Rajd na Choiseul

Rajd na Choiseul

II wojna światowa, wojna na Pacyfiku
Czas	28 października – 3 listopada 1943
Miejsce	Choiseul na Wyspach Salomona
Wynik	nierozstrzygnięta
Strony konfliktu
Japonia  Stany Zjednoczone  Australia
Dowódcy
Minoru Sasaki[a][1] Vicotr H. Krulak
Siły
3000 – 7000 żołnierzy[b][1][2] 750 żołnierzy[3]
Straty
143 zabitych, 2 barki zatopione[4] 13 zabitych[4]
Położenie na mapie Wysp Salomona miejsce bitwy
6°53′S 156°37′E/-6,883333 156,616667

Rajd na Choiseul – operacja niewielkich sił alianckich przeprowadzona w dniach od 28 października do 3 listopada 1943 roku podczas kampanii na Wyspach Salomona. Marines z 2. batalionu desantowego pod dowództwem ppłk. Victora H. Krulaka, wylądowali na okupowanym przez Japończyków Choiseul w północnych Salomonach i w ciągu siedmiu dni przeprowadzili rajdy na siły japońskiej armii i marynarki na odległość ponad 40 km.

Rajd miał za zadanie odwrócić uwagę Japończyków od planowanego alianckiego desantu w Zatoce Cesarzowej Augusty na zachodnim wybrzeżu Bougainville. Rajd miał przekonać japońskich dowódców, że desant odbędzie się na wschodniej części wyspy.

Preludium

1 października 1943 roku wyspa Choiseul oraz Treasury Islands nadal znajdowały się w rękach Japończyków. Planiści na południowym Pacyfiku wymyślili, że jednoczesne lądowanie na tych wyspach wprowadzi w błąd nieprzyjaciela i odwróci jego uwagę od Bougainville. Amerykanie nie zamierzali okupować Choiseul, bo nie miała ona żadnej wartości wojskowej, ale zajęcie wysp Treasury z ich Blanche Harbor umożliwiłoby zbudowanie tam stacji radarowej, bazy dla kutrów torpedowych i punktu etapowego dla małych jednostek kierujących się na Bougainville^[5].

Przebieg operacji

27 października, po wyładowaniu wojska w Blanche Harbor na Mono, niszczyciele-transportowce „Kilty”, „Ward”, „Crosby” i „McKean” zawinęły do portu na Vella Lavella i przyjęły na pokład 2. Batalion Spadochronowy w sile 725 ludzi, należący do I Korpusu Desnatowego Marines, którym dowodził podpułkownik Victor H. Krulak. Jeszcze tego samego dnia tuż przed północą, spadochroniarze kierowani przez strażnika wybrzeża C. W. Setona wylądowali na Choiseul od strony cieśniny Slot. Transportowce wycofały się, pozostawiając flotę gumowych pontonów obsadzonych przez marynarzy floty i Marines. Amerykanie zaatakowali wrogi posterunek o świcie, a następnie trafili na silny opór w pobliżu Sangigai, 25 mil od Przylądka Zachodniego, gdzie znajdowało się ponad tysiąc japońskich żołnierzy ewakuowanych z Kolombangary. Z Munda nadeszło wsparcie lotnicze, ale lotnicy wzięli gumowe pontony Marines za pontony wroga. Po południu 30 października Marines wyparli wroga z Sangigai i zniszczyli japońską bazę barek. Dwa plutony skierowały się pontonami na północny zachód wzdłuż wybrzeża i dokonały spustoszenia w japońskiej bazie zaopatrzeniowej na wyspie na południe od Przylądka Zachodniego, wycofując się na pokładzie kutra torpedowego^[6]. 2 listopada rajd został nagle załamał się, kiedy w japońską zasadzkę wpadło 40-50 Marines. 3 żołnierzy zostało rannych, z czego jeden ciężko. Marines zostali uratowani przez kuter PT-59, pod dowództwem por. Johna F. Kennedy’ego^[7]. Generał Vandergrift na wieść, że Japończycy przesuwają posiłki z południowej części Choiseul, rozkazał Krulakowi wycofać się i 4 listopada wysłał po Marines trzy LCI^[6].

