Rajmund Bacewicz
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Profesor nauk fizycznych | |
| Specjalność: fizyka ciała stałego | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1980 (summa cum laude) |
| Habilitacja | 1991 – fizyka |
| Profesura | |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status | członek rzeczywisty |
| Funkcja Jednostka PAN | Członek Rady Naukowej |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Prorektor ds. nauki | |
| Uczelnia | |
| Okres spraw. | 2012–2020 |
| Odznaczenia | |
   | |
Rajmund Bacewicz (ur. 13 lutego 1951 r. w Nowej Wilejce) – polski fizyk, profesor nauk fizycznych, prorektor ds. nauki Politechniki Warszawskiej w kadencjach 2012-2016[1] i 2016-2020[2].
Życiorys
Szkołę podstawową i liceum ukończył w Ełku. Po zdaniu matury rozpoczął studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1974, uzyskując dyplom magistra ze specjalnością fizyka ciała stałego. Po studiach objął posadę w Instytucie Fizyki Politechniki Warszawskiej (przekształconym później w Wydział Fizyki), gdzie od 2007 jest zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego. Stopień doktora nauk fizycznych uzyskał w 1980 (z wyróżnieniem), zaś habilitację – w 1991 na podstawie pracy Elektryczne i optyczne właściwości związków półprzewodnikowych o potencjalnych zastosowaniach fotowoltaicznych[3]. Profesurę otrzymał w 2003.
Głównym obszarem zainteresowań naukowych Rajmunda Bacewicza jest fizyka półprzewodników potrójnych ze szczególnym uwzględnieniem materiałów fotowoltaicznych. Na przełomie XX i XXI w. do tego obszaru dołączyły materiały mające potencjalne zastosowania spintroniczne.
Na początku lat 80. XX w. jako uczestnik prac w Zakładzie Półprzewodników otrzymywał i badał związki o strukturze chalkopirytu CuInSe2. Rezultaty prac zostały wykorzystane w produkcji wydajnych ogniw słonecznych. Odbył kilkumiesięczne staże we Włoszech na uniwersytetach w Parmie (w 1978) i Pawii (w 1981). W 1986 rozpoczął dwuletni staż naukowy w Solar Energy Research Institute w Golden (Kolorado), gdzie poszukiwał nowych materiałów fotowoltaicznych. W laboratorium wzrostu kryształów T. Ciszka opracował metodę krystalizacji półprzewodnikowych związków litu (LiZnP, LiZnAs, LiCdP, LiCdAs) i zbadał ich podstawowe właściwości elektronowe. Materiały te dotąd nie były otrzymywane ze względu na wysoki poziom trudności technologicznej. Obecnie (2016 r.) prowadzi we współpracy z Wolnym Uniwersytetem Berlina badania materiałów poczwórnych o strukturze kesterytu. 16 października 2015 został powołany przez prezydenta Andrzeja Dudę do Narodowej Rady Rozwoju jako ekspert w obszarze nauki i innowacji[4].
Wypromował 8 doktorów[5], z czego pięciu otrzymało wyróżnienia. Jest autorem ok. 70 publikacji, zaś recenzował ok. 40 artykułów publikowanych m.in. w takich czasopismach jak Journal of Materials Research czy Journal of Physics.
Członkostwa
- Członek Komitetu Fizyki Polskiej Akademii Nauk (od 2008 r.)
- Członek Sekcji Optoelektroniki Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji PAN
- Narodowa Rada Rozwoju
- Polskie Towarzystwo Fizyczne
- Polskie Towarzystwo Promieniowania Synchrotonowego
- Polskie Stowarzyszenie Fotoniczne
- Institute of Physics (Wielka Brytania)
Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2020)[6]
- Nagroda Ministra Edukacji Narodowej (dwukrotnie)
- Nagroda JM Rektora Politechniki Warszawskiej
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Srebrny Krzyż Zasługi
Przypisy
- ↑ Lista prorektorów PW na stronie prof. Jana Szmidta. [dostęp 2016-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-05)].
- ↑ Komunikat w sprawie kandydatów na prorektorów PW. [dostęp 2016-05-18].
- ↑ Prof. Rajmund Bacewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2018-12-10].
- ↑ Prezydent powołał Narodową Radę Rozwoju. [dostęp 2016-05-18].
- ↑ Sylwetka na Prezydent.pl. [dostęp 2016-05-18].
- ↑ Uhonorowanie pracowników Politechniki Warszawskiej, www.prezydent.pl [dostęp 2020-10-03] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna w Biuletynie Informacji Publicznej PW. [dostęp 2016-05-13].
