Rajmund Berengar z Andrii
 Rajmund Berengar, przerys pieczęci | |
 | |
| hrabia Andrii | |
| Dynastia | Andegawenowie (Kapetyngowie) |
|---|---|
| Rodzina | Andegawenowie |
| Data urodzenia | 1279 |
| Data śmierci | 1307 (w wieku 28 lat) |
| Ojciec | Karol II Andegaweński |
| Matka | Maria Węgierska |
| Rodzeństwo | Karol Martel |
Rajmund Berengar, wł. Raymond Berengar d'Anjou-Sicilia (ur. 1279/1282, zm. 1307) – hrabia Andrii, prawdopodobnie hrabia Prowansji i książę Piemontu. Członek bocznej linii dynastii Kapetyngów, siódme dziecko Karola II Andegaweńskiego z Neapolu i jego żony Marii Węgierskiej.
Życiorys
Urodził się w czasie krótkiego pobytu swoich rodziców w Prowansji, gdzie jego ojciec chciał przejąć dowództwo nad flotą. Miejsce urodzenia znajduje odzwierciedlenie w imieniu jego opiekunki Adelasia z Aix. Urodził się po bracie Robercie Andegaweńskiego, brak jest jednak dokumentu, który wspominałby o Neapolu jako miejscu jego pobytu.
Dzieciństwo spędzał pod nadzorem Guillaume de Manoir w miastach Aix-en-Provence, Sisteron, w opactwie Saint Victor oraz w okolicach Marsylii i Barjols. To z Sisteron on i jego dwóch braci (Ludwik i Robert) wysłali list datowany 2 maja 1286, w którym prosili króla Anglii Edwarda I do uwolnienia ich ojca.
Na mocy traktatu z Canfranc z 29 października 1288, on i jego dwaj starsi bracia w zamian za ojca zostali zakładnikami. Ponieważ w tym czasie Rajmund był chory, to został wysłany do Katalonii dopiero 23 lutego 1289, dołączając do braci w Moncada 9 marca 1289. Trzej bracia byli traktowani zgodnie ze swoim książęcym statusem i mogli otaczać się świtą około 100 młodych szlachciców. Rajmund zaprosił Pierre de Jean-Olieu do odwiedzenia go w więzieniu, lecz otrzymał tylko pocieszenie. Bracia zostali ostatecznie zwolnieni 7 czerwca 1295 zgodnie z postanowieniami traktatu z Anagni.
Po zwolnieniu wyjechał do Neapolu i zamieszkał w Castel dell'Ovo. Następnie za swoim bratem Ludwikiem udał do Rzymu. W 1297 wraz ze swymi braćmi Filipem i Janem podjął Jolandę, córkę Piotra III Aragońskiego, narzeczoną ich brata Roberta, by odprowadzić ją do Neapolu.
W grudniu 1300 Rajmund otrzymał lenno Monte Sant'Angelo, Capaccio, Eboli, Isernia, Atri i Vieste, Altamura, Gravina i hrabstwo Andria oraz zamki Vairano, Lesina i Terra di Muro. W 1302 stracił Gravinę. 13 grudnia 1304 został mianowany księciem Piemontu. Ponieważ jednak Piemont był własnością jego brata w 1307 roku, możliwe jest, że otrzymał tylko tytuł. Nieco później został mianowany Wikariuszem Generalnym Królestwa, a w sierpniu 1305 otrzymał tytuł seneszala, tj. urzędnikiem zastępującym króla w czasie jego nieobecności,
Udział Rajmunda w polityce neapolitańskiej był ograniczony. Walczył z Aragończykami na Sycylii w 1301. Przekazał ziemię Templariuszom niedaleko Gravina. W lipcu 1304 ponownie udał się do Rzymu, aby ponownie przyprowadzić pannę młodą dla swojego brata Roberta. Tym razem była to Sancha, córka króla Majorki Jakuba II.
Życie prywatne
Poślubił Małgorzatę, córkę hrabiego Roberta z Clermont, ale zmarł wkrótce po ślubie.
Bibliografia
- Caroline Astrid Bruzelius, The Stones of Naples: Church Building in Angevin Italy, 1266-1343, Yale: University Press, 2004, 160+40 (kolor), ISBN 978-0-300-10039-6.
- Jean Dunbabin, The French in the Kingdom of Sicily, 1266–1305, Cambridge: University Press, 2011, s. 305, ISBN 978-0-521-19878-3.
- Ghisalberti, Alberto M. Dizionario Biografico degli Italiani: III Ammirato – Arcoleo. Rome, 1961.
Media użyte na tej stronie
Raymond Berengar of Andria
Autor: Reigen, Licencja: CC BY-SA 4.0
son of charles ii of naples