Radike Samo

Radike Samo

Pełne imię i nazwisko	Ulaiyasi Radike Samo
Pseudonim	DK[1]
Data i miejsce urodzenia	9 lipca 1976 Nadi, Fidżi
Wzrost	197 cm
Masa ciała	119 kg
Rugby union
Pozycja	wspieracz, rwacz, wiązacz
Kariera juniorska
Lata Zespół Western Marine Drury Rugby Counties Manukau
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 1998–2006 Tuggeranong Vikings, Canberra Vikings 2000–2006 Brumbies 35 (20) 2006–2007 Stade Français 22 (30) 2007–2010 Yokogawa Musashino Atlastars ? (?) 2010 Southern Districts Rugby Club 2010–2013 Reds 34 (25) 2011–2013 GPS Rugby 2013–2015 Kintetsu Liners 31 (45) 2015– Melbourne Rebels
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 1994  Fidżi U-19 2004 Australia A 1 (5) 2004–2012  Australia 23 (10)
↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 2015-03-04. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 2015-03-04.
Dorobek medalowy Puchar świata brąz Nowa Zelandia 2011

Radike Samo (ur. 9 lipca 1976 w Nadi na Fidżi) – australijski rugbysta fidżyjskiego pochodzenia grający w drugiej i trzeciej linii młyna, reprezentant Australii. Trzykrotny triumfator Super Rugby (dwa razy z Brumbies i raz z Queensland Reds), zwycięzca francuskiej Top 14 (ze Stade Français), zdobywca Pucharu Trzech Narodów w 2011 oraz brązowego medalu na Pucharze Świata w 2011.

Kariera

Fidżi, Nowa Zelandia i Australia (1998–2006)

Urodzony na Fidżi zawodnik karierę rozpoczął w klubach w swoim rodzinnym mieście, występował w narodowej reprezentacji U-19, jednak nie został powołany do kadry U-21^[2][3]. Otrzymał zaproszenie do występów w drużynie U-21 nowozelandzkiego Counties Manukau^[4][5], a w 1998 roku przeniósł się do Australii, gdzie grał w lokalnym klubie Tuggeranong Vikings^[6][7] i powiązanym z nim Canberra Vikings^[8] będących filiami grającej w Super Rugby drużyny Brumbies reprezentującej Australijskie Terytorium Stołeczne^[9]. Z Canberra Vikings w latach 2001–2003 zwyciężał w Queensland Premier Rugby^[10].

W roku 2000 dostał się również do głównego składu Brumbies, których barw bronił do 2006 roku^{[11][12][13][14][15][16][17]}, zdobywając w tym czasie dwukrotnie mistrzostwo Super 12 w latach 2001 i 2004^[18]. Dzięki swojej wszechstronności swój debiut w rozgrywkach przeciw Reds rozpoczęty w formacji młyna zakończył w roli skrzydłowego^[19]. Ciągłe kontuzje spowodowały, że zaliczył tylko cztery występy w pierwszych czterech sezonach, lecz od 2004 roku został graczem wyjściowej piętnastki^[19][20], gdy zaś nie mieścił się w pierwszym składzie, występował w zespole rezerw Brumbie Runners^[21]. W 2001 roku zagrał przeciw British and Irish Lions^[22][23]. W 2004 roku podpisał dwuletni kontrakt z Newcastle Falcons^[24], który zerwał miesiąc później po otrzymaniu powołania do australijskiej kadry^[25][26].

Reprezentacja (2004)

W 2003 roku nie zyskał uznania u ówczesnego trenera kadry Fidżi, Maca McCalliona, i nie został powołany do drużyny udającej się na Puchar Świata w Rugby 2003^[27]. Jednak po mistrzowskim sezonie Super Rugby 2004, w którym wystąpił we wszystkich meczach swojej drużyny, zarówno nowy trener reprezentacji Fidżi, Wayne Pivac, jak i selekcjoner Wallabies powołali go do swoich reprezentacji^[28]. Wybranie przez Samo australijskich barw wzbudziło sprzeciw Fidżyjczyków, którzy wystosowali nawet oficjalny protest do IRB, która orzekła, że wybór reprezentacji jest w gestii zawodnika, bowiem zgodnie z regulacjami IRB może on grać dla któregokolwiek z tych dwóch krajów^[29][30]. Ostatecznie jednak Radike Samo zadebiutował w drużynie Wallabies 13 czerwca 2004 roku w wygranym meczu ze Szkocją^[31][32]. Do końca roku zagrał jeszcze w pięciu innych meczach, jedynie w ostatnim, również przeciwko Szkocji, 20 listopada 2004 wchodząc z ławki rezerwowych. 17 listopada uczestniczył także w meczu Australii A przeciw French Barbarians zdobywając wówczas przyłożenie^[33][34], sezon reprezentacyjny zakończył zaś występem w barwach Barbarian F.C. przeciwko All Blacks^[35][36].

Francja i Japonia (2006–2010)

W 2006 roku mając problemy z dostaniem się do podstawowego składu Brumbies oraz będąc pominiętym przy powołaniach do reprezentacji Australii Samo postanowił kontynuować karierę w Europie. Latem 2006 podpisał dwuletni kontrakt z Stade Français odrzucając ofertę drużyny Cardiff Blues^[37][38][39]. Już po sześciu minutach od debiutu zdobył swoje pierwsze przyłożenie w lidze francuskiej^[40], kończąc sezon również przyłożeniem w wygranym finale rozgrywek^[37][41][42]. Trapiony kontuzjami, po roku spędzonym we Francji, przeniósł się w 2007 roku do drugoligowego wówczas japońskiego klubu Yokogawa Musashino Atlastars, któremu pomógł w awansie do najwyższej klasy rozgrywek. Drużyna grała w Top League tylko przez jeden sezon, a po spadku Samo rozegrał dla niej jeszcze jeden rok. W kolejnym sezonie właściciele drużyny postanowili bowiem przekształcić klub w amatorski, pozostawiając Samo bez kontraktu. Chcąc zostać w Japonii bez powodzenia prowadził rozmowy z innymi klubami. Po krótkim pobycie na Fidżi powrócił zatem do Australii^[43].

Australia i Japonia (2010–)

Po kilku odmowach z klubów Super Rugby, wypominających mu zaawansowany wiek, tuszę i brak szybkości^[1][44][45], w kwietniu 2010 roku^[46] zaczął grać w lokalnym klubie z Sydney – Southern Districts – w rozgrywkach Shute Shield^{[47][48][49][50][51][52]}. Rozważał wówczas również ofertę z francuskiego SU Agen^[53]. Wobec kontuzji zawodników drugiej linii młyna (m.in. Jamesa Horwilla) trener Queensland Reds, Ewen McKenzie, zdecydował się zatrudnić Samo na pozostałe mecze sezonu 2010^[54]. Swoją postawą w ostatnich dwóch meczach Super Rugby zapewnił sobie kontrakt na następny sezon^[10][55]. W sezonie 2011 Samo stał się podstawowym wiązaczem młyna drużyny z Queensland, która zwyciężyła w rozgrywkach Super Rugby, pokonując w finale siedmiokrotnych mistrzów, nowozelandzkich Crusaders^[56]. Dla Samo był to już trzeci tytuł tych rozgrywek, a szefowie Reds już w połowie sezonu zaproponowali mu przedłużenie kontraktu o dwa lata^[57][58]. Również w 2011 roku związał się z lokalnym klubem GPS Rugby^[59][60][61], w którego meczach brał udział w miarę możliwości^{[62][63][64][65][66][67][68]}.

Już nie tak udany sezon 2012 przerywała mu dodatkowo kontuzja ramienia^{[69][70][71][72][73]}. Również w kolejnym, po kontuzji kolana, nieczęsto pojawiał się na boisku^[74][75]. W czerwcu 2013 roku ponownie stanął przeciw British and Irish Lions^[76][77].

W lutym 2013 roku ogłosił, iż po zakończeniu sezonu Super Rugby przeniesie się do Japonii do klubu Kintetsu Liners^[78]. W pierwszym sezonie wystąpił w piętnastu spotkaniach zaliczając sześć przyłożeń^[79], rok później w szesnastu meczach zdobył trzy przyłożenia^[80]. W połowie stycznia 2015 roku postanowił po raz ostatni zmierzyć się z rozgrywkami Super Rugby – tym razem w zespole Melbourne Rebels^[81].

