Radomiak Radom w sezonie 1984/1985

Radomiak Radom

sezon 1984/1985
Trener	Józef Antoniak Jur Zieliński
Prezes	Ryszard Antoniewicz
I liga	15. miejsce
Puchar Polski	3. runda
Najlepszy strzelec w zespole	Liga: Mirosław Sajewicz (8)
Najwyższa frekwencja u siebie	20 000 (vs Widzew Łódź, 6 października 1984)
Stroje domowe

Sezon 1984/1985 był dla Radomiaka Radom debiutem w ekstraklasie. Drużyna od 2 lat prowadzona była przez Józefa Antoniaka i Jura Zielińskiego. W poprzednim sezonie wywalczyła mistrzostwo grupy wschodniej II ligi, uzyskując awans do najwyższej klasy rozgrywek. Przez 3 pierwsze kolejki I ligi Radomiak utrzymywał pozycję lidera, a na zakończenie rundy jesiennej zajął 5. miejsce, nie przegrywając ani razu na własnym boisku. Z kolei wiosna okazała się słabsza w wykonaniu Zielonych. Mimo wygranej 5:1 z Górnikiem Wałbrzych w ostatniej serii spotkań, rozgrywki ukończyli na 15. miejscu i zostali zdegradowani do II ligi. Zgromadzili tyle samo punktów co Śląsk Wrocław, ale drużyna z Dolnego Śląska miała lepszy bilans bramkowy, dzięki czemu została w ekstraklasie.

Okres przedsezonowy

W sezonie 1982/1983 Zieloni zostali mistrzami jesieni w rozgrywkach II ligi, jednak w rundzie wiosennej dali się wyprzedzić Motorowi Lublin. W kolejnym sezonie również prowadzili na półmetku turnieju ligowego, ale 20 czerwca 1984 roku w Warszawie zwycięstwem nad Hutnikiem 2:1 po bramkach Szymona Trzaskowskiego i Mirosława Banaszka zapewnili sobie mistrzostwo i tym samym awans do I ligi.

Z inicjatywy prezesa Ryszarda Antoniewicza Radomiak został wzmocniony 3 zawodnikami: Adamem Beneszem ze Stali Stoczni Szczecin, Andrzejem Szymankiem z Górnikiem Zabrze i Włodzimierzem Andrzejewskim z Broni Radom, który do zespołu dołączył w trakcie sezonu.

Rozgrywki I ligi

Pierwszy mecz odbył się 11 sierpnia 1984 rok; na stadionie przy Struga Radomiak pokonał Bałtyk Gdynia 3:0 i jako pierwszy objął pozycję lidera I ligi. Wynik otworzył debiutujący w drużynie Andrzej Szymanek. Kolejne spotkanie było również zwycięskie, 1:0 z ŁKS-em Łódź. W 3. kolejce nastąpił podział punktów z Zagłębiem Sosnowiec; w 17. minucie bramka kapitana Pawła Zawadzkiego dała Zielonym prowadzenie, gospodarze zaś wyrównali w 2. połowie. Tydzień później w Szczecinie radomianie ponieśli pierwszą porażkę w lidze, ulegając miejscowej Pogoni 0:2, przez co stracili 1. miejsce w tabeli rozgrywek.

1 września przy 20-tysięcznej radomskiej publiczności Radomiak zremisował z obrońcą tytułu mistrza Polski, Lechem Poznań 1:1. W spotkaniu z Ruchem Chorzów poniósł kolejną porażkę i tracił już 4 punkty do liderującego Widzewa. W kolejnym meczu ze zdobywcą Pucharu Polski, Wisłą Kraków, w drużynie Zielonych zadebiutował Włodzimierz Andrzejewski, który na początku gry, po zagraniu Adama Benesza, niepilnowany, pokonał bramkarza rywali Jerzego Zajdę^[1]. Debiutant ustalił wynik spotkania 1:0. Po 7 kolejkach z 8 punktami na koncie Radomiak zajmował 6. miejsce.

Następnie w Radomiu przy zgromadzonych 17 tysiącach widzów podejmował Legię Warszawa. W 37. minucie prowadzący mecz sędzia, Ryszard Wdowiak z Legnicy, popełnił błąd, dyktując rzut karny dla gospodarzy za rzekome zagranie ręką przez Stefana Majewskiego. Jedenastkę wykorzystał Paweł Zawadzki. Arbiter wydawał budzące kontrowersje decyzje. W 50. minucie nie zauważył faulu na Andrzeju Niedziółce, a piłkę przejęła stołeczna drużyna i przeprowadziła szybki kontratak zakończony celnym strzałem Andrzeja Buncola^[2]. Mecz zakończył się podziałem punktów. Kolejne spotkanie Radomiak przegrał z Lechią Gdańsk na wyjeździe 1:2, natomiast na własnym stadionie wypełnionym 20-tysięczną publicznością pokonał łódzki Widzew po wykorzystanym rzucie karnym przez Zawadzkiego. Do końca rundy radomianom udało się odnieść jeszcze jedno zwycięstwo. Na początku listopada w pokonanym polu pozostawili zespół Motoru Lublin, a bramki dla Zielonych zdobyli: dwie Andrzejewski i jedną Banaszek. Radomiak także dwukrotnie przegrał (GKS Katowice, Górnik Zabrze), a rundę jesienną zakończył dwoma remisami kolejno ze Śląskiem Wrocław i Górnikiem Wałbrzych, plasując się w klasyfikacji ligowej na 5. miejscu.

