliminując po drodze Francję, Argentynę i Chorwację. W ćwierćfinale przeciwko Argentynie zdobył decydujący punkt przy stanie 2:2 w rywalizacji, pokonując Juana Mónaco. W finale jednak Czesi przegrali 0:5 z Hiszpanią. W 2012 roku razem z reprezentacją zwyciężył w rozgrywkach, pokonując we wcześniejszych rundach Włochy, Serbię, Argentynę oraz Hiszpanię wynikiem 3:2 w finale.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów Štěpánek był na 8. miejscu w połowie lipca 2006 roku, z kolei w zestawieniu deblistów w listopadzie 2012 roku zajmował 4. pozycję.
Kariera trenerska
1 grudnia 2017 dołączył do sztabu szkoleniowego serbskiego tenisisty Novaka Đokovicia[5]. Ich współpraca zakończyła się w kwietniu 2018[6].
Od maja 2019 razem z Andre Agassim trenuje bułgarskiego zawodnika, Grigora Dimitrowa[7].
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (5–7)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 7 listopada 2004 | Paryż | Dywanowa (hala) | Marat Safin | 3:6, 6:7, 3:6 |
Finalista | 2. | 6 lutego 2005 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Robin Söderling | 3:6, 7:6(2), 6:7(5) |
Finalista | 3. | 2 października 2005 | Ho Chi Minh | Dywanowa (hala) | Jonas Björkman | 3:6, 6:7(4) |
Zwycięzca | 1. | 26 lutego 2006 | Rotterdam | Twarda (hala) | Christophe Rochus | 6:0, 6:3 |
Finalista | 4. | 21 maja 2006 | Hamburg | Ceglana | Tommy Robredo | 1:6, 3:6, 3:6 |
Zwycięzca | 2. | 22 lipca 2007 | Los Angeles | Twarda | James Blake | 7:6(7), 5:7, 6:2 |
Finalista | 5. | 24 lutego 2008 | San Jose | Twarda (hala) | Andy Roddick | 4:6, 5:7 |
Zwycięzca | 3. | 11 stycznia 2009 | Brisbane | Twarda | Fernando Verdasco | 3:6, 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 4. | 15 lutego 2009 | San Jose | Twarda (hala) | Mardy Fish | 3:6, 6:4, 6:2 |
Finalista | 6. | 22 lutego 2009 | Memphis | Twarda (hala) | Andy Roddick | 5:7, 5:7 |
Finalista | 7. | 10 stycznia 2010 | Brisbane | Twarda | Andy Roddick | 6:7(2), 6:7(7) |
Zwycięzca | 5. | 7 sierpnia 2011 | Waszyngton | Twarda | Gaël Monfils | 6:4, 6:4 |
Gra podwójna (18–15)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 2 maja 1999 | Praga | Ceglana | Martin Damm | Mark Keil Nicolás Lapentti | 6:0, 6:2 |
Zwycięzca | 2. | 15 kwietnia 2001 | Estoril | Ceglana | Michal Tabara | Donald Johnson Nenad Zimonjić | 6:4, 6:1 |
Zwycięzca | 3. | 6 maja 2001 | Monachium | Ceglana | Petr Luxa | Jaime Oncins Daniel Orsanic | 5:7, 6:2, 7:6(5) |
Finalista | 1. | 6 sierpnia 2001 | Long Island | Twarda | Leoš Friedl | Jonathan Stark Kevin Ullyett | 1:6, 4:6 |
Finalista | 2. | 30 września 2001 | Hongkong | Twarda | Petr Luxa | Karsten Braasch André Sá | 0:6, 5:7 |
Zwycięzca | 4. | 14 października 2001 | Wiedeń | Twarda (hala) | Martin Damm | Jiří Novák David Rikl | 6:3, 6:2 |
Finalista | 3. | 17 lutego 2002 | Kopenhaga | Twarda (hala) | Jiří Novák | Julian Knowle Michael Kohlmann | 6:7(8), 5:7 |
Zwycięzca | 5. | 5 maja 2002 | Monachium | Ceglana | Petr Luxa | Petr Pála Pavel Vízner | 6:0, 6:7(4), 11–9 |
Finalista | 4. | 7 września 2002 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Jiří Novák | Mahesh Bhupathi Maks Mirny | 3:6, 6:3, 4:6 |
Finalista | 5. | 13 października 2002 | Wiedeń | Twarda (hala) | Jiří Novák | Joshua Eagle Sandon Stolle | 4:6, 3:6 |
Zwycięzca | 6. | 2 lutego 2003 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Petr Luxa | Tomáš Cibulec Pavel Vízner | 6:4, 7:6(4) |
Finalista | 6. | 17 stycznia 2004 | Auckland | Twarda | Jiří Novák | Mahesh Bhupathi Fabrice Santoro | 6:4, 5:7, 3:6 |
Zwycięzca | 7. | 22 lutego 2004 | Rotterdam | Twarda (hala) | Paul Hanley | Jonatan Erlich Andy Ram | 5:7, 7:6(5), 7:5 |
Zwycięzca | 8. | 18 lipca 2004 | Stuttgart | Ceglana | Jiří Novák | Simon Aspelin Todd Perry | 6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 9. | 19 września 2004 | Delray Beach | Twarda | Leander Paes | Gastón Etlis Martín Rodríguez | 6:0, 6:3 |
Finalista | 7. | 10 października 2004 | Lyon | Dywanowa (hala) | Jonas Björkman | Jonatan Erlich Andy Ram | 6:7(2), 2:6 |
Zwycięzca | 10. | 13 lutego 2005 | Marsylia | Twarda (hala) | Martin Damm | Mark Knowles Daniel Nestor | 7:6(4), 7:6(5) |
