Raisa Gorbaczowa

Raisa Gorbaczowa

Раиса Горбачёва

(c) RIA Novosti archive, image #684237 / Yuryi Abramochkin / CC-BY-SA 3.0 Raisa Gorbaczowa (1985)
Imię i nazwisko po urodzeniu	Raisa Maksimowna Titarienko
Data i miejsce urodzenia	5 stycznia 1932 Rubcowsk
Data i miejsce śmierci	20 września 1999 Münster
Pierwsza dama Związku Radzieckiego
Okres	od 11 marca 1985 do 25 grudnia 1991
Poprzedniczka	Anna Czernienko[1]
Następczyni	Naina Jelcyna[2]

Raisa Maksimowna Gorbaczowa (ros. Раиса Максимовна Горбачёва, z domu Titarienko ros. Титаре́нко; ur. 5 stycznia 1932 w Rubcowsku, zm. 20 września 1999 w Münsterze) – rosyjska socjolożka, nauczycielka, działaczka społeczna, żona sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego i prezydenta ZSRR Michaiła Gorbaczowa.

Życiorys

Urodziła się 5 stycznia 1932 w Rubcowsku w Kraju Ałtajskim^[3]. Była córką inżyniera kolejowego^[4]. Ukończyła naukę w szkole średniej z najwyższym odznaczeniem^[4]. Podjęła studia filozoficzne na Uniwersytecie Moskiewskim im. M.W. Łomonosowa, które ukończyła w 1955^[4]. Podczas studiów poznała w domu akademickim w Moskwie Michaiła Gorbaczowa, którego wkrótce potem poślubiła i po 1955 oboje osiedli w Stawropolu^[4]. W Kraju Stawropolskim zamieszkiwała z mężem przez kolejne 23 lata pracując jako nauczycielka w szkole^[4]. Przez męża była określana zdrobniale „Rajeczka”^[4]. Oboje mieli córkę Irinę (ur. 1957), która została lekarzem i żoną chirurga Anatolija Winganskiego, a potem biznesmena Andrieja Truchaczowa^[4].

Wykładała filozofię (w 1967 obroniła doktorat z socjologii). Po 1985, po wyborze męża na najwyższy urząd partyjno-państwowy, zajęła się działalnością społeczną. Utworzyła m.in. Radziecki Fundusz Kultury (założony jesienią 1986, finansujący odbudowę cerkwi i pomników oraz zakup za granicą arcydzieł rosyjskiej sztuki), w którym zasiadła^[4]. Zajmowała się także działalnością charytatywną. Towarzysząc mężowi w licznych spotkaniach zagranicznych, zdobyła znaczną popularność za granicą. Otrzymała liczne tytuły honorowe, a także doktoraty honoris causa.

W ZSRR jej styl życia wywoływał zarówno pozytywne, jak i negatywne reakcje. Podczas sierpniowego puczu w 1991 aresztowanie męża przypłaciła zawałem. Później brała udział w różnych społecznych projektach. Uważa się, że wywierała znaczny wpływ na męża. Zmarła na białaczkę w Münsterze w Niemczech.

Przypisy

Bibliografia

• B. Jordan, A. Lenz, Księga 100 polityków stulecia, tłum. A. Sąpoliński, Interart, Warszawa 1997. ISBN 83-7060-508-7.
• BrianB. Mooney BrianB., 100 największych przywódców, MarekM. Urbański (tłum.), Warszawa: Świat Książki, 2008, ISBN 978-83-7391-958-7 .
• J. Robert Wegs, Robert Ladrech: Europa po 1945 roku. Zarys historii. Warszawa: Książka i Wiedza, 2008. ISBN 978-83-05-13540-5.
• Andriej Graczow: Gorbaczow. Warszawa: Iskry, 2003. ISBN 83-207-1730-2.
• Andrzej Bilik: Polityka, politycy, wyd. Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, Warszawa 1992. ISBN 83-7066-052-5.
• Witold Żygulski. Raisa i Michaił. Superpara. „Nowiny”. Nr 160, s. 1-2, 11 lipca 1988.