Rajdowe Mistrzostwa Świata 1991
Liczba rajdów | 14 |
---|---|
Pierwsza runda | |
Ostatnia runda | |
Mistrzowie | |
Kierowcy | |
Konstruktorzy | |
Poprzedni sezon • Następny sezon |
Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1991 były 19. sezonem Rajdowych Mistrzostw Świata FIA. Sezon składał się z 14 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1991 został fiński kierowca Juha Kankkunen startujący samochodem Lancia Delta Integrale 16V, wyprzedził on Hiszpana Carlosa Sainza i Francuza Didiera Auriola. Tytuł konstruktorów wygrała Lancia przed Toyotą i Mitsubishi.
Kalendarz
W sezonie 1991 kalendarz mistrzostw świata składał się z czternastu rajdów, to o dwa więcej niż w poprzednim sezonie, nowymi w kalendarzu były rajdy Szwecji i Hiszpanii.
Runda | Data | Nazwa rajdu | Zwycięzca | Wyniki |
---|---|---|---|---|
1 | 24–30 stycznia | 59. Rajd Monte Carlo | Carlos Sainz | Wyniki |
2 | 16–18 lutego | 40. Rajd Szwecji | Kenneth Eriksson | Wyniki |
3 | 5–9 marca | 25. Rajd Portugalii | Carlos Sainz | Wyniki |
4 | 27 marca – 1 kwietnia | 39. Rajd Safari | Juha Kankkunen | Wyniki |
5 | 28 kwietnia – 1 maja | 35. Rajd Francji | Carlos Sainz | Wyniki |
6 | 2–5 czerwca | 38. Rajd Grecji | Juha Kankkunen | Wyniki |
7 | 26–30 czerwca | 21. Rajd Nowej Zelandii | Carlos Sainz | Wyniki |
8 | 23–27 lipca | 11. Rajd Argentyny | Carlos Sainz | Wyniki |
9 | 22–25 sierpnia | 41. Rajd Finlandii | Juha Kankkunen | Wyniki |
10 | 20–24 września | 4. Rajd Australii | Juha Kankkunen | Wyniki |
11 | 13–17 października | 33. Rajd San Remo | Didier Auriol | Wyniki |
12 | 27–31 października | 23. Rajd Wybrzeża Kości Słoniowej | Kenjiro Shinozuka | Wyniki |
13 | 10–13 listopada | 27. Rajd Hiszpanii | Armin Schwarz | Wyniki |
14 | 24–27 listopada | 47. Rajd Wielkiej Brytanii | Juha Kankkunen | Wyniki |
Zespoły i kierowcy
Zespół | Producent | Samochód | Opony | Kierowca | Rundy |
---|---|---|---|---|---|
Jolly Club | Lancia | Delta Integrale 16V | M | Didier Auriol | 1–3, 5–11, 14 |
Dario Cerrato | 11 | ||||
Andrea Aghini | 11, 13 | ||||
Gustavo Trelles | 13 | ||||
Toyota Team Europe | Toyota | Celica GT-Four ST165 | P | Carlos Sainz | 1, 3–11, 13–14 |
Armin Schwarz | 1, 3, 5–6, 9–11, 13 | ||||
Marc Duez | 1, 3, 5, 14 | ||||
Mats Jonsson | 2, 9, 14 | ||||
Leif Asterhag | 2 | ||||
Björn Waldegård | 4 | ||||
Mikael Ericsson | 4, 6, 8, 14 | ||||
Mohammed bin Sulayem | 8 | ||||
Neal Bates | 10 | ||||
Renaud Verreydt | 11 | ||||
Martini Lancia | Lancia | Delta HF Integrale 16V | M | Miki Biasion | 1, 3–4, 6, 8, 11, 14 |
Bruno Saby | 1, 5, 14 | ||||
Juha Kankkunen | 1, 3–4, 6–11, 13–14 | ||||
Yves Loubet | 1, 5 | ||||
Jorge Recalde | 4, 8, 10 | ||||
Mitsubishi Ralliart Europe | Mitsubishi | Galant VR-4 | M | Timo Salonen | 1–2, 6, 9–10, 14 |
Kenneth Eriksson | 1–2, 6, 9–10, 14 | ||||
Kenjiro Shinozuka | 4, 12 | ||||
Ross Dunkerton | 7, 10 | ||||
