Raimonds Vējonis

	Raimonds Vējonis
	Raimonds Vējonis
Data i miejsce urodzenia	15 czerwca 1966 ; Ostrow
	Prezydent Łotwy
Okres	od 8 lipca 2015; do 8 lipca 2019
Przynależność polityczna	Związek Zielonych i Rolników – Łotewska Partia Zielonych
Poprzednik	Andris Bērziņš
Następca	Egils Levits
	Minister obrony Łotwy
Okres	od 22 stycznia 2014; do 7 lipca 2015
Przynależność polityczna	Związek Zielonych i Rolników – Łotewska Partia Zielonych
Poprzednik	Artis Pabriks
Następca	Raimonds Bergmanis
	Minister środowiska Łotwy
Okres	od 7 listopada 2002; do 25 października 2011
Przynależność polityczna	Związek Zielonych i Rolników – Łotewska Partia Zielonych
Poprzednik	Vladimirs Makarovs
Następca	Edmunds Sprūdžs
	Odznaczenia

Raimonds Vējonis (ur. 15 czerwca 1966 w Ostrowie w obwodzie pskowskim) – łotewski polityk, inżynier i biolog, współprzewodniczący Partii Zielonych, minister środowiska (2002–2011) i obrony (2014–2015), poseł na Sejm. W latach 2015–2019 prezydent Łotwy.

Życiorys

W 1989 ukończył studia na wydziale biologii Uniwersytetu Łotwy w Rydze. Następnie kształcił się w instytucie inżynierii wodnej i inżynierii środowiska na Uniwersytecie Technologicznym w Tampere i na wydziale inżynierii środowiska Uniwersytetu Technicznego w Tallinnie. W 1995 uzyskał magisterium na wydziale biologii macierzystej uczelni w Rydze.

W latach 1987–1989 pracował w szkole średniej w Madonie jako nauczyciel biologii, następnie był wicedyrektorem regionalnej rady do spraw ochrony środowiska w Madonie (1989–1996), a także dyrektorem tożsamej instytucji dla regionu Rygi (1996–2002). Od 1997 do 2002 reprezentował państwo we władzach spółki „Getliņi Eko”. Brał udział w licznych projektach państwowych i samorządowych poświęconych ochronie środowiska. Zasiadał również w zarządzie portu Skulte (1997–1998, 2000–2002).

W 1990 dołączył do Łotewskiej Partii Zielonych, od 2003 do 2015 pełnił funkcję współprzewodniczącego tej partii^[2]. W latach 1990–1993 sprawował mandat radnego rady miejskiej Madony. Od 7 listopada 2002 do 16 stycznia 2003 pełnił funkcję ministra ochrony środowiska i rozwoju regionalnego, od 16 stycznia 2003 do 1 stycznia 2011 był ministrem środowiska w kilku kolejnych gabinetach. W okresie od 22 marca 2010 do 20 maja 2010 wykonywał czasowo obowiązki ministra rozwoju regionalnego i samorządności. 6 stycznia 2011 został ponownie ministrem ochrony środowiska i rozwoju regionalnego^[3]. Funkcję tę pełnił do 25 października 2011.

W 2006 i 2010 wybierany do Sejmu z ramienia Związku Zielonych i Rolników, z mandatów rezygnował w związku z pełnieniem funkcji rządowej. W 2011 został posłem na Sejm XI kadencji, stając na czele podkomisji ds. bałtyckich^[4]. 22 stycznia 2014 objął stanowisko ministra obrony w pierwszym rządzie Laimdoty Straujumy^[5]. Ponownie wybrany w tym samym roku do Sejmu, po czym objął dotychczasową funkcję rządową w drugim rządzie Laimdoty Straujumy^[6].

3 czerwca 2015 został wybrany na prezydenta Łotwy^[7]^[8]. Został zaprzysiężony na ten urząd 8 lipca 2015^[9]. Jego kadencja upłynęła 8 lipca 2019.

Życie prywatne

W 1986 zawarł związek małżeński z Ivetą Vējone, z którą ma dwóch synów.

