Raffaele Farina

Raffaele Farina

Kardynał prezbiter
Raffaele Farina (2012)
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5 Dominus spes nostra Pan naszą nadzieją
Kraj działania	Watykan
Data i miejsce urodzenia	24 września 1933 Buonalbergo
Archiwista i Bibliotekarz Świętego Kościoła Rzymskiego
Okres sprawowania	2007–2012
Prefekt Apostolskiej Biblioteki Watykańskiej
Okres sprawowania	1997–2007
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Śluby zakonne	25 września 1954
Prezbiterat	1 czerwca 1958
Nominacja biskupia	15 listopada 2006
Sakra biskupia	16 grudnia 2006
Kreacja kardynalska	24 listopada 2007 Benedykt XVI
Kościół tytularny	św. Jana „della Pigna”

Raffaele Farina SDB (ur. 24 września 1933 w Buonalbergo) – włoski duchowny rzymskokatolicki, salezjanin, doktor habilitowany nauk humanistycznych specjalizujący się w dziedzinie historii Kościoła, rektor Papieskiego Uniwersytetu Salezjańskiego w Rzymie 1977−1983 i 1992–1997, sekretarz Papieskiego Komitetu Nauk Historycznych w latach 1981−1989, podsekretarz Papieskiej Rady ds. Kultury w latach 1986−1991, przewodniczący komisji wydawniczej Watykańskiej Księgarni Wydawniczej w latach 1992−2006, prefekt Apostolskiej Biblioteki Watykańskiej w latach 1997–2007, Archiwista i Bibliotekarz Świętego Kościoła Rzymskiego w latach 2007–2012, kardynał diakon w latach 2007–2018, kardynał prezbiter od 2018.

Życiorys

15 sierpnia 1947 wstąpił do nowicjatu salezjanów w Portici (Neapol). Śluby wieczyste złożył 25 września 1954. Studiował teologię na Papieskiej Akademii Salezjańskiej w Turynie, gdzie w 1958 uzyskał dyplom licencjacki. W latach 1962–1963 wykładał historię Kościoła i patrologię na Salezjańskim Wydziale Teologicznym w Castellammare di Stabia (Neapol). W 1965 uzyskał doktorat z historii Kościoła na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, na podstawie pracy o Euzebiuszu z Cezarei. Odbył również trzyletnie studia specjalistyczne w Niemczech za pośrednictwem Fundacji Humboldta, od której otrzymał dwuletnie stypendium na badania naukowe na temat: "Orygenes: Królewskość Chrystusa w Komentarzu do Mateusza" na uniwersytecie w Bonn. W 1965 rozpoczął pracę jako wykładowca historii starożytnej Kościoła oraz metodologii krytycznej na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim w Rzymie, a w 1976 został profesorem zwyczajnym. Był dziekanem Wydziału Teologicznego tego uniwersytetu w latach 1973–1975 oraz jego rektorem w latach 1977–1983 i 1992–1997. Od 1981 był członkiem Papieskiego Komitetu Nauk Historycznych (a w latach 1981–1989 jego sekretarzem). W 1986 został mianowany podsekretarzem Papieskiej Rady ds. Kultury; urząd ten pełnił do 1991. Od 1992 do 2006 był przewodniczącym komisji wydawniczej Watykańskiej Księgarni Wydawniczej. 24 maja 1997 został mianowany prefektem Apostolskiej Biblioteki Watykańskiej, a 15 listopada 2006 biskupem tytularnym Opitergium^[1]. 16 grudnia tegoż roku przyjął święcenia biskupie w bazylice watykańskiej z rąk sekretarza stanu kard. Tarcisia Bertone, któremu towarzyszyli kardynałowie James Stafford i Jean-Louis Tauran. 25 czerwca 2007 zastąpił kardynała Taurana na stanowiskach archiwisty i bibliotekarza Świętego Kościoła Rzymskiego, a zarazem podniesiony został do godności arcybiskupa "ad personam"^[2].

Na konsystorzu, z nominacji Benedykta XVI, w dniu 24 listopada 2007 został włączony do grona kardynałów^[3]. 9 czerwca 2012 przeszedł na emeryturę^[4].

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.

Decyzją papieża Franciszka od 24 czerwca 2013 jest przewodniczącym grupy pięciorga doradców, którzy będą nadzorować Instytut Dzieł Religijnych^[5].

24 września 2013 w związku z ukończeniem 80 lat utracił prawo do czynnego udziału w przyszłych konklawe. 19 maja 2018 promowany przez papieża Franciszka do rangi kardynałów prezbiterów. Zachował dotychczasową diakonię na zasadzie pro hac vice.

Przypisy

Bibliografia

• Raffaele Farina w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2012-06-29]
• Raffaele Farina w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2018-07-03]