Rafael Correa

Rafael Vicente Correa Delgado

Data i miejsce urodzenia	6 kwietnia 1963 Guayaquil
Prezydent Ekwadoru
Okres	od 15 stycznia 2007 do 24 maja 2017
Przynależność polityczna	Alianza PAIS
Poprzednik	Luis Alfredo Palacio Gonzales
Następca	Lenín Moreno
Prezydent Unii Narodów Południowoamerykańskich
Okres	od 10 sierpnia 2009 do 26 listopada 2010
Poprzednik	Michelle Bachelet
Następca	Bharrat Jagdeo
Prezydent Wspólnota Państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów
Okres	od 28 stycznia 2015 do 28 stycznia 2016
Poprzednik	Luis Guillermo Solís
Następca	Danilo Medina
Minister Finansów
Okres	od 20 kwietnia 2005 do 8 sierpnia 2005
Poprzednik	Mauricio Yépez
Następca	Magdalena Barreiro
Przewodniczący Alianza PAIS
Okres	od 3 kwietnia 2006 do 1 maja 2017
Poprzednik	urząd utworzony
Następca	Lenín Moreno
Odznaczenia

Rafael Correa w chwili zaprzysiężenia na urząd prezydenta, 15 stycznia 2007

Rafael Correa z prezydentem Brazylii Luizem Inácio Lulą da Silvą, 4 kwietnia 2007

Rafael Correa i Hillary Clinton, 8 czerwca 2010

Rafael Correa z prezydentem Francji François Hollandem, 7 listopada 2013

Rafael Correa i Michelle Bachelet, 12 marca 2014

Rafael Vicente Correa Delgado (ur. 6 kwietnia 1963 w Guayaquil) − ekwadorski ekonomista i polityk, minister finansów od kwietnia do sierpnia 2005, prezydent Ekwadoru od 15 stycznia 2007 do 24 maja 2017.

Edukacja

Rafael Correa w 1987 ukończył ekonomię na Universidad Catolica Santiago de Guayaquil. Następnie przez rok pracował w centrum pomocy społecznej salezjanów w prowincji Cotopaxi.

Correa kształcił się również za granicą. W 1991 ukończył nauki ekonomiczne na Universite Catholique de Louvain w Belgii. W 1999 ukończył ekonomię na Uniwersytecie w Illinois, a w 2001 zdobył tytuł doktora ekonomii. Oprócz języka hiszpańskiego, zna także język francuski, angielski oraz język keczua.

Minister Finansów

Od kwietnia do sierpnia 2005 Correa zajmował stanowisko ministra finansów w gabinecie prezydenta Alfredo Palacio. W czasie czterech miesięcy urzędowania głosił hasła redukcji ubóstwa i zapewnienia ekonomicznej samodzielności najbiedniejszym grupom społecznym. Correa sceptycznie wypowiadał się na temat swobodnej wymiany handlowej z USA. Odrzucał zalecenia Międzynarodowego Funduszu Walutowego i działał na rzecz wzmocnienia współpracy ekonomicznej z innymi krajami Ameryki Łacińskiej.

Correa zrezygnował ze stanowiska ministra w sierpniu 2005 po odmowie udzielenia przez Bank Światowy Ekwadorowi pożyczki oraz po kryzysie związanym ze sprzedażą państwowych obligacji^[1]. Po odejściu z rządu zachował jednak wysoki poziom społecznego poparcia, stając się jednym z najbardziej popularnych polityków w Ekwadorze.

Kampania prezydencka

Po wycofaniu się z obozu rządowego Correa założył własną partię Alianza PAIS (Sojusz PAIS). Z jej ramienia rozpoczął kampanię prezydencką przed wyborami w październiku 2006. W swoim programie wyborczym wyróżnił pięć podstawowych celów: reforma konstytucyjna, rewolucja moralna, reforma ekonomiczna, reforma edukacji i służby zdrowia oraz godność, suwerenność i integracja Ameryki Łacińskiej.

Correa obiecywał również reformę przemysłu naftowego, mającą zapewnić większe dochody skarbowi państwa. Protestował przeciw dominacji i zaangażowaniu Stanów Zjednoczonych w sprawy latynoamerykańskie. Sprzeciwiał się podpisaniu porozumienia handlowego z USA i wprowadzeniu dolara amerykańskiego jako oficjalnej jednostki monetarnej w Ekwadorze. Obiecywał likwidację amerykańskiej bazy wojskowej w Mancie, liczącej 400 żołnierzy^[2].

W I turze wyborów generalnych 15 października 2006 zajął drugie miejsce (22,84%), ustępując pierwszeństwa bananowemu magnatowi Álvaro Noboi (26,83%). W II turze wyborów, 26 listopada 2006, Correa uzyskał 56,7% głosów, a jego kontrkandydat 43,3%^[3]. 5 stycznia 2007 został zaprzysiężony na stanowisku prezydenta Ekwadoru. W uroczystości uczestniczyło większość szefów państw Ameryki Południowej, a także prezydent Iranu Mahmud Ahmadineżad oraz następca tronu Hiszpanii, książę Filip^[4].