Odznaczenia

Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy – Ukraina, 2018^[10]

Przypisy

↑ Do 16 stycznia 2003 jako minister ochrony środowiska i rozwoju regionalnego. Od 16 stycznia 2003 do 1 stycznia 2011 jako minister środowiska. Od 6 stycznia 2011 ponownie jako minister ochrony środowiska i rozwoju regionalnego.
↑ LīdzpriekšsēdētājiLī (łot.). zp.lv. [dostęp 2017-09-11].
↑ Saeima apstiprina Raimondu Vējoni Vides aizsardzības un reģionālās attīstības ministra amatā (łot.). mk.gov.lv, 6 stycznia 2010. [dostęp 2017-09-11].
↑ Baltijas lietu apakškomisiju vadīs Raimonds Vējonis (łot.). diena.lv, 3 listopada 2011. [dostęp 2017-09-11].
↑ Lāsma Grundule: Saeima pauž uzticību Straujumas valdībai (łot.). diena.lv, 22 stycznia 2014. [dostęp 2017-09-11].
↑ Jānis Kincis: Apstiprina jauno valdību Laimdotas Straujumas vadībā (łot.). diena.lv, 5 listopada 2014. [dostęp 2017-09-11].
↑ Par Valsts prezidentu ievēl Raimondu Vējoni (łot.). tvnet.lv, 3 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-04].
↑ Dominik Wilczewski: Raimonds Vējonis nowym prezydentem Łotwy. przegladbaltycki.pl, 3 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-04].
↑ Raimonds Vējonis becomes President of Latvia (ang.). lsm.lv, 8 lipca 2015. [dostęp 2015-07-08].
↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 387/2018 Про нагородження Р. Вейоніса орденом князя Ярослава Мудрого (ukr.). president.gov.ua, 22 listopada 2018. [dostęp 2021-08-25].

Bibliografia

Biography of President Raimonds Vējonis (ang.). president.lv. [dostęp 2017-09-11].
Raimonds Vējonis (łot.). mk.gov.lv. [dostęp 2017-09-11].

[1] Do 16 stycznia 2003 jako minister ochrony środowiska i rozwoju regionalnego. Od 16 stycznia 2003 do 1 stycznia 2011 jako minister środowiska. Od 6 stycznia 2011 ponownie jako minister ochrony środowiska i rozwoju regionalnego.

[2] LīdzpriekšsēdētājiLī (łot.). zp.lv. [dostęp 2017-09-11].

[3] Saeima apstiprina Raimondu Vējoni Vides aizsardzības un reģionālās attīstības ministra amatā (łot.). mk.gov.lv, 6 stycznia 2010. [dostęp 2017-09-11].

[4] Baltijas lietu apakškomisiju vadīs Raimonds Vējonis (łot.). diena.lv, 3 listopada 2011. [dostęp 2017-09-11].

[5] Lāsma Grundule: Saeima pauž uzticību Straujumas valdībai (łot.). diena.lv, 22 stycznia 2014. [dostęp 2017-09-11].

[6] Jānis Kincis: Apstiprina jauno valdību Laimdotas Straujumas vadībā (łot.). diena.lv, 5 listopada 2014. [dostęp 2017-09-11].

[7] Par Valsts prezidentu ievēl Raimondu Vējoni (łot.). tvnet.lv, 3 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-04].

[8] Dominik Wilczewski: Raimonds Vējonis nowym prezydentem Łotwy. przegladbaltycki.pl, 3 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-04].

[9] Raimonds Vējonis becomes President of Latvia (ang.). lsm.lv, 8 lipca 2015. [dostęp 2015-07-08].

[10] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 387/2018 Про нагородження Р. Вейоніса орденом князя Ярослава Мудрого (ukr.). president.gov.ua, 22 listopada 2018. [dostęp 2021-08-25].

[a-11] Głowa państwa jako Przewodniczący Łotewskiej Rady Ludowej (1918–1920), a następnie Przewodniczący Zgromadzenia Konstytucyjnego (1920–1922)

[b-12] Głowa państwa jako Przewodniczący Rady Najwyższej

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[A]

[B]

1918–1940	Jānis Čakste (1918–1922)^[A] Jānis Čakste (1922–1925) Pauls Kalniņš (p.o., 1925) Jānis Čakste (1925–1927) Pauls Kalniņš (p.o., 1927) Gustavs Zemgals (1927–1930) Pauls Kalniņš (p.o., 1930) Alberts Kviesis (1930–1936) Kārlis Ulmanis (1936–1940) Augusts Kirhenšteins (p.o., 1940)
Od 1990	Anatolijs Gorbunovs (1990–1993)^[B] Guntis Ulmanis (1993–1999) Vaira Vīķe-Freiberga (1999–2007) Valdis Zatlers (2007–2011) Andris Bērziņš (2011–2015) Raimonds Vējonis (2015–2019) Egils Levits (od 2019)

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne