Rajdowe Mistrzostwa Świata 1994
 | |
| Liczba rajdów | 10 |
|---|---|
| Pierwsza runda | |
| Ostatnia runda | |
| Mistrzowie | |
| Kierowcy | |
| Konstruktorzy | |
| Poprzedni sezon • Następny sezon | |
Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1994 były 22 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 10 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1994 został francuski kierowca Didier Auriol startujący samochodem Toyota Celica Turbo 4WD, wyprzedził on Carlosa Sainza i Juhe Kankkunena. Tytuł konstruktorów wygrała Toyota przed Subaru i Fordem.
Kalendarz
W sezonie 1994 kalendarz mistrzostw świata składał się z dziesięciu rajdów, było to o trzy mniej niż w rok wcześniej, wynikało to z wprowadzonego systemu rotacji rajdów związanego z radykalnym sposobem na obniżenie kosztów mistrzostw świata. Rajdy Szwecji, Australii i Hiszpanii trafiły do kalendarza 2-litrowego Pucharu Świata FIA w roku 1994[1].
| Runda | Data | Nazwa rajdu | Zwycięzca | Wyniki |
|---|---|---|---|---|
| 1 | 22–27 stycznia |  62. Rajd Monte Carlo |  François Delecour | Wyniki |
| 2 | 1-4 marca |  28. Rajd Portugalii |  Juha Kankkunen | Wyniki |
| 3 | 31 marca-3 kwietnia |  42. Rajd Safari | Ian Duncan | Wyniki |
| 4 | 5–7 maja | 38. Rajd Francji | Didier Auriol | Wyniki |
| 5 | 29–31 maja |  41. Rajd Grecji |  Carlos Sainz | Wyniki |
| 6 | 30 czerwca–2 lipca |  14. Rajd Argentyny | Didier Auriol | Wyniki |
| 7 | 29–31 lipca |  24. Rajd Nowej Zelandii |  Colin McRae | Wyniki |
| 8 | 26–28 sierpnia | 44. Rajd Finlandii | Tommi Mäkinen | Wyniki |
| 9 | 9–12 października |  36. Rajd San Remo | Didier Auriol | Wyniki |
| 10 | 20–23 listopada | 50. Rajd Wielkiej Brytanii | Colin McRae | Wyniki |
Zespoły i kierowcy
Wyniki
Klasyfikacja kierowców
Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1994 zaliczane było pierwszych dziesięć miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:
| Pozycja | 1º | 2º | 3º | 4º | 5º | 6º | 7º | 8º | 9º | 10º |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Punkty | 20 | 15 | 12 | 10 | 8 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Do końcowego wyniku liczone było osiem najlepszych startów[2].
|
Klasyfikacja zespołowa
W sezonie 1994 system punktacji producentów składał się z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano. Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:
| Pozycja | 1º | 2º | 3º | 4º | 5º | 6º | 7º | 8º | 9º | 10º |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Punkty | 10 | 9 | 8 | 7 | 6 | 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:
| Pozycja | 1º | 2º | 3º | 4º | 5º | 6º | 7º | 8º |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Punkty | 8 | 7 | 6 | 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Do klasyfikacji końcowej sezonu było branych osiem najlepszych występów. Wyniki rajdów nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. Wszystkie rundy liczyły się do końcowej klasyfikacji. Aby zespół zdobył tytuł mistrza świata musiał wziąć udział w co najmniej dziewięciu rajdach[2]. Zespół Mitsubishi nie był sklasyfikowany (NK) bo brał udział tylko w czterech rajdach.
|
Puchar kierowców samochodów produkcyjnych (Grupa N)
Do końcowej klasyfikacji brano pod uwagę osiem najlepszych startów, aby zawodnik mógł być sklasyfikowany co najmniej jeden ze startów musiał odbyć się poza Europą[1].
| Msc. | Kierowca | Punkty |
|---|---|---|
| 1 | Jesús Puras | 50 |
| 2 |  Isolde Holderied | 42 |
| 3 | Jorge Recalde | 27 |
| 4 | Pierre-Manuel Jenot | 13 |
| Patrick Njiru | 13 | |
| Carlos Menem Jr | 13 | |
 Ed Ordynski | 13 | |
| Jarmo Kytölehto | 13 | |
| Jonny Milner | 13 |
Klasyfikacja końcowa producentów w Dwulitrowym Rajdowym Pucharze Świata[3]
| Msc. | Producent | Punkty |
|---|---|---|
| 1 |  Skoda | 43 |
| 2 |  Nissan | 40 |
| 3 | Renault | 33 |
| 4 | Opel/Vauxhall | 32 |
| 5 | Peugeot | 18 |
| 6 |  Ford | 10 |
| 7 | Volkswagen | 10 |
| 8 |  Hyundai | 10 |
| 9 | Citroen | 8 |
| 10 | SEAT | 7 |
Przypisy
- ↑ a b Home > Seasons > Season 1994 (ang.). www.juwra.com. [dostęp 2020-05-07].
- ↑ a b Home > Seasons > Season 1994 > Championship standings (ang.). www.juwra.com. [dostęp 2020-05-07].
- ↑ [https://archive.ph/Rsw0 1994 FIA 2-Litre World Cup for Manufacturers Final classification] (pol.). www.rallybase.nl. [dostęp 2021-01-06].
Linki zewnętrzne
- Wyniki sezonuna stronie rallybase.nl
- Wyniki sezonu na stronie eWRC.com
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Flaga Finlandii
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
.svg)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Map of World Rally Championship rallies held in 1994. Color coding is black for tarmac events, brown for gravel, blue for snow/ice, and red for mixed surface events.