Prezydent (I kadencja 2007-2009)

Polityka ekonomiczna i dług państwowy

Rafael Correa w swoim przemówieniu inauguracyjnym 15 stycznia 2007 stwierdził, że część długu zagranicznego Ekwadoru jest „bezprawna” ponieważ została zaciągnięta przez reżim wojskowy. W kolejnych dniach minister finansów ogłosił, że Ekwador byłby skłonny do spłacenia tylko 40% swego zadłużenia, wynoszącego w sumie 11 mld USD^[5]. Prezydent Correa opowiedział się za renegocjacją warunków spłaty długu oraz odrzucił zasady Konsensusu Waszyngtońskiego^[6]. Prezydent zagroził również zerwaniem współpracy z Bankiem Światowym oraz Międzynarodowym Funduszem Walutowym, a w kwietniu 2007 wydalił z Ekwadoru przedstawiciela Banku Światowego^[7].

12 grudnia 2008 prezydent Correa ogłosił zawieszenie spłacania przez Ekwador zadłużenia zagranicznego, które raz jeszcze nazwał „bezprawnym”^[8][9].

Polityka zagraniczna

W marcu 2008 w Ameryce Południowej doszło do wybuchu kryzysu dyplomatycznego między Ekwadorem a Kolumbią, spowodowanego wejściem kolumbijskich wojsk na terytorium Ekwadoru w pościgu za partyzantami FARC. Kolumbia oskarżyła prezydenta Correę o powiązania z partyzantami oraz udzielanie im wsparcia politycznego i militarnego^[10]. W odpowiedzi prezydent Correa odwołał ambasadora w Bogocie oraz rozkazał wojskom zająć pozycje na granicy z Kolumbią^[11].

W lutym 2009 doszło do napięć w stosunkach Ekwadoru ze Stanami Zjednoczonymi. Prezydent Correa wydalił z Ekwadoru dwóch amerykańskich dyplomatów. Administrację amerykańską oskarżył o mieszanie w sprawy wewnętrzne kraju i wpływanie na decyzję o mianowaniu nowego szefa antynarkotykowej jednostki policji^[12].

Zgromadzenie Konstytucyjne i nowa konstytucja

W lutym 2007 Rafael Correa przedstawił plan zorganizowania ogólnokrajowego referendum w sprawie zwołania Zgromadzenia Konstytucyjnego, którego celem miało być opracowanie projektu nowej konstytucji. W marcu 2007, za poparciem prezydenta, Komisja Wyborcza zdjęła z urzędu 57 deputowanych Kongresu Narodowego (parlament) i mianowała na ich miejsce nowe osoby^[13]. Dzięki temu Kongres Narodowy przegłosował projekt zorganizowania referendum. W referendum, które odbyło się 15 kwietnia 2007, 81,7% wyborców poparło ideę powołania Zgromadzenia Konstytucyjnego^[14].

30 września 2007 w Ekwadorze odbyły się wybory do Zgromadzenia Konstytucyjnego, w których prezydencki Sojusz PAIS zdobył 80 z 130 mandatów^[15]. W listopadzie 2007 Zgromadzenie Konstytucyjne rozwiązało Kongres Narodowy z powodu rzekomej korupcji jego członków^[16].

W lipcu 2008 Zgromadzenie Konstytucyjne przedstawiło i przyjęło projekt nowej konstytucji, która rozszerzała kompetencje głowy państwa, m.in. dopuszczając powtórną elekcję prezydenta oraz dając mu prawo rozwiązania parlamentu w ciągu pierwszych trzech lat jego kadencji^[17]. W referendum konstytucyjnym, które odbyło się 28 września 2008 64% wyborców poparło nową ustawę zasadniczą^[18][19]. Konstytucja weszła w życie w 2009.

Reelekcja

Po wejściu w życie nowej konstytucji, w Ekwadorze 26 kwietnia 2009 odbyły się wybory prezydenckie. Prezydent Rafael Correa wziął udział w wyborach w tandemie razem z wiceprezydentem Lenínem Moreno. Correa odniósł zdecydowane zwycięstwo już pierwszej turze wyborów, zdobywając prawie 52% głosów i tym samym zapewnił sobie reelekcję na stanowisku prezydenta kraju. Drugi z kandydatów, Lucio Gutiérrez uzyskał niecałe 28% głosów^[20].

10 sierpnia 2009 Rafael Correa został oficjalnie zaprzysiężony na drugą kadencję. W uroczystej ceremonii wzięli udział m.in. prezydent Argentyny Cristina Fernández de Kirchner, prezydent Boliwii Evo Morales, prezydent Kuby Raúl Castro oraz prezydent Wenezueli Hugo Chávez. W swoim przemówieniu Correa obiecał kontynuację „rewolucji socjalistycznej”, walkę z ubóstwem, inwestowanie w programy pomocy najuboższym oraz podniesienie poziomu edukacji i poziomu życia rdzennych mieszkańców kraju^[21][22][23].

30 września 2010 w Ekwadorze doszło do wybuchu buntu służb mundurowych sprzeciwiających się polityce oszczędnościowej prezydenta Correi.

Ponownie wziął udział w wyborach prezydenckich 17 lutego 2013, w których zajął pierwsze miejsce z wynikiem 57,2% głosów, pokonując Guillermo Lasso (22,7% głosów) oraz Lucio Gutiérreza (6,7% głosów)^[24].

Zobacz też

• Kryzys polityczny w Ekwadorze (2010)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Strona kampanii prezydenckiej (wersja archiwalna). rafaelcorrea.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-13)].