Rajmund Świtała
| |||
| Data urodzenia | 1932 | ||
| Data i miejsce śmierci | 8 maja 2018 Gniezno | ||
| Obywatelstwo | polskie | ||
Rajmund Świtała (ur. 1932, zm. 8 maja 2018 w Gnieźnie[1]) – polski żużlowiec, brat Norberta Świtały.
W latach 1952–1972 startował w rozgrywkach z cyklu Drużynowych Mistrzostw Polski, reprezentując kluby Kolejarza Rawicz (1952), CWKS Wrocław (1953–1954) i Polonii (Gwardii) Bydgoszcz (1955–1972). Był ośmiokrotnym medalistą DMP: dwukrotnie złotym (1955, 1971), srebrnym (1972) oraz pięciokrotnie brązowym (1956, 1957, 1960, 1961, 1964).
Pomiędzy 1956 a 1963 r. sześciokrotnie startował w finałach Indywidualnych Mistrzostw Polski, najlepszy wynik osiągając w 1956 r. (seria turniejów), w którym zajął XI miejsce. W 1958 r. zajął IV m. w rozegranym w Bydgoszczy turnieju Criterium Asów. W 1959 r. zwyciężył (wspólnie z Mieczysławem Połukardem) w turnieju par o przechodnie „Złote Kaski”[2].
Pod koniec lat 60. wraz z bratem Norbertem zaczął jako pierwszy w kraju jeździć na lodzie, stając się pionierem ice speedwaya w Polsce[3].
Przypisy
- ↑ informacja o śmierci sportowca. sportgniezno.pl. [dostęp 2018-05-09].
- ↑ Gdańska 163. Galeria Sportu Bydgoskiego. [dostęp 2009-09-30].
- ↑ pcg: Rajmund Świtała (pol.). 2018-11-02. s. Wyborcza.pl. [dostęp 2018-11-02].
Bibliografia
- Wiesław Dobruszek, „Żużlowe ABC” tom II, Leszno 2004, str. 310
Media użyte na tej stronie
