Rajmund III

Rajmund III

(c) I, Ayack, CC-BY-SA-3.0
Książę Galilei i Tyberiady
Okres	od 1174 do 1187
Poprzednik	Walter de Saint-Omer
Następca	Hugo II de Saint-Omer
Hrabia Trypolisu
Okres	od 1152 do 1187
Poprzednik	Rajmund II
Następca	Boemund IV
Dane biograficzne
Dynastia	Dynastia z Rouergue
Data urodzenia	1140
Data śmierci	jesień 1187
Miejsce spoczynku	Trypolis
Ojciec	Rajmund II
Matka	Hodierna
Rodzeństwo	Melisenda z Trypolisu
Żona	Eschiwa de Bures

Rajmund III z Trypolisu (ur. 1140, zm. 1187) – hrabia Trypolisu od 1152 do 1187. Jedna z najwybitniejszych postaci okresu krucjat.

Syn Rajmunda II i Hodierny (córki króla Jerozolimy, Baldwina II). W 1164 został pojmany przez Nur ad-Dina i uwolniony dopiero w 1174. W tym czasie Amalryk I rządził Hrabstwem Trypolisu jako regent. Rajmund III z kolei dwukrotnie został regentem Królestwa Jerozolimskiego w okresie 1174–1177 oraz 1185–1186.

Jako jedyny z arystokracji Królestwa Jerozolimskiego cieszył się szacunkiem Sułtana Saladyna. W 1187 pozwolił synowi Saladyna na przemarsz z 20-tysięczną armią przez swoje ziemie, pod warunkiem, że Saraceni przejdą przez nie w dzień. Jego pozwolenie zlekceważył mistrz templariuszy – Gérard de Ridefort, który w bitwie u źródeł Cresson zaatakował przeważające siły Saracenów.

Gérard uciekł z jednym towarzyszem, a ten wypadek dał chcącemu zniszczyć państwa chrześcijańskie Saladynowi pretekst do wojny, która zakończyła się bitwą pod Hittinem i upadkiem Królestwa Jerozolimskiego. Pod Hittinem Rajmund tworzący straż przednią krzyżowców kilkakrotnie przebił się szarżą przez linię Saladyna zgodnie z rozkazem, jednak zobaczywszy, że reszta armii nie chce ruszyć, żeby nie odsłonić Prawdziwego Krzyża, wygłosił słynną w setkach pieśni trubadurów wypowiedź do chrześcijańskiego rycerstwa: „Rycerze... wasz król rozkazuje wam zostać tutaj i umrzeć z pragnienia. Ja proszę was, żebyście pojechali ze mną i polegli w walce. Co wybierzecie?”. Następnie, według legendy, Rajmund nie oglądając się za siebie, ruszył pędem w sam środek linii Saladyna, a wraz z nim spora część konnych rycerzy. Saladyn poznawszy pędzącego na jego armię Rajmunda, którego bardzo szanował, rozkazał wojskom rozstąpić się przed szarżą i nie stawiać oporu. W ten sposób wraz z Rajmundem życie uratowali jego dwaj synowie, późniejszy obrońca Jerozolimy – Balian z Ibelinu oraz 80 innych rycerzy. Rajmund zmarł na zapalenie opłucnej w Trypolisie pod koniec listopada 1187.

Małżeństwo

1 października 1174 Rajmund ożenił się z Eschivą de Bures, wdową po Gautierze de Saint-Omer, księciu Galilei i panu Tyberiady. Rajmund i Eschiwa nie doczekali się potomstwa.

Po ślubie Rajmund został księciem Galilei. Kiedy zmarł tytuł, ten odziedziczył pasierb Rajmunda – Hugo II de Saint-Omer. Tytuł hrabiego Trypolisu odziedziczył jego kuzyn Boemund de Poitiers z Antiochii.

W literaturze

Był jednym z bohaterów powieści Król trędowaty Zofii Kossak.