Raman Ananjeu

Raman Ananjeu

Раман Ананьеў

Pełne imię i nazwisko	Raman Uładzisławawicz Ananjeu
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1964 Czerniowce
Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I i II kadencji
Okres	od 27 listopada 1996 do 16 listopada 2004
Poprzednik	stanowisko utworzone
Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres	od 9 stycznia 1996 do 9 stycznia 2001 (od 27 listopada 1996 nie uczestniczył w pracach)
Przynależność polityczna	bezpartyjny, frakcja „Zgoda”
Następca	wybory nie odbyły się
Prezes zarządu spółki „Biełnieftiegaz”
Okres	od 1995 do 1996
Odznaczenia

Raman Uładzisławawicz Ananjeu (biał. Раман Уладзіслававіч Ананьеў, ros. Роман Владиславович Ананьев, Roman Władisławowicz Ananjew; ur. 19 kwietnia 1964 w Czerniowcach) – radziecki i białoruski wojskowy, przedsiębiorca i polityk, w latach 1995–1996 prezes zarządu spółki „Biełnieftiegaz”; deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2004 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I i II kadencji.

Życiorys

Młodość i praca

Urodził się 19 kwietnia 1964 roku^[1] w mieście Czerniowce, w obwodzie czerniowieckim Ukraińskiej SRR, ZSRR. Ukończył Czerniowieckie Technikum Budowlane, uzyskując zawód technika mechanika^[2] (według innego źródła ukończył Białoruski Uniwersytet Humanistyczno-Ekonomiczny^[1]). W latach 1983–1992 pracował jako instruktor komsomołu w wydziale politycznym jednostki wojskowej w Siłach Zbrojnych ZSRR i Siłach Zbrojnych Republiki Białorusi. W latach 1992–1995 był wiceprezesem spółki „Konwersja”. W latach 1995–1996 pełnił funkcję prezesa zarządu zamkniętej spółki akcyjnej „Biełnaftahaz”. Był współprzewodniczącym Narodowego Stowarzyszenia Przemysłowców i Przedsiębiorców^[1] i członkiem zarządu Białoruskiej Fundacji Ochrony Socjalnej Byłych Wojskowych^[2].

Działalność parlamentarna

W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Bieszenkowickiego Okręgu Wyborczego Nr 39^[3]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego^[4]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Polityki Ekonomicznej i Reform^[5]. Był bezpartyjny^[3], należał do popierającej prezydenta Alaksandra Łukaszenkę frakcji „Zgoda”. Od 3 czerwca był członkiem grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Rzeczypospolitej Polskiej^[6]. Wykazał się aktywnością w czasie kryzysu konstytucyjnego w 1996 roku, opowiadając się po stronie prezydenta^[1]. Poparł dokonaną przez niego kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji^[7]. Pełnił w niej funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji ds. Pracy, Spraw Socjalnych, Ochrony Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu^[1]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej formalnie zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły^[8].

21 listopada 2000 roku został deputowanym do Izby Reprezentantów II kadencji z Lepelskiego Okręgu Wyborczego Nr 23^[9]. Pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Pracy, Ochrony Socjalnej, Weteranów i Inwalidów. Wchodził w skład zjednoczenia deputowanych „Za Związek Ukrainy, Białorusi i Rosji” oraz grupy deputackiej „Deputowany Ludowy”^[2]. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów zakończyła się 16 listopada 2004 roku^[10].

Odznaczenia

• Medal „Za wyróżnienie w służbie wojskowej” I klasy^[1];
• Medal „Za wyróżnienie w służbie wojskowej” II klasy^[1].

Życie prywatne

Raman Ananjeu jest żonaty^[1], ma córkę^[2]. W 1995 roku mieszkał w Mińsku^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.