Patrick Tauziac | 12 | ||||
Ford Motor Co | Ford | Sierra RS Cosworth 4x4 | P | Alex Fiorio | 1, 3, 6, 11 |
François Delecour | 1, 3, 5–6, 11, 13–14 | ||||
Malcolm Wilson | 1, 3, 5–6, 11, 14 | ||||
Gwyndaf Evans | 2, 14 | ||||
Bernard Béguin | 5 | ||||
Gianfranco Cunico | 5, 11 | ||||
Ari Vatanen | 9 | ||||
Mía Bardolet | 13 | ||||
Mazda Rally Team Europe | Mazda | 323 GT-X | M | Hannu Mikkola | 1–3, 6, 9, 14 |
Jesús Puras | 1, 3 | ||||
Grégoire de Mévius | 1, 3, 6, 8, 11, 14 | ||||
Ingvar Carlsson | 2, 7, 10 | ||||
Rod Millen | 7, 10 | ||||
Tommi Mäkinen | 9, 14 | ||||
Mikael Sundstöm | 9 | ||||
Subaru Rally Team Europe | Subaru | Legacy RS | M | Markku Alén | 2–3, 6–7, 9, 14 |
François Chatriot | 2–3, 5 | ||||
Ian Duncan | 4 | ||||
Patrick Njiru | 4, 10 | ||||
Peter Bourne | 7, 10 | ||||
Ari Vatanen | 14 | ||||
Colin McRae | 14 | ||||
Nissan Motorsports Europe | Nissan | Sunny GTi-R | D | Stig Blomqvist | 4, 6, 9, 14 |
Mike Kirkland | 4 | ||||
David Llewellin | 4, 6, 9, 14 | ||||
Stratis Hatzipanayiotou | 6 | ||||
Audi Sport | Audi | 90 Quattro | M | Rudi Stohl | 4, 8, 12 |
Patrice Servant | 12 | ||||
Société Diac | Renault | Clio 16S | M | Jean Ragnotti | 5 |
Philippe Bugalski | 5 | ||||
Prodrive BMW | BMW | M3 | P | Patrick Bernardini | 5 |
Frédéric Dor | 5 |
Wyniki
Klasyfikacja kierowców
Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1991 zaliczane było pierwszych dziesięć miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:
Pozycja | 1º | 2º | 3º | 4º | 5º | 6º | 7º | 8º | 9º | 10º |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Punkty | 20 | 15 | 12 | 10 | 8 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Do końcowego wyniku liczone było dziewięć najlepszych startów, aby zostać mistrzem co najmniej jeden start musiał odbyć się poza Europą[1]. Wyniki rajdów nie liczone w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach.
|
Klasyfikacja zespołowa
W sezonie 1991 system punktacji producentów składał się z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano. Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:
Pozycja | 1º | 2º | 3º | 4º | 5º | 6º | 7º | 8º | 9º | 10º |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Punkty | 10 | 9 | 8 | 7 | 6 | 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:
Pozycja | 1º | 2º | 3º | 4º | 5º | 6º | 7º | 8º |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Punkty | 8 | 7 | 6 | 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Do klasyfikacji końcowej sezonu było branych siedem najlepszych występów. Aby zostać mistrzem co najmniej jeden start musiał odbyć się poza Europą i należało wystartować w co najmniej ośmiu rajdach. Wyniki rajdów nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. Rajdy Szwecji, Nowej Zelandii, Wybrzeża Kości Słoniowej i Hiszpanii nie był brane pod uwagę w klasyfikacji zespołowej[1].