Zwycięzca | 11. | 27 lutego 2005 | Dubaj | Twarda | Martin Damm | Jonas Björkman Fabrice Santoro | 6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 12. | 19 lutego 2006 | Marsylia | Twarda (hala) | Martin Damm | Mark Knowles Daniel Nestor | 6:2, 6:7(4), 10–3 |
Finalista | 8. | 7 stycznia 2007 | Adelaide | Twarda | Novak Đoković | Wesley Moodie Todd Perry | 4:6, 6:3, 13–15 |
Finalista | 9. | 3 marca 2007 | Dubaj | Twarda | Mahesh Bhupathi | Fabrice Santoro Nenad Zimonjić | 5:7, 7:6(3), 7–10 |
Zwycięzca | 13. | 15 lutego 2009 | San Jose | Twarda (hala) | Tommy Haas | Rohan Bopanna Jarkko Nieminen | 6:2, 6:3 |
Finalista | 10. | 8 sierpnia 2010 | Waszyngton | Twarda | Tomáš Berdych | Mardy Fish Mark Knowles | 6:4, 6:7(7), 7–10 |
Zwycięzca | 14. | 28 stycznia 2012 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Leander Paes | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(1), 6:2 |
Zwycięzca | 15. | 31 marca 2012 | Miami | Twarda | Leander Paes | Maks Mirny Daniel Nestor | 3:6, 6:1, 10–8 |
Finalista | 11. | 7 września 2012 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Leander Paes | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 4:6 |
Finalista | 12. | 7 października 2012 | Tokio | Twarda | Leander Paes | Alexander Peya Bruno Soares | 3:6, 6:7(5) |
Zwycięzca | 16. | 14 października 2012 | Szanghaj | Twarda | Leander Paes | Mahesh Bhupathi Rohan Bopanna | 6:7(7), 6:3, 10–5 |
Finalista | 13. | 4 sierpnia 2013 | Waszyngton | Twarda | Mardy Fish | Julien Benneteau Nenad Zimonjić | 6:7(5), 5:7 |
Zwycięzca | 17. | 8 września 2013 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Leander Paes | Alexander Peya Bruno Soares | 6:1, 6:3 |
Zwycięzca | 18. | 26 lipca 2015 | Bogota | Twarda | Édouard Roger-Vasselin | Mate Pavić Michael Venus | 7:5, 6:3 |
Finalista | 14. | 30 stycznia 2016 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Daniel Nestor | Jamie Murray Bruno Soares | 6:2, 4:6, 5:7 |
Finalista | 15. | 6 stycznia 2017 | Doha | Twarda | Vasek Pospisil | Jérémy Chardy Fabrice Martin | 4:6, 6:7(3) |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | – | 3R | 2R | 3R | 2R | 3R | 1R | 3R | 1R | 2R | 1R | 3R | 1R | – | 2R | 2R | 0 / 14 | 15–14 |
French Open | – | 2R | 1R | 3R | 3R | 2R | 4R | 3R | – | 1R | 1R | 1R | 3R | 2R | 1R | – | 0 / 12 | 14–12 |
Wimbledon | 3R | 3R | 2R | 2R | QF | 1R | 3R | 4R | – | 1R | 3R | 2R | 2R | 1R | 1R | – | 0 / 14 | 19–14 |
US Open | 1R | 3R | 1R | 2R | – | 2R | 3R | 4R | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | – | 0 / 14 | 10–14 |
Wygrane turnieje | 0 / 2 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 2 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 1 | 0 / 55 | N/A |
Bilans spotkań | 2–2 | 7–4 | 2–4 | 6–4 | 7–3 | 4–4 | 7–4 | 10–4 | 0–2 | 2–4 | 2–4 | 3–4 | 3–4 | 1–3 | 1–4 | 1–1 | N/A | 58–55 |
- W latach 1996–2001 nie grał w turnieju wielkoszlemowym.
Przypisy
- ↑ Alberto Amalfi: Love Match: Radek Stepanek Marries Nicole Vaidisova (ang.). tennisnow.com, 18 lipca 2010. [dostęp 2017-04-12].
- ↑ Rafał Smoliński: Nicole Vaidisova i Radek Stepanek znów są małżeństwem. Wzięli ślub w Pradze (pol.). Sportowe Fakty, 2018-05-25. [dostęp 2018-05-25].
- ↑ Ian Ransom: Paes and Stepanek win Australian Open doubles title (ang.). reuters.com, 28 stycznia 2012. [dostęp 2012-01-30].
- ↑ Paes clinches 50th doubles title (ang.). thehindu.com, 2012-03-31. [dostęp 2017-04-12].
- ↑ ATP Staff: Stepanek Joins Djokovic’s Coaching Team (ang.). atptour.com, 2017-12-01. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Press Association: Novak Djokovic parts with Radek Stepanek after Andre Agassi exit (ang.). The Guardian, 2018-04-04. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ AFP: Radek Stepanek to coach Grigor Dimitrov ahead of French Open (ang.). Sportstar, 2019-05-12. [dostęp 2019-09-12].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-29] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-29] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-29] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Made by author of Xramp, first uploaded by Denelson83 as Flag of Ecuador.svg, modifications by Husunqu.
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flaga Finlandii
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).