Rajdowe Mistrzostwa Europy 2022

Mistrz ERC 2022 Hiszpan Efrén Llarena podczas Rajdu Polski 2022

Wiceistrz ERC 2022 Hiszpan Efrén Llarena podczas Rajdu Polski 2022

Sezon Rajdowych Mistrzostw Europy 2022 był 70. sezonem Rajdowych Mistrzostw Europy (European Rally Championship). Mistrzostwa składały się z ośmiu rajdów. Od tego roku opiekę nad cyklem przejął WRC Promoter od dotychczasowego promotora – Eurosport Events. Mistrzostwa były transmitowane za pośrednictwem usługi All Live w ramach platformy WRC+, wspólnej dla WRC i ERC^[1].

Mistrzem Europy został Hiszpan Efrén Llarena, który wygrał jedną eliminacje i trzy razy zajmował drugie miejsce (tytuł zapewnił sobie już na dwie rundy przed końcem sezonu^[2]). Wicemistrzem został również hiszpański zawodnik Javier Pardo, a trzeci był Francuz Yoann Bonato.

Kalendarz

Początkowo kalendarz ERC 2022 miał być kopią tego z ubiegłego roku, lecz Rajd Węgier został wykreślony z harmonogramu, prawdopodobnie z powodu nie najlepszych opinii z roku 2021, początkowo w zamian wstępnie zaproponowano Rumiński Rajd Transylwanii, ale ostatecznie wybrano Rajd Katalonii, który był jednocześnie rundą ERC i WRC^[1][3][4].

Runda	Data	Nazwa rajdu	Nawierzchnia	Zwycięzca
1	10–13 marca	35. Rally Serras de Fafe e Felgueiras	Szuter	Nil Solans
2	24–26 marca	56. Rajd Azorów	Szuter	Efrén Llarena
3	12–14 maja	46. Rajd Wysp Kanaryjskich	Asfalt	Nil Solans
4	10–12 czerwca	78. Rajd Polski	Szuter	Mikołaj Marczyk
5	1–3 lipca	10. Rajd Lipawy	Szuter	Mārtiņš Sesks
6	22–24 lipca	10. Rally di Roma Capitale	Asfalt	Damiano De Tommaso
7	26–28 sierpnia	51. Rajd Barum	Asfalt	Jan Kopecký
8	20-22 października[1]	57. Rajd Katalonii[1]	Asfalt	Efrén Llarena

Zmiany w przepisach

W tym sezonie 2022 zrezygnowano z przyznawania bonusów za poszczególne etapy^[5]. W regulaminie cyklu wprowadzono, tak jak w rajdach WRC, format Power Stage. W klasyfikacji juniorskiej dopuszczone były tylko auta grup Rally4 i Rally5, a nie jak w dotychczas Rally3^[1].

Wyniki

Runda	Nazwa Rajdu	Podium
		Miejsce	Kierowca	Samochód	Czas
1	Rally Serras de Fafe e Felgueiras (11-13 marca) — Wyniki[6]	1	Nil Solans	Volkswagen Polo GTI R5	2:01:14.0
		2	Armindo Araújo	Škoda Fabia Rally2 evo	+55.7
		3	Georg Linnamäe	Volkswagen Polo GTI R5	+59.5
2	Rajd Azorów (24-26 marca) — Wyniki[7]	1	Efrén Llarena	Škoda Fabia Rally2 evo	2:24:58.4
		2	Ricardo Moura	Škoda Fabia Rally2 evo	+2.6
		3	Simon Wagner	Škoda Fabia Rally2 evo	+31.3
3	Rajd Wysp Kanaryjskich (12-14 maja) — Wyniki[8]	1	Nil Solans	Volkswagen Polo GTI R5	1:58:57.1
		2	Efrén Llarena	Škoda Fabia Rally2 evo	+11.2
		3	Yoann Bonato	Citroën C3 Rally2	+11.2
4	Rajd Polski (10-12 czerwca) — Wyniki[9]	1	Mikołaj Marczyk	Škoda Fabia Rally2 evo	1:38:05.4
		2	Tom Kristensson	Hyundai i20 R5	+10.0
		3	Ken Torn	Hyundai i20 R5	+18.1
5	Rajd Lipawy (1-3 lipca) — Wyniki[10]	1	Mārtiņš Sesks	Škoda Fabia Rally2 evo	1:31:19.8
		2	Efrén Llarena	Škoda Fabia Rally2 evo	+1:10.9
		3	Mikko Heikkilä	Škoda Fabia Rally2 evo	+1:11.6
6	Rally di Roma Capitale (1-3 lipca) — Wyniki[11]	1	Damiano De Tommaso	Škoda Fabia Rally2 evo	1:52:37.6
		2	Simone Campedelli	Škoda Fabia Rally2 evo	+10.4
		3	Yoann Bonato	Citroën C3 Rally2	+27.7
7	Rajd Barum (26-28 sierpnia) — Wyniki[12]	1	Jan Kopecký	Škoda Fabia Rally2 evo	1:59:27.6
		2	Filip Mareš	Škoda Fabia Rally2 evo	+37.6
		3	Simon Wagner	Škoda Fabia Rally2 evo	+39.3
8	Rajd Katalonii (20-22 października ) — Wyniki[13]	1	Yoann Bonato	Citroën C3 Rally2	1:56:20.0
		2	Efrén Llarena	Škoda Fabia Rally2 evo	+13.8
		3	Javier Pardo Siota	Škoda Fabia Rally2 evo	+2:30.4

