Rainer Schüttler
 | ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 25 kwietnia 1976 | |||||||||
| Wzrost | 180 cm | |||||||||
| Gra | praworęczna, oburęczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny | 1995 | |||||||||
| Zakończenie kariery | październik 2012 | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 4 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 5 (26 kwietnia 2004) | |||||||||
| Australian Open | F (2003) | |||||||||
| Roland Garros | 4R (2003) | |||||||||
| Wimbledon | SF (2008) | |||||||||
| US Open | 4R (2003) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 4 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 40 (11 lipca 2005) | |||||||||
| Australian Open | 2R (2004, 2007, 2010–2011) | |||||||||
| Roland Garros | QF (2007) | |||||||||
| Wimbledon | QF (2005) | |||||||||
| US Open | 2R (2003, 2004, 2006–2008) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Rainer Schüttler (ur. 25 kwietnia 1976 w Korbach) – niemiecki tenisista, srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Atenach (2004) w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
Występował jako tenisista zawodowy od 1995 roku do 2012 roku[1]. Jego pierwszym znaczącym sukcesem było wygranie turnieju rangi ATP World Tour w Ad-Dausze na początku sezonu 1999, gdzie w drodze po końcowy sukces pokonał m.in. Gorana Ivaniševicia i Tima Henmana. Rok później dotarł w Ad-Dausze do finału, ale musiał w nim uznać wyższość Fabrica Santoro.
W 2001 roku Niemiec wygrał singlowy turniej w Szanghaju, gdzie w finale pokonał Szwajcara Michela Kratochvila oraz deblowe zawody w Stuttgarcie. Partnerem deblowym Schüttlera był wówczas Guillermo Cañas. Ponadto awansował do finałów singlowych rozgrywek w Hongkongu (porażka z Marcelo Ríosem) oraz Petersburgu (porażka z Maratem Safinem).
Sezon 2002 Niemiec zakończył z jednym singlowym finałem, na ziemnych kortach w Monachium, gdzie w meczu finałowym nie sprostał Junusowi al-Ajnawiemu. Na początku 2003 roku dotarł do finału turnieju wielkoszlemowego, Australian Open. Odniósł w Melbourne Park kilka znaczących zwycięstw, pokonując m.in. Richarda Krajicka, Davida Nalbandiana i w półfinale Andy'ego Roddicka. W finale uległ Andre Agassiemu w trzech setach. Do końca sezonu triumfował w Lyonie, po zwycięstwie w finale nad Arnaudem Clémentem oraz Tokio, gdzie wygrał spotkanie finałowe z Sébastienem Grosjeanem. Ponadto zagrał w finale gry pojedynczej w Costa do Sauipe (porażka ze Sjengiem Schalkenem) oraz gry podwójnej, razem z Michaelem Kohlmannem, w Petersburgu. Na koniec sezonu zakwalifikował się do turnieju Tennis Masters Cup, gdzie osiągnął półfinał, w którym po raz kolejny w sezonie uległ Agassiemu.
W kwietniu 2004 roku Niemiec awansował do finału singla rozgrywek ATP Masters Series w Monte Carlo, eliminując po drodze m.in. Lleytona Hewitta oraz Carlosa Moyę; w finale został pokonany przez Guillermo Corię. We wrześniu, razem z Nicolasem Kieferem, zdobył srebrny medal podczas igrzysk olimpijskich w Atenach. Niemiecka para pokonała m.in. hinduski debel rozstawiony z nr 5. - Mahesh Bhupathi-Leander Paes, jednak w finale przegrała z duetem Fernando González-Nicolás Massú nie wykorzystując czterech piłek meczowych.
Kolejny deblowy finał Schüttler rozegrał w lipcu 2005 roku w Gstaad, będąc w parze z Michaelem Kohlmannem, jednak finałowe spotkanie przegrał z Czechami Františkiem Čermákiem i Leošem Friedlem. W 2006 roku zawodnik niemiecki doszedł ponownie z Kohlmannem, do finału turnieju w Halle, jednak nie sprostał zespołowi Fabrice Santoro-Nenad Zimonjić. W lutym 2007 roku, tym razem już z Chrisem Haggardem, osiągnął finał debla w San José, lecz został pokonany przez Erica Butoraca i Jamiego Murraya.
Rok 2008 Schüttler ukończył z dwoma wygranymi turniejami w grze podwójnej, w Houston, w parze z Ernestsem Gulbisem oraz Monachium wspólnie z Michaelem Berrerem. Ponadto w czerwcu doszedł do półfinału Wimbledonu w grze pojedynczej, eliminując w m.in. Jamesa Blake'a; przegrał z Rafaelem Nadalem.
Od roku 1998 reprezentował Niemcy w Pucharze Davisa, rozgrywając łącznie dla zespołu 15 pojedynków singlowych, z których 9 wygrał, z kolei w deblu zanotował 3 porażki.