Reprezentacja (2011–2012)

Niedługo po zakończeniu rozgrywek Super Rugby Samo otrzymał, pierwszy raz od siedmiu lat, powołanie do reprezentacji^[82][83]. Jako najstarszy australijski gracz w historii Pucharu Trzech Narodów^[84] wystąpił w dwóch meczach tego turnieju, przeciwko RPA jako rezerwowy i przeciwko Nowej Zelandii w podstawowym składzie^[85]. W tym ostatnim zdobył swoje pierwsze w reprezentacyjnej karierze przyłożenie, a Australia wygrywając mecz zwyciężyła w całym turnieju pierwszy raz od dziesięciu lat^[86]. Pięć punktów zdobyte w meczu z All Blacks dało zawodnikowi nagrody dla przyłożenia roku podczas ceremonii wręczania wyróżnień australijskiego rugby^[87] oraz na gali IRB Awards^[88][89]. Dobra forma zapewniła Samo miejsce w ogłoszonym 18 sierpnia składzie reprezentacji na Puchar Świata w Rugby 2011^[90][91]. Zagrał we wszystkich meczach swojej drużyny^[92] – w pierwszych dwóch wystąpił w pierwszym składzie, w trzecim natomiast jako rezerwowy. W związku z kontuzjami czterech graczy ataku, 28 września 2011 rugby sztab szkoleniowy Wallabies ogłosił, że czwarty mecz, z Rosją, Samo rozpocznie jako skrzydłowy – na pozycji, na jakiej grał na początku kariery^[93][94]. Ćwierćfinał i półfinał zagrał już w wyjściowym składzie na swojej nominalnej pozycji, zaś w wygranym meczu o trzecie miejsce z ławki rezerwowych^[95].

Pod koniec 2011 roku Australijczycy udali się na minitournée do Europy, gdzie zagrali dwa mecze – z Barbarian F.C. oraz Walią. Samo zagrał w obu meczach, w wysoko wygranym meczu z Barbarians zdobywając jedno z przyłożeń^[96].

W 2012 roku ominęły go czerwcowe testmecze^[97], jednak niespodziewanie otrzymał powołanie do kadry na The Rugby Championship 2012^[98], podczas którego wystąpił we wszystkich spotkaniach^[99], będąc jednak w założeniu Robbiego Deansa zawodnikiem wchodzącym z ławki rezerwowych pod koniec spotkania^[71], podobnie do roli w klubie^[92]. W takim charakterze wystąpił w obu meczach Bledisloe Cup, do podstawowej piętnastki powrócił przeciw Springboks^[100] pozostając w niej do końca rozgrywek. Udał się również na kończącą sezon reprezentacyjny wyprawę do Europy^[101], podczas której zagrał jedynie przeciw Francuzom^[42][102].

Życie prywatne

• Żonaty z Kerrie, dwójka dzieci: syn (Rusiate) i córka (Olivia)^[2][37].
• Jego młodszy brat, Ravuama Samo, sześciokrotnie wystąpił w testmeczach reprezentacji Fidżi^[103].
• Jego kuzynem jest skrzydłowy All Blacks, Joe Rokocoko^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Radike Samo – ESPN Scrum Profile. espnscrum.com. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
• Radike Samo – Rugby World Cup Profile. rwc2011.irb.com. [dostęp 2012-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-09)]. (ang.).
• Radike Samo – Wallabies Player Profile. rugby.com.au. [dostęp 2013-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-03)]. (ang.).
• Radike Samo – Reds Profile. redsrugby.com.au. [dostęp 2011-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-14)]. (ang.).
• Radike Samo – Rebels Profile. melbournerebels.com.au. [dostęp 2015-03-04]. (ang.).
• Radike Samo – It's Rugby Profile. itsrugby.co.uk. [dostęp 2012-04-03]. (ang.).
• Samo has no regrets. fijitimes.com. [dostęp 2011-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-19)]. (ang.).