Klasyfikacja końcowa sezonu 2022 ERC

Kierowcy^[14]

Punkty w klasyfikacji generalnej ERC otrzymuje 15 pierwszych zawodników, którzy uczestniczą w programie ERC i w ukończą wyścig, punktowanie odbywa się według klucza:

Dodatkowo punktowany jest ostatni odcinek rajdu, tzw. Power Stage, według klucza 5-4-3-2-1. W tabeli podano, które miejsce zajął zawodnik w rajdzie, a w indeksie górnym które miejsce zajął na Power Stage.

Poz Kierowca POR AZO ESP POL LAT ITA CZE ESP Punkty 1 Efrén Llarena 10 11 22 4 23 44 NU 21 166 2 Javier Pardo 4 13 7 9 8 75 10 32 99 3 Yoann Bonato 34 10 33 12 88 4 Simone Tempestini NU 42 8 52 9 6 NW 79 5 Nil Solans 14 13 NU 11 NW 70 6 Simone Campedelli NU 75 55 35 2 6 71 7 Alberto Battistolli 53 9 X 8 72 NU NU 85 69 8 Ken Torn 271 NU 33 44 11 NU 55 9 Norbert Herczig NU 8 9 10 10 52 55 10 Simon Wagner 34 521 14 33 54 11 Armindo Araújo 22 5 45 12 Mārtiņš Sesks NC 10 17 11 31 42 13 Filip Mareš 7 231 2 37 14 Martin Laszlo NU NU 7 43 35 15 Jan Kopeckŷ 14 32 16 Mikołaj Marczyk 1 30 17 Damiano De Tommaso 1 30 18 Tom Kristensson 24 12 255 30 19 Bruno Magalhães 6 6 30 20 Ricardo Moura 23 27 21 Grzegorz Grzyb NU 6 8 26 22 Gregor Jeets 115 55 24 23 Laurent Pellier 15 20 36 16 11 5 23 24 Georg Linnamäe 35 22 25 Mikko Heikkilä 3 21 26 Andrea Crugnola 52 21 27 Joan Vinyes 13 16 12 21 20 7 20 28 Erik Cais NU 4 19 29 Enrique Cruz 4 19 30 José Pedro Fontes 7 12 17 31 Alberto Monarri 15 28 39 33 18 6 16 32 Josep Bassas NU 6 29 15 33 Hayden Paddon 6 15 34 Albert von Thurn und Taxis 12 8 15 35 Adam Brezik 91 14 36 Andrea Mabellini 20 22 17 NU 25 19 12 9 13 37 Ricardo Teodósio 8 NU 11 38 Pedro Almeida 9 19 9 39 Tommaso Ciuffi 9 9 40 Óscar Palomo 19 18 24 15 22 13 11 9 41 Łukasz Kotarba NU 26 11 15 NU 14 8 42 Roberto Daprà 23 NU 28 10 7 43 Miguel Suárez 10 7 44 Miguel Correia NU 11 5 45 Luis Vilariño 11 18 5 46 Vaidotas Žala 341 NU 5 47 Paulo Nobre 12 NU 4 48 Adrian Chwietczuk 12 4 49 Robert Virves 13 15 4 50 Toni Herranen 12 4 51 José Luis García NU 13 NU 3 52 Priit Koik 16 13 3 53 Antonio Rusce 13 3 54 Rachele Somaschini NU 20 14 17 2 55 Kaspar Kasari 14 19 17 2 56 Luís Rego 14 2 57 Maciej Lubiak 14 2 58 Martin Vlcek 14 2 59 Pedro Câmara 15 1 60 Daniel Polášek 26 32 NU NU 15 1

Kolor Opis Złoty Zwycięzca Srebrny 2. miejsce Brązowy 3. miejsce Zielony Punktowane miejsce Niebieski Ukończył nie punktował Fioletowy Nie ukończył NU Czarny Wykluczony X Biały Nie wystartował NW Puste Nie brał udziału

Przypisy