Po bitwie

Podczas operacji batalion Krulaka złożony z 725 ludzi, wspierany przez australijskich strażników wybrzeża i rdzennych mieszkańców Choiseul zabił 143 Japończyków przy stracie 14 Marines (12 zabitych, 2 zaginionych), w akcjach, które później generał major Roy Geiger opisał jako „serię krótkich akcji zaczepnych przeprowadzanych w celu wyprowadzenia przeciwnika z równowagi i ukryć siły mające wysadzić desant w Zatoce Cesarzowej Augusty”^[8].

Operacja ta, razem z Operacją Goodtime, miała na celu odwrócić uwagę japońskiej 17. Armii od następnego głównego celu aliantów na Wyspach Salomona^[9]. Ostateczny wpływ rajdu na japońską odpowiedź na alianckie lądowanie na Bougainville jest niejasna. Część historyków uważa, że rajd skutecznie odciągnął uwagę Japończyków, podczas gdy inni zajmują przeciwne stanowisko. Po zakończeniu rajdu strażnicy wybrzeża denerwowali się, ponieważ tubylcy na Choiseul byli przekonani, że Japończycy odparli atak Marines. Zdobyte później dokumenty ujawniły, że w Rabaulu spodziewano się lądowania w Zatoce Cesarzowej Augusty, jednak w japońskiej kwaterze głównej w Kahili sądzono, że to Shortland i Choiseul stanowiły główne cele i wydano odpowiednie dyspozycje^[6].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• James F. Christ: Mission Raise Hell: The U.S. Marines on Choiseul, October-November 1943. Annapolis, MD, USA: Naval Institute Press, 2006. ISBN 1-59114-113-3. (ang.).
• Donovan, Robert J. (2001). PT 109: John F. Kennedy in WWII, 40th Anniversary Edition, McGraw Hill (przedruk), ISBN 0-07-137643-7 (ang.)
• Eric Augustus Feldt: The Coastwatchers. Victoria, Australia: Penguin Books, 1991. ISBN 0-14-014926-0. (ang.).
• The Treasuries and Choiseul. W: Harry A. Gailey: Bougainville, 1943-1945: The Forgotten Campaign. Lexington, Kentucky, USA: University Press of Kentucky, 1991. ISBN 0-8131-9047-9. (ang.).
• Walter Lord: Lonely Vigil; Coastwatchers of the Solomons. New York: Naval Institute Press, 2006. ISBN 1-59114-466-3. (ang.).
• Bougainville Campaign. W: William L. McGee: The Solomons Campaigns, 1942-1943: From Guadalcanal to Bougainville--Pacific War Turning Point, Volume 2 (Amphibious Operations in the South Pacific in WWII). BMC Publications, 2002. ISBN 0-9701678-7-3. (ang.).
• Christopher Chant: The Encyclopedia of Code Names of World War II. London: Routledge & Kegan Paul, 1986. ISBN 0-7102-0718-2. (ang.).
• Samuel Eliot Morison: Przełamanie Bariery Bismarcka. Wyd. I. T. 6. Gdańsk: Finna, 2010, seria: History of United States Naval Operations in World War II. ISBN 978-83-65201-32-4.

Linki zewnętrzne

• John C. Chapin: TOP OF THE LADDER: Marine Operations in the Northern Solomons. Marine Corps History and Museums Division, 1997. s. 1. (ang.).
• Jon T. Hoffman: SILK CHUTES AND HARD FIGHTING: US. Marine Corps Parachute Units in World War II: Choiseul. Marine Corps History and Museums Division. s. 1. (ang.).
• David C. Fuquea: Bougainville: The Amphibious Assault Enters Maturity. Naval War College Review, Vol. L, No. 1, 1997. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-10-08)]. (ang.).
• John Jr. Miller: CARTWHEEL: The Reduction of Rabaul. Office of the Chief of Military History, U.S. Department of the Army, 1959. s. 418. (ang.).
• John M. Rentz: Bougainville and the Northern Solomons. Historical Branch, Headquarters, U.S. Marine Corps, 1946. (ang.).
• Henry I. Shaw, Douglas T. Kane: Volume II: Isolation of Rabaul. 1963. (ang.).
• Duane T. Hove: American Warriors: Five Presidents in the Pacific Theater of World War II. Burd Street Press, 2003. (ang.).