Ramaswamy Venkataraman
| Data i miejsce urodzenia | 4 grudnia 1910 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| 8. Prezydent Indii | |
| Okres | od 25 lipca 1987 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| 7. Wiceprezydent Indii | |
| Okres | od 31 sierpnia 1984 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | Muhammad Hidayatullah |
| Następca | |
| Minister obrony | |
| Okres | od 15 stycznia 1982 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | Shankarrao Chavan |
| Minister spraw wewnętrznych | |
| Okres | od 22 lipca 1980 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | Prakash Chandra Sethi |
| Minister finansów | |
| Okres | od 14 stycznia 1980 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | Hemvati Nandan Bahuguna |
| Następca | |
 | |
Ramaswamy Venkataraman (ur. 4 grudnia 1910 w Rajamadam koło Pattukottain, stan Madras[1], zm. 27 stycznia 2009 w Nowym Delhi)[2] – indyjski prawnik i polityk, 8. prezydent Indii w latach 1987–1992[3]. Wcześniej wieloletni minister w różnych resortach: finansów, spraw wewnętrznych i obrony[4], 7.wiceprezydent Indii, a także minister w rządzie stanowym oraz parlamentarzysta.
Życiorys
Pochodził z kasty braminów. Urodził się i wychowywał w ówczesnym stanie Madras (obecnie Tamilnadu). Ukończył National College Higher Secondary School w Tiruchirapalli, a następnie ukończył studia z ekonomii, a następnie z prawa na uniwersytecie w Madrasie[5]. W latach 1935–1942 pracował jako adwokat w sądzie w Madrasie. Był bojownikiem o wolność Indii – działał w niepodległościowej organizacji „Opuśćcie Indie”, w latach 1942–1944 był więziony przez brytyjskie władze kolonialne. Po uwolnieniu zajął się organizacją związków zawodowych w stanie Madras.
Kariera polityczna
Od początku swojej kariery politycznej związany z Indyjskim Kongresem Narodowym. W niepodległych Indiach zasiadał w najpierw w Zgromadzeniu Konstytucyjnym (1950–1952), później pełnił mandat deputowanego do Izby Ludowej Lok Sabha w latach 1952–1957 oraz 1977–1984; był m.in. sekretarzem klubu parlamentarnego Partii Kongresowej.
Zajmował stanowiska we władzach stanowych Tamilnadu – był przewodniczącym lokalnego parlamentu, ministrem przemysłu i pracy (1957–1967). W latach 1975–1977 był redaktorem naczelnym pisma „Swarajya”.
W latach 1967–1971 zasiadał w Komisji Planowania przy rządzie centralnym, później był ministrem finansów w rządzie centralnym (1980–1982) i ministrem obrony (1982–1984). W sierpniu 1984 został wiceprezydentem Indii i – z urzędu przewodniczącym izby wyższej parlamentu Rajya Sabha.
W lipcu 1987 zastąpił Zaila Singha na stanowisku prezydenta Indii. Po upływie 5-letniej kadencji w lipcu 1992 jego następcą został dotychczasowy wiceprezydent, Shankar Dayal Sharma[6].
Po zakończeniu kariery politycznej został prezydentem Bharatiya Vidya Bhavan – indyjskiego trustu edukacyjnego oraz redaktorem wydawanego przez trust pisma „Bhavan's Journal”[7]
Życie prywatne
W 1938 ożenił się z Janaki Venkataraman. Mieli trzy córki[8]
Publikacje
Ramaswamy Venkataraman jest autorem kilku książek poświęconych polityce i historii oraz swojej autobiografii.
- Role of Planning in Industrial Development, Govt. of India Press, 1969.
- The Role of a Private Member of Parliament, Harold Laski Institute of Political Science, 1986.
- My Presidential Years – R Venkataraman, HarperCollins / Indus, 1995, ISBN 81-7223-202-0[9]
- R. Venkataraman on Contemporary Issues, (wspólnie z K. Venkatasubramanian), Variant Communications, 1996.
- Relevance of Gandhi: And Other Essays, (wspólnie z K. Swaminathan), Gandhigram Trust, 1998.
Powstało również kilka książek poświęconych Venkataramanowi i jego prezydenturze. Są to m.in.[10]:
- President R. Venkataraman, Nand Gopal Chaudhry, Manas Publications, 1987, ISBN 81-7049-018-9
- The Great Humanist Ramaswami Venkataraman Attar Chand, Gian Pub. House, 1987, ISBN 81-212-0106-3
- R. Venkataraman – A Centenary Tribute, różni autorzy, Rupa Publishers, 2012, ISBN 978-8129119537
Przypisy
- ↑ Ramaswamy Venkataraman, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2022-10-06] (ang.).
- ↑ Former President R. Venkataraman Passes Away
- ↑ Prezydenci Indii w rulers.org
- ↑ Rulers: India Ministries, etc
- ↑ Famous Indians Leaders : R. Venkataraman
- ↑ Prezydenci Indii w rulers.org
- ↑ Shri Ramaswamy Venkataraman. The Scholar
- ↑ Shri R.Venkataraman
- ↑ Venkataraman presided over the change to era of coalitions
- ↑ R Venkataraman – Publications
Bibliografia
- Ramaswamy Venkataraman, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2022-10-06] (ang.).
- Former President Venkataraman passes away
- Shri R.Venkataraman
- Famous Indians Leaders : R. Venkataraman
- Prezydenci Indii w rulers.org
|
Media użyte na tej stronie
The National Emblem of India is derived from the time of the Emperor Ashoka. The emblem is a replica of the Lion of Sarnath, near Varanasi in Uttar Pradesh. The Lion Capital was erected in the third century BC by Emperor Ashoka to mark the spot where Buddha first proclaimed his gospel of peace and emancipation to the four quarters of the universe. The national emblem is thus symbolic of contemporary India’s reaffirmation of its ancient commitment to world peace and goodwill. The four lions(one hidden from view ) – symbolising power, courage and confidence- rest on a circular abacus. The abacus is girded by four smaller animals—Guardians of the four directions: The Lion of the North, The Horse of the West, The Bull of the South and The Elephant of the East. The abacus rests on a lotus in full bloom, exemplifying the fountainhead of life and creative inspiration. The motto 'Satyameva Jayate' inscribed below the emblem in Devanagari script means 'truth alone triumphs'.
Autor: Ramaswamy Venkataraman, digitalization by Hindustanilanguage, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ramaswamy Venkataraman's Autograph