Miejsce | Zespół | MCO | PRT | KEN | FRA | GRE | ARG | FIN | AUS | ITA | GBR | Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Lancia | (2) | (2) | 1 | (2) | 1 | 2 | 1 | 1 | 1 | 1 | 137 |
2 | Toyota | 1 | 1 | 2 | 1 | 2 | 1 | (4) | 3 | (6) | (3) | 128 |
3 | Mitsubishi | 8 | 8 | 7 | 3 | 2 | 2 | 62 | ||||
4 | Ford | 3 | 3 | 7 | 4 | 6 | 54 | |||||
5 | Mazda | 7 | 8 | 9 | 5 | 6 | 7 | 44 | ||||
6 | Subaru | 5 | 6 | 9 | 4 | 5 | 42 | |||||
7 | Nissan | 5 | 9 | 8 | 16 | |||||||
8 | BMW | 7 | 6 | |||||||||
9 | Renault | 8 | 4 | |||||||||
10 | Daihatsu | 9 | 2 | |||||||||
Miejsce | Zespół | MCO | PRT | KEN | FRA | GRE | ARG | FIN | AUS | ITA | GBR | Pkt |
Puchar kierowców samochodów produkcyjnych (Grupa N)
Do końcowej klasyfikacji brano pod uwagę sześć najlepszych startów, aby zawodnik mógł być sklasyfikowany co najmniej jeden ze startów musiał odbyć się poza Europą[1].
Miejsce | Kierowca | MCO | SWE | PRT | KEN | FRA | GRE | NZL | ARG | FIN | AUS | ITA | CIV | ESP | GBR | Pkt. |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Gregoire de Mevius | – | – | 13 | – | – | 10 | – | 13 | – | – | 10 | – | – | 5 | 51 |
2 | Stig-Olov Walfridsson | – | 13 | – | – | – | – | – | – | 10 | – | – | – | – | – | 23 |
3 | Fernando Capdevila | – | – | 5 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 13 | – | 18 |
4 | Piergiorgio Bedini | – | – | 10 | – | – | – | – | – | – | – | 7 | – | – | – | 17 |
5 | Ed Ordynski | – | 2 | – | – | – | – | – | – | 1 | 13 | – | – | – | – | 16 |
6 | Dave Strong | – | – | – | – | – | – | 8 | – | – | 7 | – | – | – | – | 15 |
7 | Carlos Saúl Facundo Menem | – | – | – | – | – | 7 | – | – | – | – | – | – | 7 | – | 14 |
8 | Christophe Spiliotis | 13 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 13 |
8= | Michael Hughes | – | – | – | 13 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 13 |
8= | Jean-Pierre Manzagol | – | – | – | – | 13 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 13 |
8= | Stratis Hatzipanayiotou | – | – | – | – | – | 13 | – | – | – | – | – | – | – | – | 13 |
8= | Ross Meekings | – | – | – | – | – | – | 13 | – | – | – | – | – | – | – | 13 |
8= | Jouko Puhakka | – | – | – | – | – | – | – | – | 13 | – | – | – | – | – | 13 |
8= | Giovanni Manfrinato | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 13 | – | – | – | 13 |
8= | Philippe Doué | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 13 | – | – | 13 |
8= | Robbie Head | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 13 | 13 |
17 | Auguste Turiani | – | – | – | – | – | – | – | 10 | – | – | 3 | – | – | – | 13 |
Przypisy
- ↑ a b c Home > Seasons > Season 1991 > Championship standings. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Wyniki sezonu na stronie eWRC.com
Media użyte na tej stronie
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Flaga Finlandii
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flag of the Ivory Coast, written by Jon Harald Søby, modified by Zscout370. The colors match to what is reported at http://fotw.vexillum.com/flags/ci.html.
Map of World Rally Championship rallies held in 1991. Color coding is black for tarmac events, brown for gravel, blue for snow/ice, and red for mixed surface events.
(c) espinya, CC BY-SA 3.0
Schwarz, Rallye Catalunya 1991.