Rafał (Zaborowski)

Rafał
Arcybiskup kijowski, halicki i całej Małorosji
ilustracja
Kraj działania

Rosja

Data i miejsce urodzenia

1677
Zborów

Data i miejsce śmierci

22 października 1747
Kijów

Miejsce pochówku

Sobór Mądrości Bożej w Kijowie

Arcybiskup kijowski, halicki i całej Małorosji
Okres sprawowania

1731–1747

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia kijowska

Śluby zakonne

przed 1723

Prezbiterat

przed 1723

Chirotonia biskupia

1725

Brama wjazdowa na teren odnowionej rezydencji metropolitów kijowskich przy soborze Mądrości Bożej, wzniesiona z inicjatywy metropolity Rafała, zdobiona jego herbem i nazwana bramą Zaborowskiego

Rafał, imię świeckie Michał Zaborowski (ur. 1677 w Zborowie, zm. 22 października 1747 w Kijowie) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego polskiego pochodzenia.

Życiorys

Syn polskiego szlachcica ze Zborowa. Edukację na poziomie podstawowym odebrał w polskich szkołach, następnie uczył się w kolegium mohylańskim i w akademii duchownej przy Monasterze Zaikonospasskim w Moskwie. Tam też rozpoczął życie monastyczne. Przed 1723 był krótko wykładowcą retoryki w akademii, której był absolwentem, a następnie głównym kapelanem rosyjskiej floty, jako hieromnich[1]. W 1723 otrzymał godność archimandryty i został przełożonym monasteru Trójcy Świętej w Kalazinie, w tym samym roku został asesorem przy Świątobliwym Synodzie Rządzącym. W 1725 przyjął chirotonię na biskupa pskowskiego i porchowskiego. W 1731 został przeniesiony na katedrę kijowską z tytułem arcybiskupa kijowskiego, halickiego i całej Małorosji[1]. W eparchii kijowskiej w szczególny sposób dbał o rozwój szkolnictwa teologicznego, kierował zdolnych studentów na naukę za granicę na własny koszt[1]. Zmienił program nauczania w Akademii Mohylańskiej i poprawił jej sytuację ekonomiczną[2]. W 1745 wzniósł w Kijowie nową rezydencję metropolitalną[1], na terenie ławry Pieczerskiej, a przy soborze Mądrości Bożej – dzwonnicę[2]. Wspierał również działalność prawosławnych struktur w granicach Rzeczypospolitej[3].

Przyjaźnił się z Teofanem (Prokopowiczem)[4] i popierał jego politykę kościelną. Wdrażał w metropolii kijowskiej postanowienia Regulaminu Duchownego z 1721, przyczyniając się do likwidacji autonomii metropolii i jej pełnej integracji z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym[2].

Zmarł w 1747 i został pochowany w soborze Mądrości Bożej w Kijowie. Według tradycji jego ciało nie uległo rozkładowi, a przy grobie dochodziło do uzdrowień[1].

Przypisy

  1. a b c d e Рафаил (Заборовский). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
  2. a b c Zaborovsky, Rafail
  3. Mironowicz A.: Diecezja białoruska w XVII i XVIII wieku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2008, s. 231. ISBN 978-83-7431-150-2.
  4. ВЕНИАМИН

Media użyte na tej stronie

ZaborovskyGate after restavration 2011.jpg
Autor: Andrey Legayev, Licencja: CC BY-SA 3.0
en:Zaborovsky Gate after restoration
Metropolitan of Kyiv and Galicia Raphael.jpg
Autor: NieznanyUnknown author, Licencja: CC BY-SA 4.0
Metropolitan of Kyiv and Galicia Raphael