Rafał Zakrzewski

Rafał Zakrzewski (po prawej) w mieszkaniu Elżbiety Regulskiej w 1978; po lewej – Marek Beylin, na dole – Tomasz Chlebowski

Rafał Andrzej Zakrzewski (ur. 21 czerwca 1956 w Warszawie) – polski dziennikarz prasowy i publicysta, działacz opozycji w okresie PRL.

Życiorys

W 1980 ukończył socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. Brał udział w zakładaniu stołecznego Studenckiego Komitetu Solidarności w Warszawie, a także organizacją spotkań Towarzystwa Kursów Naukowych. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników i innymi organizacjami, a także z Niezależną Oficyną Wydawniczą, zajmując się składaniem i dystrybucją pism drugiego obiegu[1].

W latach 80. był w zespole redakcyjnym opozycyjnego i następnie niejawnego kwartalnika "Krytyka". Pracował w tym czasie w Instytucie Badań Pedagogicznych (do 1982), później m.in. w Bibliotece Stowarzyszenia Architektów Polskich. Zajmował się jednocześnie kolportażem prasy podziemnej, współpracował z "Tygodnikiem Mazowsze". W 1989 został dyrektorem biura prasowego Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego.

Od 1990 był redaktorem programu Obserwator w Telewizji Polskiej, później wydawał gazetę "Obserwator Codzienny"[1]. Od 1993 związany z "Gazetą Wyborczą". Był kierownikiem działu krajowego, następnie został kierownikiem działu opinii.

W 2011 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2][3]. Wyróżniony także odznaką Zasłużony Działacz Kultury. Jest mężem Agnieszki Wolfram-Zakrzewskiej.

Przypisy

  1. ↑ a b Grzegorz Boguta, Mirosław Chojecki (wstęp), Ludzie NOWEJ 1977–2007, Niezależna Oficyna Wydawnicza Nowa, Warszawa 2007
  2. ↑ M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 624
  3. ↑ Prezydent uhonorował zasłużonych dziennikarzy. prezydent.pl, 21 marca 2011. [dostęp 2011-03-26].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Elżbieta Regulska w 1978.jpg
Autor: Happa, Licencja: CC BY 3.0
Elżbieta Regulska w jej mieszkaniu w 1978 roku. Wokół niej: Marek Beylin (po lewej), Rafał Zakrzewski (po prawej) i Tomasz Chlebowski (na dole)