"Marsz" w dół tabeli

Rundę wiosenną Radomiak rozpoczął od bezbramkowego remisu z Bałtykiem Gdynia. Kolejne spotkania to dwie porażki z zespołami: ŁKS-u i Zagłębia Sosnowiec. Serię przegranych meczów przerwał pojedynek z Pogonią Szczecin, w którym nie padła ani jedna bramka. Potem Zieloni przegrali kolejno z Ruchem i Lechem. W Krakowie z kolei odnieśli pierwsze zwycięstwo w II rundzie. W 49. minucie arbiter podyktował rzut karny, który wykorzystał Zawadzki, a następnie po wyprowadzeniu kontrataku, w 77. minucie, Banaszek zagrał piłkę do Sajewicza, a ten strzelając z pełnego biegu, umieścił futbolówkę w siatce rywala i ustalił wynik meczu 2:0^[3]. Kolejne pojedynki zakończyły się porażkami z Legią i Widzewem oraz remisem z Lechią Gdańsk. 5 czerwca 1985 zwyciężyli na własnym boisku GKS Katowice 2:0 po trafieniach Sajewicza. Przegrane mecze z Motorem i ze Śląskiem oraz podział punktów z Górnikiem Zabrze spowodowały spadek Radomiaka na przedostatnie, 15. miejsce.

Decydująca ostatnia kolejka

Po 29. kolejce ostatnia w klasyfikacji Wisła Kraków była pozbawiona szans na utrzymanie się w ekstraklasie. Radomiak tracił 1 punkt do Lechii (13. miejsce) i Bałtyku (14.), a 2 do Śląska, GKS-u i Pogoni (10. - 12.). O układzie dolnej części tabeli miały wpływ 4 mecze, które rozstrzygnęły się na niekorzyść radomskiego zespołu. Radomianie zwyciężyli 5:1 Górnik Wałbrzych po bramach Banaszka, dwóch Ogorzałka, Niedziółki i Sajewicza. Pogoń zremisowała z pewną wicemistrzostwa Legią, Wisła uległa Bałtykowi, a Lechia pokonała Śląsk Wrocław. Radomiakowi do utrzymania zabrakło 2 bramek. Zgromadził tyle samo punktów co drużyna z Dolnego Śląska, jednak miał słabszy bilans bramkowy i został zdegradowany do II ligi.

Po spadku Zieloni jeszcze przez 3 sezony grali na zapleczu ekstraklasy, po czym spadli do III ligi.

Mecze ligowe w sezonie 1984/1985

• Gole Radomiaka podano w pierwszej kolejności.

Czołówka klasyfikacji rundy jesiennej

Klasyfikacja końcowa

M	Nazwa klubu	Mecze	Zwycięstwa	Remisy	Porażki	Bilans bramkowy	Punkty
1	Górnik Zabrze	30	16	10	4	38 – 16	42
2	Legia Warszawa	30	17	7	6	36 – 19	41
3	Widzew Łódź	30	13	12	5	34 – 16	38
4	Lech Poznań	30	14	10	6	41 – 31	38
5	Zagłębie Sosnowiec	30	11	9	10	37 – 38	31
6	ŁKS Łódź	30	11	8	11	31 – 32	30
7	Ruch Chorzów	30	10	9	11	28 – 28	29
8	Górnik Wałbrzych	30	8	13	9	32 – 35	29
9	Motor Lublin	30	9	9	12	30 – 36	27
10	GKS Katowice	30	7	12	11	22 – 28	26
11	Pogoń Szczecin	30	9	8	13	29 – 36	26
12	Lechia Gdańsk	30	8	10	12	23 – 34	26
13	Bałtyk Gdynia	30	9	8	13	22 – 35	26
14	Śląsk Wrocław	30	8	9	13	34 – 36	25
15	Radomiak Radom	30	8	9	13	29 – 32	25
16	Wisła Kraków	30	7	7	16	19 – 33	21

Legenda:

Puchar Polski

Występujący w najwyższej klasie rozgrywek w Polsce Radomiak przystąpił w II rundzie, zwyciężając LZS Grudnia Wielka 3:2. Udział w rozgrywkach Pucharu Polski zakończył w III rundzie. W drugiej serii rzutów karnych uległ 4:5 Broni Radom.

Zawodnicy

Skład na sezon 1984/1985

Powołania do reprezentacji

W 1985 roku powołanie do kadry B reprezentacji Polski otrzymali Marek Sadowski i Andrzej Niedziółka na mecz z Czechosłowacją. W spotkaniu wystąpili obaj zawodnicy; Niedziółka strzelił jedną bramkę^[5][6].

Transfery do klubu

Data	Poz.	Piłkarz	Transfer z
1984	PO	Adam Benesz	Stal Stocznia Szczecin
1984	NA	Andrzej Szymanek	Górnik Zabrze
1984	NA	Włodzimierz Andrzejewski	Broń Radom
1985	BR	Jan Makowiecki	Zwolenianka Zwoleń

Przypisy

Bibliografia

• Poland 1984/85. rsssf.com. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
• I liga 1984/1985. 90minut.pl. [dostęp 2012-07-15]. (pol.).
• Poland - Full Cup History. rsssf.com. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
• Historia klubu. radomiak.com.pl. [dostęp 2012-07-16]. (pol.).