Rakieta fotograficzna

Rakieta fotograficzna, fotorakieta – urządzenie służące do wykonywania fotografii z powietrza głównie w celach wywiadowczych.

W 1904 r. Niemiec Alfred Mann skonstruował rakietę służącą do robienia zdjęć z powietrza[1].

Konstrukcja

Według opisu z 1912 r. do spodu rakiety – mającej kształt „długiej strzały opatrzonej na końcu lotkami” – był przytwierdzony aparat fotograficzny, zaopatrzony w spadochron. Rakieta wystrzelona z wyrzutni wzlatywała na dużą wysokość, a po osiągnięciu określonego pułapu wybuchała, co powodowało otwarcie migawki aparatu fotograficznego, który wykonywał zdjęcie obserwowanego rejonu. Aparat spadał ze spadochronem i na ziemi był odbierany bez uszkodzeń. Fotografie można było wykonywać także w nocy dzięki zastosowaniu magnezji[2].

Zastosowanie

Rakieta fotograficzna wykorzystywana była w cesarskiej armii niemieckiej do celów zwiadowczych, używana też była w trakcie działań wojennych I wojny bałkańskiej[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Historia rakiet (pol.). 2007. [dostęp 2012-01-11].
  2. ↑ a b Fotografia na usługach wojny. „Nowości Ilustrowane”. Nr 50, s. 7, 1912. Kraków (pol.). 
  3. ↑ A. Ingemar Skoog. The Alfred Nobel rocket camera. An early aerial photography attempt. „Acta Astronautica”, 2009. Elsevier Ltd. DOI: 10.1016/j.actaastro.2009.06.011. 

Media użyte na tej stronie