Rafael Osuna
| |||
| Państwo |  Meksyk | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 15 września 1938 Meksyk | ||
| Data i miejsce śmierci | 4 czerwca 1969 Salinas Victoria | ||
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend | ||
| Status profesjonalny | 1958 | ||
| Zakończenie kariery | 1969 | ||
| Gra pojedyncza | |||
| Najwyżej w rankingu | 1 | ||
| Roland Garros | 4R (1964) | ||
| Wimbledon | QF (1962, 1964, 1965) | ||
| US Open | W (1963) | ||
| Gra podwójna | |||
| Wimbledon | W (1960, 1963) | ||
| US Open | W (1962) | ||
Rafael Herrera Osuna (ur. 15 września 1938 w Meksyku, zm. 4 czerwca 1969 w Salinas Victoria) – meksykański tenisista.
Kariera tenisowa
Jest uznawany za najwybitniejszego zawodnika w historii tenisa meksykańskiego. Zdobył jeden tytuł wielkoszlemowy w grze pojedynczej, wygrywał również w deblu. W 1963 roku zwyciężył w mistrzostwach USA (późniejszy turniej US Open), pokonując w finale Franka Froehlinga III 7:5, 6:2, 6:4; grze Froehlinga.
W latach 1961–1963 wystąpił w trzech kolejnych finałach gry podwójnej mistrzostw USA. Jego partnerem był Antonio Palafox, również Meksykanin. We wszystkich tych finałach para Osuna–Palafox zmierzyła się z Amerykanami Ralstonem i McKinleyem. W 1961 roku zwyciężyła para amerykańska, rok później meksykańska; w 1963 ponownie wygrali Ralston i McKinley, mimo że Meksykanie mieli w piątym secie finału piłkę meczową.
Z jego nazwiskiem są związane jedyne zwycięstwa Meksyku w turnieju wimbledońskim w grze podwójnej. W 1960 roku, z Ralstonem w parze, pokonali w finale Mike'a Daviesa i Bobby'ego Wilsona 7:5, 6:3, 10:8. Osuna miał wtedy 21 lat, Ralston 17; byli nierozstawieni w turnieju i stanowili jedną z najmłodszych triumfujących par w historii Wimbledonu. W 1963 roku para Osuna–Palafox pokonała w finale Pierre'a Darmona i Jeana-Claude Barclaya.
Osuna wygrywał także inne turnieje i przez kilka lat był notowany w ścisłej czołówce światowej. W ocenie specjalistów był najlepszym graczem sezonu 1963.
Obok występów indywidualnych, startował w Pucharze Davisa. Debiutował w maju 1958 roku i występował do końca życia, osiągając bilans 42 wygranych meczów i 23 porażek. W 1962 roku był uczestnikiem awansu Meksyku do finału Pucharu Davisa; w ostatecznej rozgrywce Meksykanie ulegli Australijczykom w grudniu w Brisbane. Osuna przegrał zarówno obie gry pojedyncze (z Rodem Laverem i Neale'em Fraserem), jak i debla w parze z Palafoxem (przeciw Laverowi i Royowi Emersonowi); finał zakończył się wynikiem 5:0 dla Australii.
Również z reprezentacją Australii Rafael Osuna rozegrał swój ostatni mecz w Pucharze Davisa. W maju 1969 roku w mieście Meksyk nastąpił udany rewanż za porażkę w finale kilka lat wcześniej. Osuna tym razem wygrał wszystkie swoje mecze, pokonując w singlu Raya Ruffelsa i Billa Bowreya oraz w deblu – w parze z Vicentem Zarazuą – Johna Alexandra i Phila Denta. Tym samym meczem zakończył swoją wieloletnią pracę kapitan Australijczyków Harry Hopman.
Kilka tygodni potem Osuna zginął w katastrofie lotniczej pod Salinas Victoria w stanie Nuevo León[1].
W 1979 roku został pośmiertnie przyjęty do międzynarodowej tenisowej galerii sławy[1].
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1963 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta |  Frank Froehling | 7:5, 6:4, 6:2 |
Gra podwójna (3–2)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1960 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Dennis Ralston |  Mike Davies Bobby Wilson | 7:5, 6:3, 10:8 |
| Finalista | 1. | 1961 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | Antonio Palafox | Chuck McKinley Dennis Ralston | 3:6, 4:6, 6:2, 11:13 |
| Zwycięzca | 2. | 1962 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | Antonio Palafox | Chuck McKinley Dennis Ralston | 6:4, 10:12, 1:6, 9:7, 6:3 |
| Zwycięzca | 3. | 1963 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Antonio Palafox |  Jean-Claude Barclay Pierre Darmon | 4:6, 6:2, 6:2, 6:2 |
| Finalista | 2. | 1963 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | Antonio Palafox | Chuck McKinley Dennis Ralston | 7:9, 6:4, 7:5, 3:6, 9:11 |
Przypisy
- ↑ a b Rafael Osuna, International Tennis Hall of Fame [dostęp 2018-03-02].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 29 października 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 29 października 2013].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 29 października 2013].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