Schüttler posiadał opinię gracza mało błyskotliwego, ale imponującego przygotowaniem fizycznym i szybkością. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 5. miejscu pod koniec kwietnia 2004 roku, natomiast w zestawieniu deblistów w lipcu 2005 roku zajmował 40. pozycję.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (4–8)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 10 stycznia 1999 | Doha | Twarda |  Tim Henman | 6:4, 5:7, 6:1 |
| Finalista | 1. | 11 kwietnia 1999 | Ćennaj | Twarda |  Byron Black | 4:6, 6:1, 3:6 |
| Finalista | 2. | 9 stycznia 2000 | Doha | Twarda |  Fabrice Santoro | 6:3, 5:7, 0:3 krecz |
| Zwycięzca | 2. | 23 września 2001 | Szanghaj | Twarda |  Michel Kratochvil | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 3. | 30 września 2001 | Hongkong | Twarda |  Marcelo Ríos | 6:7(3), 2:6 |
| Finalista | 4. | 28 października 2001 | Petersburg | Twarda (hala) |  Marat Safin | 6:3, 3:6, 3:6 |
| Finalista | 5. | 5 maja 2002 | Monachium | Ceglana |  Junus al-Ajnawi | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 6. | 26 stycznia 2003 | Australian Open, Melbourne | Twarda |  Andre Agassi | 2:6, 2:6, 1:6 |
| Finalista | 7. | 14 września 2003 | Costa do Sauípe | Twarda |  Sjeng Schalken | 2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 3. | 5 października 2003 | Tokio | Twarda | Sébastien Grosjean | 7:6(5), 6:2 |
| Zwycięzca | 4. | 12 października 2003 | Lyon | Dywanowa (hala) | Arnaud Clément | 7:5, 6:3 |
| Finalista | 8. | 25 kwietnia 2004 | Monte Carlo | Ceglana |  Guillermo Coria | 2:6, 1:6, 3:6 |
Gra podwójna (4–5)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 22 lipca 2001 | Stuttgart | Ceglana | Guillermo Cañas |  Michael Hill Jeff Tarango | 4:6, 7:6(1), 6:4 |
| Finalista | 1. | 26 października 2003 | Petersburg | Twarda (hala) |  Michael Kohlmann |  Julian Knowle Nenad Zimonjić | 6:7(1), 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 9 stycznia 2005 | Ćennaj | Twarda |  Lu Yen-hsun |  Mahesh Bhupathi Jonas Björkman | 7:5, 4:6, 7:6(4) |
| Finalista | 2. | 22 sierpnia 2004 | Ateny | Twarda | Nicolas Kiefer | Fernando González Nicolás Massú | 2:6, 6:4, 6:3, 6:7(7), 4:6 |
| Finalista | 3. | 10 lipca 2005 | Gstaad | Ceglana | Michael Kohlmann |  František Čermák Leoš Friedl | 6:7(6), 6:7(11) |
| Finalista | 4. | 18 czerwca 2006 | Halle | Trawiasta | Michael Kohlmann | Fabrice Santoro Nenad Zimonjić | 0:6, 4:6 |
| Finalista | 5. | 18 lutego 2007 | San José | Twarda (hala) |  Chris Haggard | Eric Butorac Jamie Murray | 5:7, 6:7(6) |
| Zwycięzca | 3. | 20 kwietnia 2008 | Houston | Ceglana |  Ernests Gulbis |  Pablo Cuevas Marcel Granollers | 7:5, 7:6(3) |
| Zwycięzca | 4. | 4 maja 2008 | Monachium | Ceglana | Michael Berrer | Scott Lipsky David Martin | 7:5, 3:6, 10–8 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
| Turniej | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | – | 1R | 2R | 4R | 3R | F | 1R | 2R | 1R | 1R | 2R | 1R | 2R | 1R | – | 0 / 13 | 15–13 |
| French Open | – | 1R | 1R | 1R | 2R | 4R | 1R | 1R | 1R | – | 1R | 1R | 1R | 1R | – | 0 / 12 | 4–12 |
| Wimbledon | 1R | 2R | 3R | 2R | 3R | 4R | 3R | 1R | 1R | – | SF | 2R | 2R | 2R | – | 0 / 13 | 19–13 |
| US Open | – | 1R | 3R | 2R | 1R | 4R | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | – | – | 0 / 12 | 7–12 |
| Bilans spotkań | 0–1 | 1–4 | 5–4 | 5–4 | 5–4 | 15–4 | 2–4 | 2–4 | 0–4 | 0–2 | 6–4 | 1–4 | 2–4 | 1–3 | 0–0 | N/A | 45–50 |
Przypisy
- ↑ James Buddell: Schuettler Retires From Professional Tennis After 17-Year Career s (ang.). atpworldtour.com, 11 października 2012. [dostęp 2012-11-09].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-09-28] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-09-28] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2014-09-28] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Autor: Diane Krauss (DianeAnna), Licencja: CC-BY-SA-3.0
The German tennis player Rainer Schüttler at the public training for the World Team Cup in Düsseldorf, Germany, 2005.